O„zbekiston respublikasi oliy va o„rta maxsus ta‟lim vazirligi samarqand davlat universiteti baxtiyar Ergashev manbashunoslik va tarixshunoslik darslik
Yüklə 2,94 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Xususan, o‗sha yili Ramazon oyining 27-kunida (1821 yil 28 iyun) Umarxon saroyiga Xiva qo‗shini Buxoro tumanlariga yetib kelgani haqida xabar keladi. Bu vaqtda Umarxon ham urushga alohida tayyorgarlik ko‗rgani shubhasiz. Chunki Ramazon hayiti o‗tishi bilan u ham 12 ming askar bilan yurishga otlangan. 282 Umarxon boshchiligidagi qo‗shin Qo‗shko‗prik mavzeiga yetib kelganida, unga Andijonda hokim bo‗lib turgan o`g‗li Muhammad Ataxon o‗z odamlari bilan qo‗shilgan. Yo‗lda, Konibodomga qarashli Sobirtepa to‗qayzoriga yetganlarida Muhammad Alixonning ukasi, To‗raqo‗rg‗on hokimi amirzoda Sulton Mahmudxon ham odamlari bilan kelib qo‗shilgan. Bundan tashqari, Jigdalik mavzesida Xo‗jand hokimi Shohibek dodxoh ming kishi bilan, rasman Toshkent va Dashti Qipchoq hokimi bo‗lib turgan yana bir shaxzoda Abdullaxon (amaldagi hokim Lashkar qo‗shbegi) kuchlari ham asosiy qo‗shin bilan birlashgan. Umarxonning bunday katta qo‗shin bilan chiqishi bu urushga katta e‘tibor berilganidan dalolat beradi. Qolaversa, Qo‗qon qo‗shinlarining keyingi harbiy harakatlari bu borada alohida reja asosida olib borilganini ko‗rsatadi. Tabiiyki, bu vaqtda Umarxon itifoqchisi Muhammad Raximxon hamda amirlik ichkarisidagi uning yurishini qo‗llab-quvvatlab turgan muxolifatchilar bilan ham aloqada bo‗lib turgan. Xususan, Xiva xarbiy kuchlarining Buxoroga karashli Qorako‗l mavzesiga yetib kelgani, Samarqand va Miyonqoldagi xitoy- kipchoq yetakchilarining Umarxon xizmatiga shay turgani xabari keladi. Xiva xoni Muxammad Rahimxon kelishuvga ko‗ra, 1821 yil o‗rtalarida Amudaryo bo`yidagi Chorjo`y mavzesida Amir Haydar yuborgan Rajabbek parvonachi, Qurbonbek to‗qsabo va Mir Umar qo‗shinlarini yengib, Buxoro hududlariga kiradi. Taxminan avgust oyida u Qorako`l mavzesiga yetib keladi. Amir Haydar xorazmliklar bilan ovora bo‗lib turgan bir vaqtda Samarqandga xitoy - qipchoqlar q o‗zg‗olon ko‗taradi. Hakimxont o‗ra xitoy-qipchoqlar Amir Haydarning Samarqanddagi noibi Davlat qo‗shbegini asir olib Umarxonga yuborgani, Umarxon bundan xursand bo‗lib, xitoy-qipchoqlar nomidan yordam s o‗rab kelgan Odinaqul devonbegi va Ma‘murbiy parvonachini munosib taqdirlab, Is‘hoq devonbegini ularga boshliq qilib tayinlagani haqida yozadi. Demak, Umarxon faqatgina Xiva xonining taklifi bilan emas, balki bir tomondan xitoy-qipchoqlarning yordam so‗raganini inobatga olib ham Jizzax ustiga qo‗shin tortib borgan va Samarqand qamalida yordam bergan. ―Shoxnomai nusratpayom‖da bayon qilingan voqealar davomiga qaraganda Umarxon Zomin qal‘asining qamaliga tayyorgarlik qilib ko‗rgan vaqtda Kesh hokimi Doniyol otaliq Urgut va Mog‗iyon hokimi Kattabek parvonachi va Miyonqol hokimlaridan Odinakul devonbegi va Ma‘mur parvonachilar xonga belgilangan joyda turganlari to`g‗risida xabar yuboradilar. Doniyol otaliq Buxoro amiridan norozi bo‗lib, o‗zining dushmanlik kayfiyatini doim bildirib turgan. Buxoro amirligiga qarshi chiqqanlarni qo‗llab- quvvatlagan. Qo‗qon bilan siyosiy yaqinlashuvining bir sababi Umarxon bilan qarindoshlik aloqalari ham bo‗lgan. 283 Kattabek parvonachi ham amirga qarshi chiqib, Samarqandning egallanishi tarafdori edi. Shu sababli Amir Haydarning Xiva qo‗shini bilan urushayotgan paytidan foydalanib Urgut qal‘asini egallab olgan. Mazkur shaxslar yolg‗iz o‗zlari Amir Haydarga qarshi tura olmasligini yaxshi bilardi, shu sababli Samaqkandni olishda va keyingi harakatlarda yordam so‗rab Umarxonga bir necha bor maktub bilan murojaat qilishgan. Keyin ular xitoy-qipchoqlar bilan birlashib, Samarqand atrofida joylashgan edilar. Umarxon qipchoq sardori Odinaqul devonbegini Zomin qal‘asini qamal qilishda yordam berishini istab Samarqanddan chaqirtirib oldi. Shundan keyin Odinaqul besh ming kishilik qo‗shin bilan kelib Qo‗qon qo‗shiniga qo‗shildi. Birlashgan qo‗shin bilan Zomin qal‘asi egallanganidan keyin Umarxon Samarqand qamali uchun Xushvaqt qo‗shbegi, Hasan dodxoh, Aslonbek dodxoh, Yodgorbek to`qsoba va Odinaqul devonbegilar ixtiyoriga o‗n ikki ming kishilik qo‗shin berib, Samarqandga borib Doniyolbek va Kattabek parvonachi qo‗shinlari belgilangan joyga kelgunicha poylab turishlariga buyruq bergan. Hushvaqt qushbegi Samarqand yaqinidagi Ipor dashtiga, Doniyol otaliq askarlari esa Obi Kuhak (Zarafshon) suvi buyiga, Kattabek parvonachi jangchilari buyruqqa binoan Urgut va Mog‗iyon hududlariga joylashgan. Belgilangan qo‗shin to‗planganidan keyin Samarqand qamali boshlangan. Demak, Umarxonning shaxsan o‗zi Samarqand qamali uchun bormagan. Balki shuning uchun Buxoro va Xiva manbalarining mualliflari xitoy- qipchoqlar, Shahrisabz va Urgut hokimlari va xususan Xiva xonligining Umarxon bilan o‗zaro (ehtimol maxfiy) yozishmalaridan xabarlari bo‗lmagan. Shuning uchun ham Qo‗qon xonligining Samarqand va Buxoro hududlari uchun urushlarda ishtirokini yozmagandirlar. ―Tarixi Amir Haydar‖ asarida aytilishicha, hatto Muhammad Raximxon Qo‗qon xoniga emas, balki xitoy- qipchoq sardorlariga hamkorlikni taklif qilib maktublar yuborgan . Samarqand qamaliga keladigan bo‗lsak, Amir Haydar besh ming kishilik askar bilan Samarkand qo‗rg‗oni ichida qiyin ahvolda qolgan edi. Shaharning ulamo va nomdor kishilari tinchlik so‗rab Umarxon nomiga arznoma yozadilar. Mashhur ―Ko‗k tosh‖ (sangi kabud)ni sulh evaziga