rafik təsvir”, “təhlükəli mənbə” kimi kəskin ifadələr yaraşdırdı-
lar. Hətta, İbrahim bəy Çulik “Prometey” dərgisində müəllifi
“yalançı və ədəbi sehrbaz”, “gənc Əsəd bəyin adı arxasında gizlənib
Azərbaycan xalqına ləkə atmaqla onu Avropanın nəzərində alçalt-
mağa çalışan adam” adlandırdı.
Əlbəttə, ağır ittihamdı, amma Əsəd bəy tarixi kitab yazma-
yıb, təxəyyülünün gücüylə oxucularda Qafqaza qarşı maraq
oyatmağa çalışıb. Nə olsun ki, görmədiyi Kislovodski tropik
ölkəyə oxşadıb, yaxud ora yəhudilərin girməsinin qadağan
edildiyi barədə “maraqlı nağıl” uydurub, qarətçilər, əlçatmaz
xəzinələr, döş-döşə gələn şairlər, ətir ustaları, qan düşmən-
389
likləri, qəhrəmanlar, yəhudilər, loğmanlar, xarabalıqlar, Lev
Tolstoy və Stalin barədə kafelərdə, qəhvəxanalarda nostalji
hissilə yaşayan mühacirlərdən eşitdiklərini bərbəzəkli dillə
nağıl eləyib, əvəzində bütün bu “riqqət doğuran cəfəngiyat”ı
oxucuya sevdirə bilib!..
Mövzusu yenə də Qafqaz idi, bu məkan onun təxəyyül
gücüylə sehrli, əlçatmaz, hissləri təlatümə gətirən aləmə çev-
rilirdi.
Vernerin və Ştutqartdakı naşirlərin peşəkar işindən sonra
da mətbuat “Qafqaz (dağları, xalqları və tarixi)” adlandırdığı ki-
tabın üstünə atıldı: “möcüzələr diyarı”, “qədim tarixin izlərini
saxlayan məkan”, “adət-ənənələri yaşadan xalqlar” hamı üçün
maraqlıdı; burda, məsələn, indiyədək heç kəsin tanımadığı
“yesai xalqı”ndan, “xristian adını tanımayan xristianlar”dan –
xevsurlardan söhbət açmaq, onların qadınlarını amazonlar
kimi qələmə vermək, dağlıların igidliyini öymək olar. “Bütün
Hindistanı və yüzlərlə şahlıqları özünə tabe edən fars – Nadir şah
daha sonra Dağıstana yürüş edir. O orda kişilər tərəfindən geri
oturdulmur, yox, əksinə, yalnız qadınlar onlara qarşı çıxırlar”. Belə
daha cəlbedicidi, oxucunun diqqətini çəkəcək, mübahisələrə
səbəb olacaq.
Kitabın üz qabığındakı xəritədə bütöv Qafqaz əvəzinə
Ermənistanın qabardılması, mətninin Ermənistanla başlama-
sı, Azərbaycandan söhbət açılanda əsasən Dağlıq Qarabağın,
erməni aşıqları, erməni atları, erməni qəhrəmanların təsvir
olunması, Napoleonun generalı İoakim Müratın elə Qarabağ
ermənisi Ovakim Muradyan olması barədə yazdıqları, əlbəttə,
diqqəti çəkməyə bilməz...
Səhv eləməmişdi, opponentlərinə də elə bu lazım idi...
Berta Döner “Analar və amazonlar” əsərində yazacaqdı:
“Əsəd Bəyin yenicə nəşr olunmuş səyahət əsərində Qara dəniz ilə
Xəzər dənizi arasında yerləşən Qafqazın əsas torpaqları sayılan “Od-
lar Yurdu”nda iki yenicə kəşf edilmiş tayfadan danışılır. Əsəd bəyin
fikrincə, orada indiyə qədər, demək olar ki, tamamilə naməlum olan
390
“Gənc qızlar” (“Jungfrauen”) və mavi gözlü osetinlər tayfaları
təəccüb ediləcək qədər Amazonların adət-ənənələri ilə qohumdurlar”.
