Neriman Qurban indd
Yüklə 2,37 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
laşdırırdılar, respublikanın birinci adamı Mir Cəfər Bağırovun xe-
yir-duası da olurdu), həm də yeni yerlər görəcək, yeni adamlar- la tanış olacaqdı. Hazırlaşdı, uşaqları arvadına bərk-bərk tapşırıb yola düş- dü. Məmməd Səidlə eyni maşındaydılar, arxadakı maşındasa cavanlar – Müşfiq, Mehdi və Sabit oturmuşdular – hər dəstənin öz söhbəti vardı. Məmməd Səid otuz il əvvəlki hadisələri xatırlayır, Yusif Vəzir də elə o vaxtlar Şuşada baş
434 verənləri nağıl eləyirdi, amma fikirlər xalqların yox, o düşmənçilik toxumunu səpənlərin günahkar olduğu üzərində birləşirdi. O səfərdə gözlənilməz hadisə də baş verdi: cavanların ma- şını Gümrü yolunda irəli keçmiş, sürücü döngədə ehtiyatsız- lıq eləyib yüngül qəza törətmişdi. Mikayıl Müşfiqin ayağı əzilmiş, Mehdi Hüseynin sifəti yaralanmışdı, Sabit Rəhmansa salamat qurtarmışdı. Onları xəstəxanaya çatdırdılar, hər şey sarıqla, xəcalət hissilə, zarafatyana sözlərlə ötüb keçdi. Bu- nunla belə, sanki, bu qəza xəbərdarlıqmış: o bayram təntənələri də, rayonlara səfərləri də, oxucularla görüşləri də qəlbindəki anlaşılmaz sıxıntını aradan qaldıra bilmədi. Səfərdən qayıdandan sonra yarımçıq yazılarının üstünə qayıtdı, amma işləməyin get-gedə nə qədər çətin olduğunu hiss eləyirdi: cəmi iyirmi dörd kvadratmetrlik dar mənzil, üç uşaq, küçənin səs-küyü, yay günlərinin bürküsü amanını kəsirdi. Qış aylarında uşaqlar nisbətən tez yatırdılar, küçədən əl-ayaq tez çəkilirdi, gecədən xeyli keçənədək işləmək müm- küm idi, amma havalar istiləşəndə vəziyyət dözülməz olur- du. Məcbur qalıb arvadına üz tuturdu ki, uşaqları bir neçə saatlığa anangilə apar, bəlkə, işləyə bilim. O bir neçə saatsa heç cür bəs eləmirdi – yazmaq istədikləri çox, şəraitsə yox idi. Qarşıdan da inqilabın iyirminci ildönümü bayramı gəlirdi, təbii ki, ondan ildönümə həsr olunmuş əsər gözləyirdilər. İtti- faqın rəhbərliyinə ərizə yazmışdı ki, həmin əsərləri yazmaq üçün rayonlara getməyə şərait yaratsınlar, bəyənilib qərar çıxarılmışdı, amma hələ də nəticəsi görünmürdü. İttifaqın sədrinə bir ərizə də yazdı: “Yaşadığım mənzil mənim
Məmmədkazım Ələkbərli Yusif Vəzirə yaxşı münasibətini bir daha göstərdi, ərizəsini müzakirəyə çıxardı, ona Xaqani
435 küçəsində incəsənət işçiləri üçün tikilməkdə olan binada üço- taqlı mənzil ayrılması barədə qərar qəbul olundu. Bundan böyük sevinci təsəvvür eləmirdi: uzaqbaşı il ya- rım-iki ildən sonra bu çətinliyinə son qoyulacaq, ayrıca iş ota- ğı olacaq, nəhayət, əlli yaşında rahat işləməyə şərait yarana- caqdı. Az sonra da Məmmədkazım Ələkbərlini təzədən açılmış Dövlət Darülfünuna rektor göndərdilər, yerinə Seyfulla Şa- milovu seçdilər. Sefullayla elə bir münasibəti yox idi, üstəlik, onun ifrat partiyalılığından və ideoloji göstərişləri yerinə yetirmək üçün göstərdiyi hədsiz canfəşanlıqdan xoş- lanmırdı...
*** Qarşıdan 1936-cı il gəlir, ölkədə böyük ictimai-siyasi hadisələr baş verəcək, yuxardakılar yazıçılardan Şura hakimiyyətinin nailiyyətlərinə dair əsərlər gözləyirlər. Yusif Vəzirin üzvü olduğu ədəbiyyat bürosusa hələ onun rayonlara göndərilməsi barədə müraciətini nəzərə almaq fikrində deyil. O “Telli” komediyasını qələmə alır, güzəran dərdindən vaxtının çoxunu da tərcümələrə sərf eləyir. Tolstoyun
Yüklə 2,37 Mb. Dostları ilə paylaş:
|