beradilar. Umarxon arzlarini qabul qilib, qo‗shinga ortga qaytishga buyruq berib O‗ratepa orqali Qo‗qonga kaytib ketadi. ―Shoxnomai nusratpayom‖dagi biz o‗rganib tahlil qilgan bob mana shu yerda tugaydi. Bu voqealarni asosan Mirzo Qalandar Mushrif bergan ma‘lumotlar asosida yoritib, boshqa manbalar va qilingan tadqiqotlar bilan qiyosiy o‗rganib chiqdik. Qo‗qon manbalari Umarxonning bu yurishlarini tasdiqlaydi. Lekin Xiva bilan elchilik munosabatlari orqali tuzilgan harbiy ittifoq va shuning natijasida Qo‗qon xonligi qo‗shini harakatga kelgani haqida ma‘lumotlar uchramaydi. Ushbu bobda Xorazm qo`shinining Qorako`lgacha kelgani to‗g‗risida ma‘lumot beriladi 284 xolos. Muallif Muxammad Rahimxonning keyingi faoliyatiga katta e‘tibor bermagan. Lekin Umarxon bilan doimiy aloqada bo‗lib turgan bo‗lishi kerak. Muhammad Rahimxon va Amir Haydarning harbiy harakatlari Xiva va Buxoro manbalarida yaxshi yoritilgan. Mirzo Qalandar Mushrifning nega ushbu bobni asosiy asar ichida keltirmagani haqida aniq xulosa chiqarish kiyin. Tug‗ri, har qanday asarga ham xonlik bilan bog‗liq barcha voqealar kiritilishi, bir hisobda, shart emas. Lekin xonlik tarixida aynan bu voqealarning ahamiyati katta edi. Nima bo‗lganda ham ushbu bobda keltirilgan ma‘lumotlar uch davlat tarixini o‗rganishda aloxhida o‗rin tutishi shubhasizdir. O‗zbekistonda ijtimoiy-gumanitar sohadagi zamonaviy tadqiqotlarda muhim o‗rin tutgan islomshunoslik tadqiqotlari mustaqillik davrida jamiyatda ma‘naviy tiklanish jarayonlari bilan bog‗liq holda rivojlanayotgan yangi yo‗nalishlardan biridir. Shuni alohida ta‘kidlash joizki, mazkur muammoga nisbatan ilmiy jamoatchilik e‘tibori nafaqat islom dinining jamiyat hayotida tutgan muhim o‗rni va ahamiyati bilan, balki bu muammoning so‗nggi asrlarda noto‗g‗ri talqin qilib kelinganligi bilan ham izohlanadi. Zero mustaqillikka qadar islom dini, va umuman din va diniy qadriyatlar «jamiyatni qoloqlikka tortuvchi to‗g‗anoq» sifatida salbiy baholanib, bu hol pirovardida dinning jamiyat ma‘naviy hayotidagi o‗rnini asossiz ravishda kamsitib, buzib talqin etilishiga olib keldi. Shu munosabat bilan 19 asarning oxiri 20 asr boshida islom dini haqida hukm surgan ijtimoiy siyosiy qarashlar va tadqiqotlar o‗z g‗oyaviy, siyosiy, mafkuraviy asoslari hamda xulosalari bilan alohida e‘tiborga loyiqdir. Xususan, XIX asrning 60-yillarida o‗lkada qaror topgan mustamlakachilik sharoitida islom diniga bo‗lgan rasmiy munosabat mazkur yo`nalishda olib borilgan tadqiqotlar yo`nalshi va mazmuniga ham o‗z salbiy ta‘sirini o‗tkazdi. Hukumat islom dinining mohiyati, uning o‗lkadagi ahvoli va jamiyat hayotidagi o‗rnini o‗rganish ishlariga juda katta e‘tibor berib, bu ishga faqat amaldorlar, balki Qozondagi Diniy Akademiyaniig «Musulmonlarga qarshi missionerlik faoliyati» bo‗limi o‗qituvchilari va bitiruvchilarini ham jalb qiladi. Qozondagi Diniy akademiyaning «Musulmonlarga qarshi missionerlik» bo‗limi mavjud bo‗lib, uning qoshida bu yo‗nalishda maxsus mutaxassislar tayyorlangan. Bu mutaxassislarga tatar, arab tillari chuqur o‗rgatilgan. Bundan tashqari Akademiyada islom dini bo‗yicha darslarda Muhammad payg‗ambarning hayoti, Qur‘on tarixi atroflicha o‗rganilgan. Talabalarni islom ta‘limoti bilan tanishtirish jarayonida» ularga bu ta‘limotni inkor etish ruhi singdirilgan. Bundan tashqari talabalarga ruslarning islom diniga qarshi harakatlari tarixi ham o‗rgatilgan. 285 Akademiyada uning o‗qituvchilari va talabalari tomonidan «Musulmonlarga qarshi missionerlik to‗plami» tayyorlanib, nashr etilgan va dars jarayonlarida keng qo‗llanilgan. Bunday tayyorgarlikdan o‗tgan talabalarning bir qanchasi o‗qishni tugatgach, Turkistonda xizmat qilganlar. Masalan, Turkistondagi islom dini va musulmon aholi hayotini o‗rganish bo‗yicha keng izlanishlar olib borgan N.Ostroumov ham Qozon Diniy Akademiyasining musulmonlarga qarshi missionerlik bo‗limi bitiruvchisi bo‗lib, shu yerda tarbiya topgan va tahsil olgan . Turkistonda islom dini, uning tarixi, jamiyat hayotidagi rolini o‗rganishga aynan shunday kishilarning jalb etilishi bejiz emas edi. Ular ayni paytda bu masalalarda ma‘muriyat uchun axborot berish, dinga karshi kurash choralarini belgilash vazifasini ham bajarishlari kerak edi. Shu sababli hukumat bu masalada mablag‗ni ayamadi. Bunday izlanishlar natijasi Turkiston general-gubernatorining buyrug‗i bilan bir necha qismdan iborat «Musulmonchilik bo‗yicha materiallar» degan nomda 1898-1900 yillarda Toshkentda Turkiston harbiy okrugi bosmaxonasida nashr etiladi. Yuqorida qayd etilganidek, ushbu to‗plamdan joy olgan ma‘lumotlar amaliy maqsadlarda, ya‘ni musulmonchilik asoslari, uning o‗lkadagi holatini o‗rganing, bu bilan rus amaldorlarini tanishtirish va islom diniga nisbatan keyingi chora- tadbirlarni belgilash maqsadlarida to‗plangan edi. Ushbu to‗plamlarda diniy ulamolar, diniy muassasalar va o‗quv maskanlarining umumiy holati, islom ta‘limoti, shariat asoslari, ularning mohiyati, masjidlar va faoliyati haqida tashqi kuzatishlar natijasida aniqlangan qator ma‘lumotlar berilgan. Garchi ularda o‗sha davrga oid qator qiziqarli statistik ma‘lumotlar qayd etilgai bo‗lsada, asosiy e‘tibor islomnnng mohiyatini konservatizm, ya‘ni qoloqlik, mutaassiblik va bilimsizlik natijasi, yoki faqatgina mistika sifatida ko‗rsatish, uning ahamiyatini pasaytirish, murosasiz din sifatida ta‘surot uyg‗otishga qaratilganligi yaqqol sezilib turadi. Shunday to‗plamlardan birida islom dinining mohiyati va jamiyat