Nizamidə azərbaycançılıq
tutulur. Bu Nizaminin fikirlərini bəsitləşdirərdi, azadlıq
anlayışının mühitini daraldırdı, əsərin təkcə bədii dəyərini
yox, həm də ictimai əhəmiyyətini azaldırdı. Digər tərəfdən,
Nizaminin əhatəsində olduğu mühit onu qəbul etməzdi və Ni
zami fikirləri əsrlərin qatı sərhədlərini keçə bilməzdi. Ancaq
onu bilmək lazımdır ki, Nizami Azərbaycanlıdır, Azərbaycan
lı olduğu üçün də bütün bəşəri şüur və azadlıqların da Azər
baycanlılara şamil olunmasını istəyirdi. Nizaminin şəxsiyyət
azadlığı ideyaları müxtəlif təbəqəli şəxsiyyət obrazlarına aid
edilir. Ancaq məqsəd birdir. Məqsəd odur ki, azadlıq Azər
baycan mühitinə şamil edilsin və Azərbaycan mühitində
bəhrə versin. Bəzən Nizami azadlıq ideyaları haqqında öz
düşüncələrini obrazlaşdırdıqda, hətta onu daxili, batini bir
məna kimi ifadə etdiyini də gizlətmir. «Leyli və Məcnun»
poemasında zahidin dilindən deyilən hekayətdə bunu aydın
duymaq olur. Zahid insanlardan ayrılıb xaraba bir yerdə
məskən salıb. Ancaq bunun özündə də bir hikmət var. Zahid
niyə insanlardan ayrılır? Xarabada onu məşğul edən nə var
axı? Məsələ bundadır ki, zahid əslində cəmiyyətdən yox,
cəmiyyətin buxovlardından, sıxıntısından, mənəvi müflisliyin-
dən qaçıb tənha guşədə öz fikir və düşüncələrinin azadlığında
nəfəs alır. Hekayətdə deyilir:
Bir gün adlı-sanlı şahlardan biri
Gəzib dolaşırdı uzaq bir yeri
Bir zahid evinə yetişdi o şah
Zahid o dünyaya tutmuşdu pənah
Şah heyrət etdi ki, nə üçün, nədən
Xərabə olmuşdur zahidə məskən?
Şah onun halından olcaq xəbərdar
Zahidin yanma at çapırtdılar
Qapıçı dedi ki, xəbər gətirsin.
Dedi: «Ey dünyadan əlini üzən
Neçin xoşlanırsan bu xərabədən?
Burda nə yoldaşın, nə yeməyin var
Neçin mağarada tutmusan qərar?
|