88 jşfcS -
Nizamidə azərbaycançılıq
Bilin ki, göylərin o quşu mənəm
Hər səhər oyadar quşları nəğməm
Şəhərin quşları ötər hər səhər
«Dünyanı dindirən odur» deyərlər.
Nizami durma gəl, xəzinəni aç
Bəsdir bu Gəncədə qalıbsan möhtac
Bir ov vurubsansa çıxar meydana
Bir xəzinən varsa göstər cahana
Belə xəzinəni bəxt verər ancaq
Xəzinən dünyanı nurlandıracaq.
İ, II, 2004, 32.
Padşahın tərifini verdiyi hissənin sonunda ürək yanğısı
ilə 1139-cu ildə Gəncədə baş vermiş zəlzələni xatırladır.
Dağılmış Gəncənin sonradan Məlik Nüsrətəddin tərəfindən
bərpasını misal göstərərək yazdığı əsərə görə onun
ehtiyacdan pərişan olmuş halının yaxşılaşacağına ümid edir:
Fələk zəncirini həlqələyərək
Yerin də bəndləri ayrıldı tək-tək
Azdı yollarını gur axan sular
Dağlar çarpışmadan bitab oldular
Yusiflər gözünə sanki batdı mil
Sanki aşıb-daşıb Misri basdı Nil.
Heç bir göz salamat qalmadı inan
Matəm sürməsinə qərq oldu cahan
Nə qədər xəzinə batdı o gecə
O şənbə gecəsi yox oldu Gəncə
Bircə sap gövhəri sağ gördü səhər
O düzdü yenidən saplara gövhər
Görün ki, nə sayaq qadir hökmdar
Pozulmuş çalalı etdi bərqərar
O ki, bu torpağı eylədi abad
Dərgahı heç zaman olmasın bərbad.
İ, II, 2004, 34.
89
| 