hayotidagi roli faqatgina darveshlar, eshonlar va ularning o‗z muridlari bilan munosabatlari misolida ta‘riflanadi va bu bilan dinning ahamiyatini pasaytirish, buzib ko‗rsatish harakati yaqqol sezilib turadi. Yana shunday nashrlardan ba‘zilarida islomning g‗ayridinlarga munosabati va boshqa masalalar talqinida islom dini hujumkor, xristian diniga qarshi ta‘limot va faoliyat sifatida ta‘riflanadi hamda o‗lkadagi xristianlar doimo sergaklikka da‘vat etiladi, islom dini vakillari bilan murosada yashash go‗yoki mumkin emas, degan fikrni uqtirish orqali rus amaldorlari va aholisiga musulmonlarga nisbatan nafaqat ishonchsizlik, balki xavotirlanish, nafratlanish tuyg‗ulari singdiriladi. Ayni paytda hukumat islom diniga qarshi faoliyatda rus sharqshunos olimlaridan ham foydalanishga harakat qiladi. Chunonchi, manbalarda 286 hukumatning o‗lkadagi geografiyani o‗rganish jamiyatiga murojaati saqlanib qolgan bo‗lib, unda rus olimlari o‗z faoliyatlarida davlat manfaatlarini nazarda tutishlari lozimligi takidlanadi. Lekin rus sharqshunoslari tomonidan islom dini tarixi va uning jahondagi holati bo‗yicha chop etilgan tadqiqotlar hukumat topshiriqlari asosida tayyorlangan to‗plamlardan farq qilardi. Bu tadqiqotlar asosan shariat qonunlarini tarjima qilish, islom tariqatlari, mazhablar va turli oqimlarning kelib chiqish tarixi, Muhammad payg‗ambarning hayoti va faoliyatini o‗rganishga qaratilgan bo‗lib, masalaga nisbatan xolis, ilmiy asosda yondoshuvi bilan bilan missionerlik tarafdorlari yozgan asarlardan farq qilardi. Hatto ba‘zi holatlarda sharqshunos olimlar tomonidan missionerlarning yaratgan asarlari tanqid qilingan holatlar ham uchragan. Masalan, sharqshunos olim V.V. Bartold N. Ostroumovning asariga baho berib, uning siyosiy maqsadlarda va missionerlik ruhida yozilganligini, muallif islom dini haqida chuqur bilimlarga ega emasligi tufayli asarda juda ko‗p masalalar mohiyati buzib ko‗rsatilganligini va chalkashliklarga yo‗l qo‗yilganligini oshkora ko‗rsatib o‗tgan. Rus sharqshunoslarining islom dinini o‗rganishga bag‗ishlangan tadqiqotlari natijasida islom tariqatlari, mazhablar va turli oqimlarning kelib chiqish tarixi, madrasalar tarixi, Muhammad payg‗ambarning hayoti va faoliyatiga oid qiziqarli ma‘lumotlar o‗rin olgan bir qancha asarlar choi etilgan. Islom dini tarixi, uning mohiyati haqida maxsus adabiyotlar qatorida davriy matbuotda ham rus mualliflarining maqolalari muntazam ravishda e‘lon qilib borilgan. Xususan, «Turkestanskie vedomosti» sahifalarida chop etilgan tadqiqotlar shular jumlasidan bo‗lib, ularda asosan musulmon olami va islom tarixi haqida maqolalar, islom dinida meros va boshqa masalalar talqini, turli manbalardan tarjimalar e‘lon kilib borilgan. Xulosa qilib aytgapda XIX asr oxiri XX asr boshida Turkistonda islomshunoslik bo‗yicha rus mualliflarining tadqiqotlari o‗sha davrda o‗lkada yashab faoliyat ko‗rsatgan rus aholisining turli toifa vakillarini mazkur din haqida o‗z tillarida ma‘lumot olishlari hamda ma‘lum darajada tasavvurlarga ega bo‗lishlarida muhim ahamiyat kasb etgan. Shuni alohida ta‘kidlash joizki, mazkur tadqiqotlar o‗z ahamiyati, yo‗nalishi, ilmiy qimmati, mazmuni va manbaviy asoslari jihatidan bir-biridan farq qiladi. Bu farq eng avvalo ularning maulliflarning bilim darajasi, dunyoqarashi, islom haqidagi tasavvurlari bilan bir qatorda Siyosiy masalasiga ham bog‗liqdir. Shu sababli ularni islomshunoslik tadqiqotlari yo‗nalishidagi ahamiyatini baholash alohida tadqiqot mavzusi birinchi navbatda maxsus tahlilga muhtojdir. Ma‘lumki, o‗zbek davlatchiligi tarixida Buxoro amirligida hukmronlik qilgan mang‗itlar sulolasi (1747-1920 yillar) muhim o‗rin tutadi. Lekin bugungi kunda mang‗itlar sulolasi tarixi, ularning vakillarini amalga oshirgan ishlari 287 to‗g‗risida to‗liq ma‘lumotga ega emasmiz. Shuning uchun ushbu merosni o‗rganish, tahlil qilish bugungi kunnning dolzarb vazifalaridin biridir. Mazkur muammo bo`yicha yaratilgan tadqiqot va adabiyotlarni quyidagi guruhlarga bo‗lib o‗rganish mumkin: 1. Zamondosh va saroy tarixchilari tomonidan yozib qoldirilgan mahalliy manbalar; 2. Xorij tarixshunoslari tomonidan yozilgan adabiyotlar; 3. Rus sharqshunoslari tomonidan yaratilgan nashrlar; 4. Mustaqillik yillarida olib borilgan, bugungi kunda amalga oshirilayotgan izlanishlar, tadqiqotlar va chop etilgan adabiyotlar. Ushbu sulolaning yirik vakillari va ular tomonidan amalga oshirilgan ijtimoiy-siyosiy, iqtisodiy va madaniy o‗zgarishlar zamondosh tarixchilarning asarlarida, shuningdek, g‗arb sayyohatchi va elchilarining esdaliklarida ham uchraydi. Zamondosh tarixchilar tomonidan yozib qoldirilgan asarlarning ko‗pchiligi fors-tojik tilidagi asarlar bo‗lib, chunki amirlikdagi asosiy til fors-tojik tili edi, ularning orasida Buxoro amirligida yashab, ijod etgan Ahmad Donish (1827-1897)ning "Buxoro mang‗it amirlarining qisqacha tarixi" asari mang‗itlar sulolasi tarixini o‗rganishda muhim manba hisoblanadi. Asar amir Doniyol (1758- 1785) hukmronligidan amir Abdulahad (1885-1910) hukmronligigacha bo‗lgan davrni o‗z ichiga oladi. Asarda mang‗itlar sulolasi amirlarining siyosiy boshqaruv jarayonlari to‗grisida ma‘lumot beradi. Muallif amir Shohmurod, amir Haydar, amir Nasrullo hukmronligi davridagi boshqaruvga ijobiy baho beradi, lekin shu davrdagi amirlikda davlat tizimning noto‗g‗ri yo‗lga qo‗yilganligi, amirlar va vazirlar tomonidan qonun qoidalarning buzilganligini ko‗rsatib o‗tadi. Asar fanda paydo bo‗lishi birmuncha keyinroq ro`y bergan. Masalan, Ahmad Donishning zamondoshlaridan biri bo‗lgan Sadriddin Ayniyning asarlarida bu haqda ma‘lumot uchramaydi. 