67
4.
Бобоқулов Б. Архив иши назарияси ва амалиёти. / Ўқув қўлланма. – Т.,
2011.
5.
Исакова М, Иофе В. Архившунослик. / Ўқув қўлланма. – Тошкент:
Чўлпон, 2007.
6.
Исакова М. Становление и развитие архивного дела в Узбекистане. –
Тошкент: Университет, 2012.
7.
Исакова М., Хайдаров М. Бошқарувни ахборот (ҳужжатлар) билан
таъминлаш. / Ўқув қўлланма. – Т., 2012.
8-Mavzu: O‘zbekiston SSRda arxiv ishining holati
(1946-1991yy.)
Reja:
1. Ikkinchi jahon urushdan keyingi yillarda O‘zbekiston SSRda arxiv ishi.
2. O‘zbekiston SSRda arxivlarning markazlashuvi.
1. Ikkinchi jahon urushdan keyingi yillarda O‘zbekiston SSRda arxiv
ishi.
Ikkinchi jahon urushdan keyingi yillarda arxivchilar oldida turgan muhim
vazifa arxiv materiallarining saqlanish holatini yaxshilash edi.
Hujjatlardan
foydalanishni yaxshilash uchun ko‘rsatgich (putevoditel)lar, ilmiy ro‘yxatlar,
kataloglar va boshqa axborotnomalar tayyorlash zarur edi. Bu ishlarni amalga
oshirishdan avval arxivchilar davlat arxivlarida saqlanayotgan tartibsiz arxiv
fondlarini tartibga soldilar. 1946
–
1951-yillarida 280
mingga yaqin saqlov birligi
tartibga solindi, 150 ming keraksiz, ahamiyatsiz yig‘majildlar yo‘q qilishga ajratildi.
Shunday qilib, davlat arxivlaridagi hujjatlarning barchasi tartibga solindi. Bu esa,
arxiv hujjatlaridan foydalanishni osonlashtiradigan ilmiy axborotnomalar tuzish
ishiga kirishishga imkon berdi.
Urushdan keyingi yillarda O‘zSSR Markaziy davlat tarix arxivining
ko‘rsatgichi tayyorlandi va O‘zSSR Oktyabr inqilobi
markaziy davlat arxivi
ko‘rsatgichi ustida ish boshlandi. Bundan tashqari, 10 dan ortiq arxiv fondlarining
sharhi
–
axborotnomasi tuzildi, tematik sharhlar yozildi. Ayrim muhim arxiv
68
fondlarining ro‘yxatlari nashr qilish uchun tayyorlangan edi, lekin e’lon
qilinmay
qoldi.
Xorijlik arxivshunos olim A.Burton O‘zbekiston SSRda ikkinchi jahon
urushidan keyingi arxiv hujjatlariga bo‘lgan munosabat haqida fikr yuritar ekan
jumladan shunday degan edi: “Tarixchilar 1930-yillarda
oxir oqibatda milliy
bo‘linishlarni emas, ijtimoiy tabaqalanishni aks ettiradigan hujjatlarni izlashga
kirishdilar. 1937-yilgacha Stalin Rossiya imperiyasining yangi talqinini
shakllantirdi. Tarixchilar uni jabr sitam etkazuvchi hukumat emas, balki qattiqqo‘l
hokimiyat deb ta’riflay boshladilar. Go‘yoki Evropaga
qaraganda imperiyaning
ichki sinfi Rossiya hukumronligi ostidagi qatlam holati ancha yaxshilangandek edi.
Urushdan keyingi davrda ham sovet tarixchilari tarixni qo‘llashda davom etdilar.
1953-yilda Rossiyaning tarixiy adabiyotlarida "bosib olish" so‘zining o‘rniga
qo‘llaniladigan "birlashtirish" terminining ahamiyatli tomonlarini muhokama qilina
boshlandi. Bu kabi ta’riflar jamoatchilikning ko‘ngliga yo‘l topishga imkon yaratdi.
Sovet Ittifoqi qardosh xalqlari deb nomlanuvchi o‘zbek kommunistik partiyasining
1-sekretari 1956-yildagi nutqi chor hukumati bosqiniga qarshi o‘zbek-rus
xalqlarining ittifoqqa kirishi haqida edi. Pravdo Vostoka deb ataluvchi partiya
gazetasida mazkur mavzu xususida fikr bildirilgan. Bunda ushbu mavzu yuzasidan
turli konferensiyalarning o’kazish kerakligi ta’kidlangan. Ammo bu masala mahalliy
tarixchilarda noqulayliklar tug‘dirganini ko‘rsatdi. Ma’lum bir o‘zbek tarixchilari
iqtisodiy o‘sish izchil rivojlanayotgan masalalar xususida va Rossiya tomonidan olib
borilayotgan ba’zi bir ishlarni ochiqdan-ochiq qoraladilar.
Ular mahalliy aholini
oyoq osti qilishga qarshi ochiqdan-ochiq so‘zga chiqdilar. Arxivlarda saqlanayotgan
ularning nutqi bugungi taqiqotchilar uchun muhim ahamiyat kasb etadi (Antonina
Burton. Archive Stories.(facts, fictions and the writing of history).
Dostları ilə paylaş: