O’zbekiston respublikasi oliy va o’rta maxsus ta’lim vazirligi falsafa ma’ruzalar matni

5-mavzu. Qadriyatlar falsafasi. 
O’zbekistonda inson qadri va shaxs erkinliklari 
Reja: 
1. Qadriyatlar mavzusining tarixiy ildizlari. 
2. Ijtimoiy taraqqiyot jarayonida qadriyatlarga munosabat. 
3. Qadriyat kategoriyasi, uning asosiy shakllari. 
4. Qadriyatlarning jamiyat va inson hayotidagi ahamiyati. 
5. Yoshlarda qadrlash tamoyillarini to’g’ri tarbiyalash vazifalari. 
 
Qadriyatlar to’g’risidagi fan — Aksiologiya (aksio — qadriyat, logos fan, ta’limot ma’nosini anglatadi) falsafaning 
shu masalani o’rganadigan va u bilan shug’ullanadigan sohasi hisoblanadi. Sobiq Ittifoq davrida bu to’g’rida nihoyatda 
kam ma’lumotlar bor edi. Istiqlol tufayli qadriyatlar to’g’risidagi qarashlarimiz shitob bilan o’zgardi. Sobiq Ittifoqning 
ilgari ulug’langan partiyaviy-sinfiy qadriyatlari sarobga aylandi, zamona realliklari talablariga javob bera olmay, o’tgan 
o’n yilliklardan iborat tarix sahifalari bilan birga yopilib ketdi. O’zbekistonda qadriyatlarga e’tibor kuchaydi, uning turli 
qirralari olim va mutaxassislar tomonidan tahlil etilmoqda. Qadriyatlar falsafasi — Aksiologiyaning ko’pdan-ko’p 
mavzulari mutaxassislarimizning ilmiy izlanishlarida o’ziga xos o’rin tutmoqda. 
«Moziyga qaytib ish qo’rmoq xayrlidir», deb yozgan edi Abdulla Qodiriy «O’tgan kunlar» romanida. Xuddi shunday, 
«Qadriyat o’zi nima?» savoliga javob berishdan oldin mavzuning tarixini, qisqa bo’lsa-da, o’rganmoq lozim. Busiz 
qadriyatlarning bugun va kelajakdagi ahamiyatini tushunib bo’lmaydi. 
Qadriyatlar mavzuining tarixi
, ildizlari
 
va
 
insoniyatga xos qadrlash tamoyillari shakllanishi uzoq o’tmishga ega. 
G’arb olimlari bu borada, asosan, Evropa madaniy merosi va g’oyalariga tayanadilar, ko’plab allomalarning nomlarini 
tilga oladilar. G’arbda qadriyatlar bilan shug’ullanadigan falsafiy soha — Aksiologiya (aksio — qadriyat, logos — 
ta’limot) fanining shakllangani ham ularning bunday qarashlari uchun muayyan asos bo’ladi. Biz Suqrot va Aflotun, 
Arastu va Hegellar katta e’tibor bergan bu mavzuning G’arb falsafasida o’z tarixiga ega ekanligiga shubha qilmaymiz. 
Ammo ushbu mavzu ko’hna va navqiron Sharq, xususan O’zbekiston uchun begona emas! Uning eng teran 
jihatlarini faqat G’arbdan emas, balki Sharqdan qidirish ham foydadan xoli bo’lmasa kerak. Nomlari tsivilizatsiyamiz 
tarixiga abadiy bitilgan Xorazmiy, Forobiy, al-Buxoriy, at-Termiziy, Beruniy, Ibn Sino, Najmiddin Kubro, Yassaviy, 
Naqshband, Ulug’bek, Navoiy, Mashrab, Bedil, Behbudiy, Avloniy kabi mutafakkirlar ijodida ham bu mavzuning izlari 
bor, teran qirralari ochilgan. Gap ana shu izlarni izlab topishda, ularni unutmaslikda, sayqallab turishda, zamona 
realliklari nuqtai nazaridan xolisona talqin qilishdadir. 
Avlod va ajdodlarimiz yaratgan qadrlash mezonlarining tarixi eng qadimgi naqllar, rivoyatlar, afsona, hikoyat, 
dostonlarga, ya’ni xalq og’zaki ijodi namunalariga borib taqaladi. Spitamen, Muqanna va Jaloliddin Manguberdi 
to’g’risidagi asarlarda, Alpomish, To’maris va Shiroq to’g’risidagi afsona va dostonlarda vatanparvarlik, xalq va yurt 
ozodligi uchun fidoyilik kabi ko’plab umuminsoniy qadriyatlar tasvirlangan. Ma’naviy merosimizning yorqin namunasi 
– «Avesto» zardo’shtiylikning muqaddas kitobi bo’lganligidan, unda bu dinning qadriyatlar tizimi, qadrlash mezonlari, 
o’sha davrdagi milliy g’oyalar yorqin ifodalangan. 
Qadrlash to’g’risidagi qarashlar rivojida VIII-XII asrlar katta ahamiyatga ega. Bu davrda arab istilosi amalga 
oshirilgan, islom hukmron dinga aylangan edi. E’tirof etish kerakki, Qur’on va Hadislarda ta’riflab berilgan ilohiy 
qadriyat va qadrlash masalalari xalqimiz tarixi va madaniyatiga ta’sir ko’rsatgan. Shu bilan birga, arab istilosi davrida 
ko’pgina milliy qadriyatlarimizning yo’qotib yuborilganligini ham qayd qilmoq kerak. Bu to’g’rida Beruniy «Qadimgi 
xalqlardan qolgan yodgorliklar» asarida afsus bilan yozib qoldirgan. 
Tsivilizatsiyamiz qadriyatlari va xalqimizga xos qadrlash me’yorlari musulmon Sharqi va arablar dunyosi 
madaniyatining rivojiga ham nihoyatda katta aks ta’sir ko’rsatgan. Tarixda nomlari saqlangan allomalarimiz o’z navbatida 
butun jahon, Sharq madaniyatiga g’oyat katta hissa qo’shganlar. Bunday fikrni Abu Hanifa, al-Buxoriy, at-Termiziy, 
Kubro, Ahmad Yassaviy, Naqshband kabi ilohiyot ilmining zabardast allomalari to’g’risida ham aytish joiz. Ularning har 
biri o’z zamonasida islomni tsivilizatsiyamizning yuksak madaniyati nuqtai nazaridan targ’ib va tashviq etdilar, islom 
falsafasini yuksaklikka ko’tardilar, mazkur dinning butun jahonda katta mavqega ega bo’lishida muhim faoliyat 
ko’rsatdilar. Bu esa ushbu zotlarning nomlarini islom dini jahon sahnida qancha tursa, shunga qadar boqiy ayladi. ularning 
islom falsafasi va ilohiyotiga, uni zamona zayllari orasidan o’tishi jarayoniga ko’rsatgan nihoyatda katta ta’siri to’g’risida 
maxsus tadqiqotlar olib borish mumkin. Afsuski, manbalar etarli bo’lishiga qaramasdan, yurtimiz tsivilizatsiyasining islom 
dini rivojiga va azaliy islom mamlakatlarining madaniyati taraqqiyotiga aks ta’siri to’g’risida yozilgan asarlar haligacha 
kam, bu to’g’rida keng qamrovli tadqiqotlar olib borish zaruriyati allaqachon etilgan. 