1936 yilda E. Bertels birinchi marta Ahmad Donishning noma‘lum asarini topadi va uni "Risola" deb ataydi. Mang‗itlar sulolasi to‗g‗risida bevosita o‗zlari guvoh bo‗lgan voqealar asosida saroy tarixchilari tomonidan yozilgan asarlar ham mavjud. Ushbu asarlar xon saroyida, xon farmoni bilan, xon mukofotini qo‗lga kiritish maqsadida ham yozilgan. Shuning uchun amirning qilmish va harakatlari ba‘zi o‗rinlarda "jasorat" qilib ko‗rsatish, amirning g‗alaba qozonishi, uning muruvvati, mardligi va boshqa hislatlari maqtab yozilgan. Ba‘zan bu asarlarda oddiy xalqga nisbatan "bosqinchi va yaramas" so‗zlari qo‗llanilib ularning o‗z davri zolim mansabdorlari zulmiga karshi "to‗polon" qilganliklari keltirilgan. Mirza Abdulazim Somiyning "Mang‗itlar davlati tarixi", Mirza Salimbekning "Salim tarixi", Muhammad Yusuf Munshiyning 1956 y. chop etilgan "Muqimxon tarixi", Mir Muhammad Amin Buxoriyning 1957 y. tarjima qilingan "Ubaydullanoma", Abdurahmon Tole‘ning 1959 y. nashr qilingan "Abulfayzxon tarixi"" kabi asarlari ham Buxoro amirligi tarixiga bag‗ishlanadi. 288 Iigliz-rus sayyohlari va elchilarining Buxoro amirligiga kelishi va u yerdagi ijtimoiy, siyosiy-iqtisodiy ahvolni ko‗rsatnb beruvchi esdaliklari ham bu davrni yoritishda muhim manba hisoblanadi. Bunday manbalar sirasiga B. Meyendorfning "Orenburgdai Buxoroga sayyohat", A. Byornsning "Buxoroga sayyohat", N.A. Xalfin "O‗rta Osiyoda Rossiya siesati", "Rossiya va O‗rta Osiyo xonliklari", N.V. Xanikov "Buxoro xonligi bayoni" asarlarini kiritish mumkin. Albatta, yuqoridagi mualliflar asarlarini shaxsan o‗zlari ko‗rgan esdaliklar asosida yoritishgan. Shunga ko‗ra, bu manbalar birinchi darajali manbalardan hisoblansa ham, ammo ularda keltirilgan ba‘zi bir ma‘lumotlarni mulohazalar va fikrlarini tanqidiy o‗rganishga to‗g‗ri keladi. Chunki, Rossiya va O‗rta Osiyo aloqalarida ishtirok etgan mutaxassislarning deyarli ko‗pchiligi chor hukumati vakillari tashkil etib, ular o‗z asarlarida ilmiy maqsadlarni olg‗a surgan bo‗lsalar ham, ularning asarlari hokim sinf g‗oyalari bilan sug‗orilgandir. Keyingi davrlarda xorij tarixshunosligida yaratilgan Buxoro amirligi tarixini aks ettiruvchi asarlar birmuncha ko‗pchilikni tashkil etadi. Ingliz olimlari R. Krousset "Dasht imneriyasi. O‗rta Osiv tarixi", X. Enkausse "Islom va rus imperiyasi. Markaziy Osivdagi revolyusiya va reformalar", S. Bekker "O‗rta Osiyo Rossiya protektorati tarkibida. Buxoro va Xiva (1865-1924 yillar) , J. Kuiits "Samarqand bo‗ylab tong. O‗rta Osiyoning qayta tug‗ilishi", G. Uiler "Sovet O‗rta Osiyosi xalklari", E. Bosvorz "Yangi islom sulolalari" o‗z ilmiy tadqiqotlarida amirlar va sulolalar nomlari, mang‗itlarning Buxoro taxtiga kelish masalalari yoritilgan. Ushbu tadqiqotlar, yuqorida nomlari keltirilgan tarixiy asarlar, sayyohatchilar va elchilarning kundaliklari asosida yozilgan. O‗zidan avvalgi tadqiqotchilardan farkli o‗laroq, mang‗itlar sulolasi tarixini yanada chuqurroq tadqiq qilgan nemis sharqshunosi Ankefon Kyugelgendir. U o‗zining "Legitimatsiya sredneaziatskoy dinastii mang‗itov v proizvedeniyax ix istorikov (XVIII - XIX)" asarida Tojikiston, O‗zbekiston, Rossiya davlatlari qo‗lyozma fondlarida saqlanayotgan asarlar va arxiv hujjatlaridan keng foydalandi. Ushbu tadqiqotni keyingi davrda xorij tarixshunosligida amalga oshirilgan Buxoro amirligi tarixiga bag‗ishlapgai jiddiy tadqiqot deb e‘tirof etish mumkin. Chunki, muallif tomonidan sulola tarixining o‗rganilmagan qirralari ochib berilgan. Buxoro amirligi tarixining o‗rganilishida rus sharqshunoslari V.V. Bartold va A.A. Samsnovlarning xizmatlarini alohida aytib o‗tish lozim. Yozma manbalar ma‘lumoti asosida ular asosiy e‘tiborni sharq xalqlari o‗tmishiga, xususan, Buxoro amirligini o‗rganishga qaratishdi. Bartoldning buyuk xizmatlaridan biri shundaki, u 1920 yilda Buxorodagi Buxoro Arki yerto‗lasida tarixiy manbalar asosidagi ma‘lumotlarni topgan. Olim hech qachon Buxoro arkida topilgan narsalarning qimmatlilngini aytmagan lekin, bu ma‘lumotlarsiz Buxoro amirliging haqiqiy tarixini yaratib bo‗lmaydi. Semenov esa Buxoro amirligini o‗rganishdagi e‘tibori 289 asosan, Sharqiy Buxoroga uning ma‘muriy boshqaruv, feodal yer egaligi (tanxo), ijtimoiy tuzilishi, hunarmandchilik, savdo, urf odatlariga qaratgan. Mang‗itlar sulolasining Buxoro amirligida tutgan o‗rni masalasi mustaqillik yillaridagi ilmiy izlanishlarda ham o‗z ifodasini topgan. Ular qatoriga X.G. G‗ulomov, 0.Masalieva, B.I. Ismoilova, A.I. Yorov, Yu.A.Shukurillasv, Yu.U.Avazov, J.M.Shodiev, S.A.Zaxidovalarning dissertatsiyalarini kiritish mumkin. Xulosa o‗rnida ta‘kidlash lozimki, hozirgi kungacha Buxoro amirligi tarixiga bag‗ishlangan ilmiy tadqiqotlar amirlikning ijtimoiy-siyosiy, madaniy, iqtisodiy tarixini ochib beradi. Lekin hali bu borada ko‗plab ilmiy izlanish olib borish, muomalaga kiritilmagan qo‗lyozma asarlar, sayohatnomalar, esdaliklarni aniqlash zarur. Qadimdan O‗rta Osiyo xalqlari uzoq va yaqin mamlakatlar aholisi bilan bevosita va bilvosita iqtisodiy va madaniy aloqalarda bo‗lib kelganlar. Bu aloqalarning rivojlanishida O‗rta Osiyo haqida turli ma‘lumotlar asosida to‗plangan tarixiy-geografik ma‘lumotlar muhim rol o‗ynagan. G‗arbiy Yevropada O‗rta Osiyo haqidagi bilimlarning rivojlanib borish jarayoni katta ilmiy qiziqish uyg‗otuvchi masalalardan biri