Tarixçilər və etnoqraflar işə qarışanacan Əsəd bəy başqa
bir əsərini ortaya qoyacaq...
...Şərqə həsr elədiyi kitabları təkcə ittihamlara səbəb olma-
dı, taleyində də dönüş yaratdı. Daha “İslamiyyə”nin yığın-
caqlarına gedə bilməzdi, onu Şərqin və müsəlman aləminin
bədxahı sayırdılar. Amma belə şeylərə daha dözümlü olan
“Şərq birliyi” vardı, orda Əsəd bəyin yazdıqlarını ən azı
mühakimə eləmirdilər. “Şərq birliyi”ndə Rolf fon Ehrenfels
vardı; qəribəsi bu idi ki, o da dörd il əvvəl İslam dinini qəbul
eləyib, ikinci xəlifə Həzrəti Ömərin adını götürmüşdü.
Ömər-Rolfla dərhal dostlaşdılar, yeni tanışı ona Merinq
qədər yaxın oldu. Söhbətlərinin böyük hissəsi Şərq barədəydi,
ikisi də bir vaxtlar Konstantinopolda yaşamış, Qafqaza və
Orta Asiyaya səyahət eləmiş Rəşid Əfəndini – Vanberi kimi
tanınan German Vambergeri sevirdilər. Leo hələ Bakıda olan-
da onun səyahətnaməsini oxumuşdu, indi də öz kitablarında
oxuduqlarından yararlanırdı.
“Əsəd bəy, – az sonra Verner Şendel kitabların nəşrindən
və satışının gedişindən məmnun halda yenə başının üstünü
kəsdirdi. – Mən öz xəttimlə xəbər tutdum ki, İosif İremaşvili
adlı bir mühacir Stalin haqqında xatirələrini nəşrə hazırlayır.
Deyilənə görə, Stalinlə eyni şəhərdə doğulub, eyni seminari-
yada oxuyublar, sonra yolları ayrılıb, dostu onu ölkədən
çıxarıb”.
Stalin barədə tərəddüdsüz yazmaq itəyir. Anasının intiha-
rında Krasin qədər onun da günahı var, uzaqdan-uzağa da
olsa, qisas almaq vaxtı çatıb!
“Nə olar, maraqlı fikirdi, – Əsəd bəy dərhal razılaşdı. –
Amma bu çox vaxt aparacaq, material toplamaq lazımdı”.
“Həmişəki kimi, kömək eləyəcəyəm, qısa müddətdə üzə
çıxarmaq lazımdı, Kippenhauerlə danışmışam, İremaşvilini
irəli buraxmaq olmaz”.
391
Həftəlik üçün məqalə yazmaq, Stalin barədə yazılanları
oxumaq, Bakıda eşitdiklərini-bildiklərini yada salmaq, Ver-
ner Şendelin hardansa ələ keçirdiyi qeydləri yerbəyer eləmək
lazım idi. Abram Nussimbaum və frau Şulte qəzet-jurnalda
Leo barədə yazılanlardan narahat halda pıçıldaşır, onunla
mübahisəyə girişməyəsə ehtiyat eləyirdilər: bu qalmaqalların
içində Leonun əli pul görürdü, güzəranları yaxşılaşmışdı, Ab-
ram da daha yaxşı geyinir, kefi istəyəndə mühacir tanışlarını
qonaq eləyə bilirdi.
“Əsəd bəy, – Villi Haas hərdən onu yorğun halda görüb
deyirdi, – xəstə-zad deyilsən ki? Çox üzgün görünürsən”.
“Yox, – Əsəd bəy sirli-sirli gülümsünürdü. – Sadəcə, çox
işləyirəm...”
Heç üç ay çəkmədi ki, “Stalin. Fanatikin karyerası”nın
əlyazması hazır idi...
Naşirin müəllifi gürcü kimi qələmə verdiyi kitab bir neçə
aydan sonra işıq üzü gördü...
Yenə vəcd və ittiham dolu yazılar qəzet-jurnalları başına
götürdü. “Şairanə uydurma”, “əfsanələr aləmi”, “Çikaqolu
Dostları ilə paylaş: |