Nizamido azərbaycançılıq
verir? Qeyd etməliyik ki, Nizami bədii sənət ustasıdır,
epizodların canlı, təsiredici alınması üçün bədii təxəyyülünün
gücünü istənilən səmtə yönəldə bilir. Onun belə bir epizodda
İskəndəri Zülqəmeyn etməsinin səbəbi odur ki, Nizami öz
qəhrəmanını Azərbaycan mifologiyasının dərinliklərinə çəkib
aparsın və öz doğma vətəninin milli-mənəvi
irsinin
yaşadılması naminə dünyada məşhur olan bir şəxsiyyəti
ideallaşdıraraq onu, bir növ, bəşəriyyətə Azərbaycanlı
mənəviyyatında, Azərbaycanlı libasında göstərə bilsin. Hər
ikisinə Nizami nail olur. Birincisi, su mifinin Azərbaycan
etnik təfəkkürü ilə bağlı məqamları çoxdur. İkincisi,
İskəndərin buynuzlu təsəvvür edilməsi türk xalqlarında, o
cümlədən, Azərbaycan mifik təfəkküründə iri buynuzları olan
öküzün bir totem kimi qəbul edilməsi ilə bağlıdır. Tədqiqatçı
Xəlil Əliyev də Zülqəmeyn (iki buynuzlu) adından bəhs
edərkən öküz adının Azərbaycan etnik təfəkküründə mifik bir
obraz kimi formalaşdığını qeyd edir».1
Nizaminin poemalarının Xəmsə (beşlik) adı altında
toplanması da türk xalqlarına, o cümlədən, Azərbaycanlılara
aid
mifik
obrazlaşdırma
ilə
bağlıdır.
Nizami
bütün
əsərlərində, bu əsərlərdəki epizodlarda və hətta, əsərlərinin
toplu adında belə türk etnosuna, Azərbaycana aid mifik
obrazlardan istifadə etmişdir. «Xəmsə»nin (beşlik) ümutürk
mifoloji təməli qədim türklərin beş qəbilə və tayfa birliyindən
təşkil olunması ilə bağlıdır. Türklərdə beş qəbilə-tayfa
birliyini Lev Qumilyov aşağıdakı kimi izah edir: «Tobalıların
Şimali Çinin fəthi zamanı məğlub etdikləri tayfaların
içərisində «beş yüz Aşina ailəsi»də var. Bu «beş yüz ailə» IV
əsrdə hunların və çinlilərin aldıqları Şensi əyalətinin qərb
hissəsində
məskunlaşan
müxtəlif tayfaların
qaynayıb-
qanşmasından yaranmışdı. («Beş yüz ailə» anlayışını çinlilər u
-xu-yəni «beş barbar tayfa» adlandırırdılar). 439-cu ildə
tobalar hunlara qalib gələrək Xesini Vey imperiyasına
Xəlil Əliyev. «Kəlilə və Dimnə» kimə-hindlilərə, yoxsa türklərə məxsusdur?».
«Kredo» qəzeti, 3 dekabr 2011-ci il, s. 11.
|