hisoblanadi. Qayd etib o‗tish lozimki, Yevropa tarixiy voqeligi XII-XIII asrlarda Osiyo bilan bevosita yuzma-yuz bo‗ldi. Mo‗g‗ul bosqinchilarining dastlab Rus, so‗ngra Yevropaga yurishlari bu mintaqa aholisini Osiyo, osiyoliklar haqida tasavvurlarini yanada kengaytirishga undadi. Bu talab XV asr oxirlarida boshlangan buyuk geografik kashfiyotlar tufayli yanada qatiylashdi, natijada Sharq o‗lkalari xususidagi ma‘lumotlarni to‗plash zaruriyati xristian dini ruhoniylari va Yevropa davlatlari hukmdorlarining oldida turgan muhim vazifalardan biriga aylandi. O‗rta Osiyo xonliklari Sharq va G‗arb o‗rtasidagi muhim savdo yo‗llari tutashgan yerda joylashganligi, asrlar mobaynida bu hududga ko‗plab sayyohlar va savdogarlarning tashrif buyurishiga sabab bo‗ldi. Ular bu hududning joylashgan o‗rni, tabiati, aholisi, boshqaruvi va ijtimoiy turmush tarzi, ayniqsa o‗lkaning iqtisodiy imkoniyatlari haqidagi ma‘lumotlarni yozma shaklda va uzuq-yuluq tasavvurlar sifatida Yevropa mamlakatlariga yetkazishda muhim vositachi bo‗ldilar. Buyuk geografik kashfiyotlar (XV asr o‗rtalari - XVII asr o‗rtalari) va kitob chop etishning o‗zlashtirilishi oqibatida, dunyoning turli mintaqalari, jumladan O‗rta Osiyo haqida ma‘lumot beruvchi ommabop ma‘lumotlar - tarixiy-kartografik manbalarga bo‗lgan qiziqish ortib ketdi. Buning sababi, birinchidan, savdo-sotiq aloqalarining kuchayishi, dengizlarda kema qatnovini ortishi bo‗lsa, ikkinchidan, Yevropa, jumladan Rossiya hukmron doiralarining o‗z manfaatlarini O‗rta Osiyoning boy iqtisodiy imkoniyatlari vositasida kengaytirishga intilishi bo‗lgan. Demak, Yevropada O‗rta Osiyoning savdo va iqtisodiy imkoniyatlarini o‗rganish 290 vositasida, endilikda bu o‗lka tarixi haqida yerli aholi tomonidan yozilgan asarlarni o‗rganish imkoniyati vujudga kelgan. XVIII asrdayoq bir necha Yevropa tillariga tarjima qilinib, Yevropada shuhrat qozongan tarixiy turkiy adabiyot durdonalaridan biri-qadim davrlardan to XVII asrgacha Movarounnahr va Xorazm tarixi bo‗yicha muhim ma‘lumot beruvchi «Shajarai turk» asari yevropaliklar tomonidan birinchilardan bo‗lib o‗rganilgan manbadir. Xorazm madaniyati tarixi, adabiyoti bilimdoni va namoyandalaridan biri Abulg‗ozi Bahodirxon (1603-1664) mamlakat shon-shuhratini qayta tiklash, parchalanib ketayotgan xonlikni kuchli davlat tarzida markazlashtirish yo‗lida ham qurol, ham qalam bilan kurash olib borgan hukmdor edi. Abulg‗ozi barcha Sharq hukmdorlari kabi Sharq xalqlari tarixini, madaniy merosini o‗rgangan, ilm-fanga e‘tiqod qilgan, mamlakatda osoyishtalik o‗rnatishga harakat qilgan hukmdor, olim va tarixchi edi. Abulg‗ozi Bahodirxonga qadar Xorazm tarixi chuqur, manbaviy va tizimli asosda hali yaratilmagan edi. Shuning uchun Abulg‗ozi ota-bobolarining quntsizliklari tufayli yozilmay qolib ketayotgan xonlik tarixini yaratishga qatiy kirishdi. Xorazmning o‗tmish madaniyati Abulg‗ozida tarixnavislik ilmiga qiziqish uyg‗otib, uning «Shajarai tarokima» (1661), «Shajarai turk» (1664) asarlari yaratilishiga turtki bo‗ldi. Abulg‗ozi Bahodirxon bu ikki qimmatli asarlari orqali Xorazm tarixchilik maktabiga asos solgan. «Shajarai turk» asari «Shajarai turk va mo‗g‗ul» nomi bilan ham mashhur bo‗lib, bu asarni yaratishda Abulg‗ozi o‗z qo‗l ostida mavjud bo‗lgan o‗n sakkizta forsiy va turkiy tildagi manbalar bilan tanishib chiqqanligini qayd etgan. U bu manbalar bilan Buxoro, Toshkent va Eronda bo‗lgan chog‗larida tanishgan. Asar to‗qqiz bobdan iborat bo‗lib, eng qimmatli ma‘lumotlar jamlangan. To‗qqizinchi bobning 21 sahifasini Abulg‗ozi vafotidan so‗ng Anushaxonning (1664 - 1687) buyrug‗iga ko‗ra, uning qarindoshi Mahmud ibn Mulla Muhammad Zamon Urganjiy yozib tugatgan. Ushbu muallif asarga 1644-1665 yillar voqealarini kiritib, asarni to‗liq holga keltirgan. Asar XVIII asr boshlaridanoq Sharq tarixchilari va, shuningdek, G‗arb olimlarining diqqat-e‘tiborini torta boshladi. «Shajarai turk»ning Yevropada ma‘lum bo‗lishi, Shimoliy urush (1700-1721) oqibatida shved asirlarining Sibir shaharlariga joylashtirilishi va bu shaharlar bilan Buxoro savdogarlarining qizg‗in savdo munosabatlari olib borganligining natijasidir. Buxoroliklarning Sibirda ijtimoiy mavqei va savdo aloqalari mustahkamlanib borgan sari, Turkistonda yaratilgan tarixiy nodir asarlar buxoroliklarning Sibir shaharlaridagi maktab va madrasalar qoshidagi kutubxonalarida to‗planib bordi. Bu nodir asarlar orasida Abulg‗ozi Bahodirxonning «Shajarai turk» asari ham bo‗lib, Tobolskda topilgan 291 bu asar keyinchalik Yevropada muhim tarixiy manba sifatida ma‘lum bo‗ldi. Bu asarni Shimoliy urushda ruslar tomonidan asir olingan, Yevropada O‗rta Osiyo va Sibir qaqidagi tarixiy-kartografik bilimlarning yoyilishida alohida xizmat ko‗rsatgan Filipp Iogann Tabbert (fon Stralsnberg) Tobolskda yashovchi bir buxoroliqdan olgan. F.I. Stralenberg o‗zining «Eay Mop ips zspe pe uop Yeigora ipsi Ama» asarida Tobolskdagi asirlik davrida Buxoro tatarlarinipg oxuni Azbakevich (O‗zbek) ismli kishi, unga Turkistoidan olib kelingan ikki qo‗lyozma kitobni ko‗rsatganligini qayd etadi. Ulardan biri «Chingiz-Kitap» (Chingiz kitobi) deb nomlanib, Buyuk Tatariya haqidagi mukammal ma‘lumotlarni o‗zida aks ettirgan. F.I. Stralenberg bu asar qo‗lyozmasini bir tatar og‗aynisi orqali Azbakevich (O‗zbek)dan so‗rab olib, bir buxorolik yordamida rus tiliga, so‗ng nemis tiliga ikki shved zobiti yordamida tarjima qilgan. «Shajarai turk» asarining 1726 yilda Leyden shahrida fransuz tiliga o‗girilgan