---

Masalaning muhimligi atoqli entsiklopedik olimlar — Xorazmiy, Forobiy, Beruniy, ibn-Sino, al-Farg’oniy kabi 
tsivilizatsiyamizning zabardast namoyandalari ijodi va merosi ko’zgusida yanada yaqqolroq namoyon bo’ladi. Zero, ular nafaqat 
Markaziy Osiyo, arab-musulmon tsivilizatsiyasi, balki jahon madaniyati taraqqiyotiga nihoyatda katta hissa qo’shganlar, yurtimiz 
qadriyatlari ta’sirini butun olamga yoyilishida xizmat qilganlar. 
Shu bilan birga, umuminsoniy madaniyatning bebaho durdonalarini yaratgan Ulug’bek, Lutfiy, Navoiy, Bobur kabi 
zotlarning jahon tsivilizatsiyasiga qo’shgan xizmatlarini tilga olmay bo’ladimi? 
Afsuski, tsivilizatsiyamizga xos eng yuksak qadrlash mezonlarini yaratgan o’rta asrlardagi ko’tarilish davri 
temuriylar saltanatidan so’ng asta-sekin tanazzulga yuz tutdi, markazlashgan davlat parchalanib ketdi. Avval Xiva 
xonligi va Buxoro amirligi, so’ngra Qo’qon xonligi vujudga keldi. Uch yuz yildan ortiqroq davrni o’z ichiga olgan bu 
jarayon xonlik, amirlik, turli sulolalar, urug’lar o’rtasidagi urushlar, tinimsiz ziddiyatlar orqali kechdi, yaxlit 
tsivilizatsiyamizning hamjihatligini ta’minlaydigan umumiy qadriyatlar tizimi darz ketdi, qadrlash mezonlari ham bir 
qadar o’zgara boshladi. 
XIX asrning o’rtalariga kelib, amirlik va xonliklarga bo’linganligiga qaramasdan, mustaqil yashagan Turkiston chor 
Rossiyasi tomonidan bosib olindi, yurtimiz imperiyaning mustamlakasi bo’lib qoldi. Mustamlakachilarning qadriyatlari 
va qadrlash mezonlari xalqimiz orasiga zo’rlik bilan singdirila boshlandi. XIX asrning oxirlari va XX asr boshlarida 
yurtimizda «jadidlar» oqimi vujudga keldi. M. Behbudiy, So’fizoda, Avloniy, Cho’lpon, Fitrat va boshqa jadidlar 
merosiga diqqat qilinsa, o’sha davrda yurtimizda ma’naviy tushunchalarning ko’lami qanchalik keng bo’lganligini, 
falsafiy tilning naqadar boyligini, uning adabiyot bilan qanchaliy uyg’unligini yaqqol ko’rish mumkin. Ularning 
asarlarida gohida biz allaqachon esimizdan, tilimizdan va balki dilimizdan ham chiqarib yuborgan qadriyatlar, 
tushunchalarga duch kelamiz. Jadidlarning merosi xalqimiz madaniyatiga yanada kattaroq ta’sir ko’rsatishi mumkin edi. 
Afsuski, bolsheviklar boshlagan siyosiy jarayonlar bu avlodning boy merosini o’z domiga tortdi, uning taqdiri ayanchli 
kechdi, ta’qiqlab qo’yildi. O’tmish avlodlar ardoqlagan va buyuk ajdodlarimizdan meros qolgan sharqona qadrlash 
mezonlarini yuz o’ttiz yil sarobga aylantirish uchun qilingan urinishlarning oqibatlari haligacha sezilib turadi. Faqat 
mustaqillik yillariga kelibgina ushbu sohada ham ijobiy siljishlar boshlandi.