Linqvistik tipologiya 107 yaratmanın bu növü təkcə fonetikanın yox, şəkilçilərin yox, həm
də fonosemantikanın məhsulu kimi qəbul edilməlidir. Belə söz-
lərdə vurğunun fərqlən diri ci rolunun mövcudluğunu ilkin mər-
hələyə məxsus to nal lı ğın keyfiyyətcə aqlütinativlik mərhələsin-
dəki ənənəvi davamı ki mi nəzərə almaq lazımdır.
Təfəkkürün inkişafının dilə daim təsiri ilə eyni nitq hissələ-
ri daxilində kök sinkretizmləri ətraf aləm hadisələrinin sadəcə
olaraq təfəkkürdə qavranılması nəticəsində yaranmır. Belə kök
sinkretizmlərinin formalaşmasında artıq mücərrəd təfəkkürün
rolu və fəaliyyəti başlıca yer tutur. Bir kökün daxilində elə mə-
nalar toplaşır ki, onların arasında ilkin anlayışların müəyyən
əlaqələri görünür. Bu anlayışların bir kök daxilində toplaşma-
sında isə məcazi mənalılıq aparıcı olur. Zaman kecdikcə bir kök
daxilində toplaşan anlayışların özü də müstəqilləşmiş, onların
arasındakı məna əlaqələri tədricən aradan çıxmışdır. Eyni nitq
hissələrinə dair kök sinkretizmlərinin izlərini aşağıdakı kimi nü-
munələrdə müşahidə etmək olur: kök (meyvə), kök (iri, şişman), göy (rəng), göy (səma), yaş (ömür), yaş (nəm), yal (yem), yal (dağın üstü), yal (atın yalmanı), iy (qoxu), iy (iş aləti), ay (göy cismi), ay (vaxt), sağ (tərəf), sağ (diri), qaş (gözə aid əlamət), qaş (üfüq). Qohum dillərdə də bu tipli sinkretizmlər mövcuddur: dal (sahə), dal (budaq), top (oyun aləti), top (silah), biz (bez), biz (alət), qol (əl), qol (eniş),qut (xoşbəxt),qut (çirk) (türk), kör (kor), kör (qəbir), kur (yağlı), kur (kəmər, qurşaq), oy (fikir), oy (eniş)(qırğ) və s. İlkin köklərin mənaca inkişafında sinkretizm əlamə ti nin çox
mühüm təsiri olmuşdur. Belə ki, bu təsir, hətta, dilin son rakı şə-
kilçiləşmə mərhələsində də öz izlərini davam et dirə bil mişdir.
Məsələn, aşağıdakı kimi ikihecalı sözlərdə il kin sinkre tizmlərin
izlərini görmək olur: bağır (daxili bədən üz vü), bağır (qışqır-