nusxasi O‗rta Osiyo tarixi haqida tasavvurlarning Yevropada keng yoyilishida alohida ahamiyatga ega bo‗ldi. Asarning fransuz tiliga tarjimasi «nyuge yepea yaie s Shaga» (Tatarlar shajarasi tarixi) deb nomlanib, bu tarjima taxallusi bilan ataluvchi kishi tomonidan amalga oshirilgan. Bu taxallusdagi kishi tarixchilar I.Sh. Brune va A.A. Barbielarning fikricha, gollandiyalik Bentink edi. U Vilgelm Oranskiy bilan Gollandiyada muqim yashab qolgan, Portlandiyaning birinchi grafi Vilyam Bentinkning kichik o‗g‗li edi. Tobolskda Shnestr tomonidan nemis tiliga o‗girilib, Varen tomonidan 1726 yilda Leydenda chop etilgan «Izyune yepeao ie sez Shagz» asari Yevropada katta qiziqish bilan kutib olindi. Ayniqsa, asarning qisqa tarixiy-geografik va etnografik ilovalarida tarjimon Bentink, Buyuk Tatariya va Sibir to‗g‗risida turli qimmatli ma‘lumotlarni keltirishda Marko Polo, Rubrukvis, Adam Oleariy esdaliklaridan. XVII -XVIII asrlarda Yevrpada mashhur bo‗lgan J.B. Taverne, F. Berne, J. Teveno, F. Peti, de La Krua va boshqa mualliflariing asarlaridan foydalangan edi. Asarning kirish qismida tarjimon (Bentink) uni nemis tilidan tarjima qilganligini qayd etsada, kim tomonidan nemis tiliga o‗girilganligi haqida ma‘lumot bermaydi. Shuningdek, tarjimon nemischa tarjimadagi xatolarni takrorlamaslik uchun, fransuzcha tarjima ustida bir yildan ko‗proq vaqt mehnat qilib, asarni o‗quvchiga manzur bo‗larli holatga keltirganligini qayd etgan. Muallif tarjimaning ilovasida Buyuk Tatariyada yashovchi xalqlar o‗zbeklar, turkmanlar, qozoqlar, qalmoqlar, mo‗g‗ullar haqida ma‘lumot berib, ularning ruslar, forslar va hindlar bilan o‗tmishidagi tarixiy aloqalarini tasvirlaydi. Shuningdek, Buyuk Tatariyaning Xiva, Buxoro, Samarqand, Turkiston, Balx, Badaxshon, Urganch va boshqa shaharlarning ichki hayoti va tashqi qiyofasi, tuzilishi xususida qimmatli ma‘lumotlar beradi. 292 Abulg‗ozini «Shajarai turk» asarining Yevropada ma‘lum bo‗lishi natijasida, asar asosida Gollandiyada 1726 - 1727 yillarda uchta O‗rta Osiyoga oid geografik kartalar chop etildi. Ulardan biri 1726 yilda Leydenda «Yuge yepea yaie skz Tagz» asariga ilova sifatida tayyorlangan «Shimoliy Osiyo xaritasi» edi. Bu xaritada Chingizxon qo‗shinining Janubiy Osiyoga qilgan yurishi davridagi Shimoliy Osiyoning geografik holati aks ettirilgan. Nihoyat, 1727 yilda barcha aniq ma‘lumotlar to‗planib, butunlay to‗ldirilgan holda (Shimolga sayohat) nomi bilan qayta chop etildi. «Shajarai turkning G‗arbiy Yevropada O‗rta Osiyo haqidagi tarixiy kartografik bilimlarni qo‗lga kiritilishidagi ahamiyati, uni boshqa Yevropa tillariga ham tarjima qilinishini tezlashtirdi. XVIII asrning birinchi yarmida asar bir necha Yevropa tillariga, 1726 yilda fransuz va nemis tillariga, 1770 yilda V. Predyakov tomonidan rus tiliga, 1780 yilda ingliz tiliga tarjima qilindi. Asar 1825 yilda S.S. Sablukovskiy tomonidan rus tiliga ikkinchi marta o‗girilgan bo‗lsa, O‗zbekiston mustaqilligi sharofati bilan 1992 yilda o‗zbek tilida chop etildi. Asarning Yevropa tillariga tarjima qilish jarayonidagi eng mukammal nusxasi 1871-1874 yillarda baron Demezon tomonidan fransuz tilida tayyorlangan Baron Demezon tomonidan asarni ikki jild holida nashr ettirilgan nusxasi hozirga, qadar eng mukammal qo‗lyozma nusxa va tarjima hisoblanadi. P.I. Demszon tomonidan amalga oshirilgan tarjima asari asosida «Shajarai turk» asari Qozonda Abdulla Allom Fayzxon tomonidan qozon-tatar tiliga, Rizo Nur tomonidan Stambulda turk tiliga tarjima qilingan. Abulg‗ozi Bahodirxonning «Shajarai turk» asari Yevropada XVIII - XIX asrlar mobaynida O‗rta Osiyo tarixi haqida ma‘lumot muhim manba bo‗lib keldi. Uning Yevropa tillariga tarjima nusxalari hozirgi kunda Yevropaning mashxur muzeylarida, ilmiy tadqiqot institutlarining kutubxonalarida nodir manba sifatida saqlanmoqda. 1732 yilda Georg Yakob Ker tomonidan (1692 - 1740) Sankt- Peterburg Fanlar akademiyasida «Shajarai turk»ning nemis tiliga o‗girilgan nusxasi Rossiya FA Sharqshunoslik instituti Leningrad bo‗limi kutubxonasida saqlanayotgan bo‗lsa, 1726 yilda fransuz tiliga tarjima qilingan nusxasi hozirda Gollandiyaning Leyden shahrida saqlanmoqda. Shunday qilib, XVII asr turkiy tildagi adabiyotning nodir namunalaridan biri bo‗lgan «Shajarai turk»ning Yevropada shuhrat qozonishi, yevropaliklarning O‗rta Osiyo va uning o‗tmishi haqidagi bilimlarini boyitishda muhim ahamiyatga ega bo‗ldi. Asar ma‘lumotlari asosida yevropaliklar O‗rta Osiyo xonliklari bilan savdo aloqalari olib borishga intildilar yoki iqtisodiy imkoniyatlarni o‗rganish maqsadida O‗rta Osiyoga sayohatchi sifatida tashrif buyurdilar. Istiqlol sharofati bilan Vatanimizning Yevropa mamlakatlari bilan iqtisodiy munosabatlari qaytadan jonlandi. Bunda, eng avvalo, O‗zbekiston Respublikasi 293 Prezidentining 1996 yil 21 iyunda Uzbekiston bilan Yevropa Ittifoqi o‗rtasidagi sheriklik va hamkorlik to‗g‗risidagi bitimning imzolashi, O‗zbekistonning rivojlangan Yevropa davlatlari bilan aloqalarini kengayishida muhim qadam bo‗ldi. Iqtisodiy imkoniyatlari yuksalib borayotgan O‗zbekistonga yevropalik iqtisodiy doira vakillarining qiziqishi, O‗rta Osiyo haqidagi tarixiy bilimlarni Yevropada keng yoyilganligining samarasidir. Bu borada tarixiy meros sifatida «Shajarai turk» asarining Yevropada O‗rta Osiyo haqidagi ma‘lumotlarni kengaytirishda g‘oyat muhim ahamiyatga ega bo‗lganligini ta‘kidlash lozim. Buxoro, Xiva va Qo‗qon xonliklari xududida joylashgan ko‗pdan-ko‗p katta va kichik shaharlar xo‗jaligida iqtisodning boshqa sohalari kabi dehqonchilik ham katta o‗rin tutar va shaharlar qishloq xo‗jaligidan to‗la ajralib ketmagan edi. Tarixiy manbalarning dalolat berishicha, shaharlar aholisi ko‗p yillarda bu markazlar va ularning atrofida dehqonchilik qilish uchun muayyan yer uchastkalariga ega edilar. Ular bunday dalalarga bug‗doy, paxta, guruch, poliz ekinlari, kunjut va sedana, mevali daraxtlar hamda turli hunarmandchilik sohalarida keng ishlatiladigan xom-ashyo turlarini ekib yetishtirar edilar. Odatda, bunday yer uchastkalarida joylashgan ekinzor va bog‗larning atrofini tut daraxti ko‗chatlari bilan o‗rab qo‗yardilar. Shahar atrofidagi yerlarda dehqonchilik qilgan shaxslar ko‗p hollarda shahardagi asosiy hunar turlari-to‗quvchilik, terini oshlash, paxsa urish, kulolchilik, oziq-ovqat ishlab chiqarish va h.k. bilan keng shug‗ullanganlar. Buxoro xonligining yirik savdo-iqtisodiy markazlaridan bo‗lmish Samarqand aholisi bog‗dorchilik bilan keng shug‗ullangan. Bu markaz va uning atroflarida bog‗lar juda ko‗p edi. XIX a. birinchi yarmida Samarqand va Buxoroni ko‗rgan, ular o‗rtasidagi farqning butun manzarasini his etgan N. Xanikov, Samarqandda Buxoroga nisbatan «bog‗lar ancha ko‗p», - deb qayd etgan edi. Shahar va uning atrofidagi bog‗larda O‗rta Osiyoning boshqa shaharlari misolida kuzatilgani kabi, turli hunarmandchilik sohalari uchun xom-ashyo sanalgan ko‗plab daraxtlar o‗stirilar edi. Masalan, duradgorlar o‗z mahsulotlarini yaratishda bu yerda yetishtirilgan terakdan keng foydalanar, ancha qimmatbaho mahsulotlar yaratish uchun esa yong‗oq, chinor, qayrag‗och va tut daraxtiga ehtiyoj katta edi. Samarqandga oid ma‘lumotlarning tasdiqlashicha, ko‗p hollarda hunarmandlar aholining shahar atrofidagi bog‗laridan daraxtlarni kesib sotib olar edilar. Hunarmandchilik va savdo keng rivojlangan shaharlar atrofida pilla yetishtirish ishida juda kerak bo‗lgan tut daraxtlari o‗stirishga katta zarurat tug‗ilgan. Shu boisdan shaharlar va ulariing atroflarida tut ko‗chatlarini yetishtirishga alohida e‘tibor bilan qaratganlar. XIX a. Samarqandda turli daraxt ko‗chatlari, xususan, tut daraxti ko‗chatlari bilan savdo qiluvchi bozorning bo‗lganligi bu o‗rinda xarakterlidir. 294 Dehqonchilik va bog‗dorchilik bilan aholisi keng shug‗ullangan Buxoro xonligi shaharlaridan yana biri Qarshi edi. XIX a. shaharda bo‗lgan N. Maev «Qarshi atroflari butunlay ishlov berilgan, bog‗lar, uzumzor va polizlar bilan o‗rab olingan», - deb yozgan edi. Shaharda bo‗lgan N. Petrovskiy esa, u haqida yozar ekan, Qarshi Toshkentni eslatishini ko‗rsatib, shahar o‗rtasida «bog‗lar va polizlar» borligini qayd etgan edi. Buxoro xonligi shaharlari ahlining dehqonchilik va bog‗dorchilik bilan shug‗ullanganliklarini etnografik ma‘lumotlar ham tasdiqlaydi. Xususan, O.A. Suxarevaning Shahrisabz misolida ko‗rsatishicha, shaharning Xo‗ja-guzar va Eshon-guzarida istiqomat qilgan xo‗jalar yuqori tabaqa vakillari bo‗lsalarda, ularning asosiy ko‗pchiligi «hunarmandchilik (xususan, to‗kuvchilik) yoki dehqonchilik bilan shug‗ullanganlar. Ular shahar atrofidagi qishloklarda joylashgai o‗z yerlariga shaxsan ishlov berganlar». Shahar aholisining dehqonchilik va bog‗dorchilik bilan keng shug‗ullanganliklarini Xiva shaharlari misolida ham kuzatish mumkin. XIX a. oid tarixiy asarlar mualliflari Xiva shaharlarini «bog‗lar va dalalar bilan o‗ralgan» shaharlar tarzida tavsif etgan edilar. Xiva xonligi shaharlari ahlining dehqonchilik va bog‗dorchilik bilan shug‗ullanganliklari poytaxt shahar Xivaga oid ma‘lumotlar bilan ham tasdiqlanadi. Xususan, XVII a. muallifi Abulg‗ozixon quyidagilarii qayd etgan edi: «Bahor qo‗y qo‗zilar. Xevakda o‗t bo‗lmas. Rang chiqar. Xevak turkmani qumga ketar. Sart jin ekmoq uchun kendli kendina ketar». XVIII a. 40-y. Xivada bo‗lgan rus geodezisti N. Muravin ham shaharlar atrofida mavjud bo‗lgan shahar ahlining bog‗lari haqida xabar berib o‗tadi. Uning bu ma‘lumotini XIX a. 20-y. shaharda bo‗lgan N. Muravev ham tasdiqlab, «shaharga yetmasdan 5 chaqirim berida bog‗lar boshlanadi», -deb qayd etgan edi. Poytaxt shahar bo‗lmish Xiva aholisining dehqonchilik, bog‗dorchilik bilan keng shugullanganliklarini boshqa shohidlarning so‗zlari ham tasdiqlaydi. XIX a. yozib qoldirilgan bunday ma‘lumotlardan biriga ko‗ra «Shaharning deyarli butun g‗arbiy qismi qishloq xarakteriga ega: u bog‗lar, dalalar va u yerda joylashgan ayrim uylarni o‗z ichiga olgan» edi. Xivaning markaziy qismida esa bog‗lar kam edi. Bu shaharni ko‗rgan guvohlardan biri Kostenkoning yozishicha, bu markazda iqlim dim bo‗lib, «shaharda (yoki aniqrog‗i shaharning markaziy va sharqiy qismida) bog‗larning yo‗qligi» oqibati, deb tushuntiradi. Xonlikning boshqa shaharlari aholisi ham bog‗dorchilik bilan keng shug‗ullangan Buni ko‗pgina tarixiy ma‘lumotlar ham tasdiqlaydi. XIX a. 20-y. P. Muravevning qayd etishicha, «Xiva xonligining hamma shaharlari bog‗lar bilan o‗ralgan edi». Bu mamlakatda bo‗lgan savdogar Abrosimov XIX a. birinchi 295 yarmida quyidagilarni ta‘kidlab o‗tgan edi: «Bu yerda baland va katta uylar kam; buning ustiga-ustak shaharni chiroyli bog‗lar va har bir uy oldidagi daraxtlar berkitib turadi». Ulardan biri Gurlan edi. XIX asr muallifining iborasi bilan aytganda, u «bog‗larning qalin soyasi» ostida yastanib yotar edi». Xivaning boshqa bir shahari Xonqa ham bog‗lar bilan o‗ralgan bo‗lib, go‗zal manzara hosil qilar edi. Xivaning yirik savdo-iqtisodiy markazi bo‗lmish Urganch ham «atrofi bog‗lar bilan o‗ralgan» shahar edi. Shaharlar atrofidagi bog‗larda turli-tuman mevali daraxtlar o‗stirilgan. 1834 y. Toshhovuzda bo‗lgan armani tilmoch Turnaev «Toshhovuz ajoyib bog‗lar bilan o‗ralgandir. Men ulardan birida bo‗ldim va 1000 yaqin turli-tuman mevali daraxtlarni ko‗rdim», deb yozadi. Xiva xonligidagi shaharlari atrofi ko‗p hollarda ishlov berilgan dalalardan iborat edi. Xonlikda bo‗lgan G.I. Danilevskiy «hamma shaharlarning atrofi ishlov berilgan dalalardan iborat», - deb qayd etgan edi. Xivada XIX a. 20-y. bo‗lgan N. Muravev esa «Xatto Germaniyada ham men Xivadagidek yerga tirishqoqlik bilan ishlov berilganligini ko‗rmadim», - deb ta‘kidlagan Shaharliklar dalalarda turli qishloq xo‗jalik mahsulotlarini yetishtirganlar. Xususan, xonlik hunarmandlari tomonidan keng ishlatilgan paxta, kunjut, zig‗ir, qizil rang beruvchchi ro‗yai ekilib, ulardan katta hosil olingan. Dehqonchilik va bog‗dorchilik bilan Qo‗qon xonligi shaharlari aholisi ham keng mashg‗ul bo‗lgan. Qo‗qon xonligi shaharlari aholisining dehqonchilikdan ajralib ketmaganligini sibirlik kazaklar Milyushin va Bagarnakinlar ham qayd etib, quyidagilarni yozgan edilar: «Butun yo‗l davomida biz qirg‗izlar va shaharlar aholisi tomonidan ishlanadigan ekin maydonlarini ko‗rdik... G‗alla, arpa, tariq va bug‗doyning boshqa turlari va sabzavotlar yetishtiriladi. Dehqonchilik Qo‗qonda sug‗orish bilan muvaffaqiyatli olib boriladi. Shaharlar aholisi yana pillachilik, uzum va turli mevali daraxtlar yetishtirish bilan shug‗ullanadilar». Toshkent aholisi ham Xiva, Marg‗ilon, Qo‗qon shaharlari ahli kabi dehqonchilik va bog‗dorchilik bilan ham keng shug‗ullanganlar. Shaharliklarning ko‗pchilik qismi shahar atrofidagi yerlarda dehqonchilik, bog‗dorchilik bilan shug‗ullanish imkonini beradigan yer uchastkalariga ega edi. Bunday yer uchastkalari joylashgan xududlar odatda «mavzelar» deb atalar edi. Ular yozda gavjum bo‗lib, aholi shaharlardan ko‗chib chiqib, bu yerlarda yashar edi. Ular jumlasiga Oqqo‗rg‗on, Darxonariq Yalong‗och, Ayrilish, Oqtepa, Yunusobod, Qorasaroy, O‗n-qo‗rg‗on, Achavot, Besh-Qayrag‗och, Qora-suv va boshqalarni kiritish mumkin. Shaharning Shayhontohur qismiga 31 ta, Sebzor qismiga 65 ta, Ko‗kcha qismiga 45 ta, Besh-yog‗och qismiga esa 36 ta mavze qaragan. Garchand bu ma‘lumotlar ancha keyingi davrga taalluqli bo‗lsada, qayd etib o‗tish lozimki, mavzelar asrlar davomida shakllanib kelgan. 296 Dehqonchilik ba‘zi hollarda shaharlar aholisining asosiy mashg‗ulot turi bo‗lgan hollar ham kuzatiladi. Xususan, Toshkentning Taxtapul, Sebzor, Chuvalachi, Qorasaroy deb nomlangan joylari aholisining ko‗pchiligini, 1868 y. ma‘lumotlariga ko‗ra, dehqonlar tashkil etgan edi. Toshkent atrofi ham qalin «bog‗lar bilan o‗ralgan edi». Ularda XIX asr muarrixi Muhammad Solihxo‗janing ko‗rsatishicha, uzumning charos, haliliy, maviziy, husayniy, chillaki navlari, tukli, tuksiz va anjirsimon nav shaftolilar, o‗rikning shir-payvand navi, sariq va qora anjir, kaldon va dilafruziy navli nok, bedona, marvaritak, balxiy, shohitut navli tutlar yetishtirilgan. Bu bog‗larda «yetishtirilgan, terilgan va quritilgan mevalar anchagina katta savdo predmetini tashkil etgan». Ular bilan nafaqat shahar bozorlarida savdo kilinib qolmay, bu mollar katta hajmlarda dasht, boshqa shaharlar va o‗zga yurtlarga, xususan, Rossiyaga olib ketilgan. Qo‗qon xonligining boshqa shaharlari aholisi ham dehqonchilik va bog‗dorchilik bilan ham keng shug‗ullanganlar. Buni nafaqat shaharlar atrofida, balki shaharlar ichida joylashgan ko‗pdan-ko‗p bog‗larning mavjudligi ham tasdiqlaydi. XIX a. Namangan haqida quyidagilar qayd etilgan edi: «Shuningdek, Namanganda ham bog‗lar tez-tez uchrab turadi va ular shunday katta maydonlarni egallaydiki, loydan qurilgan uylar bir-biridan ancha uzoqlikda joylashigaiga to‗g‗ri keladi». Shaharlar aholisining asosiy mashg‗uloti - savdo va hunarmandchilikni dehqonchilik bilan qo‗shib olib borganliklarini XIX a. boshqa muallifi ham Namangan shahri misolida tasdiqlaydi. Uning yozishicha, shaxar «aholisi dehqonchilik va bog‗dorchilik bilan shug‗ullanganlar. Shaharlar aholisi bularni savdo va bo‗z hamda shoyi gazlamalar to‗qish bilan birga qo‗shib olib borganlar». Dehqonchilik, bog‗dorchilik va shuningdek, pilla yetishtirish bilan xonlik poytaxti ahli ham mashg‘ul edi. Qo‗qon shahri haqida yozar ekan, 1830 y. bu yerda bo‗lgan xorunjiy Potanin, shahar va uning atroflarida mevali bog‗lar borligini qayd etgan holda, «Aholi bog‗dorchilik va savdodan tashqari pilla kurti boqish, paxta va bugdoy yetishtirish bilan shug‘ullandilar. Shu boisdan Qo‗qon atrofi turli bug‗doy ekilgan dalalar bilan o‗ralgan edi, chorva kam, chunki o‗tloqlarning katta qismiga ekin ekilar edi», - deb yozgan edi. XIX asr boshlarida atrofi turli mevali daraxtlarga to‗la qishloqlar bilan o‗ralgan Andijon shahrining aholisi ham ipak qurti yetishtirish, ip gazlamalar to‗qish va galla yetishtirish bilan keng shug‗ullanganlar. Qo‗qon shaharlari aholisi tamaki yetishtirish bilan ham shug‗ullanganlar. Qo‗qon shaharlari bozorlarida O‗rta Osiyoda eng yaxshi hisoblangan Buxoro tamakisidan tashqari «Namangan va Toshkent atroflarida yetishtirilgan tamakini ham sotar edilar». Xonlik shaharlari va ularning atroflarida yetishtirilgan paxta, 297 zig‗ir va boshqa o‗simliklardan to‗qimachilikda va boshqa mahsulotlar yaratilishida keng foydalanilgan. Shunday qilib, O‗rta Osiyo xonliklari shaharlari aholisi o‗zlarining asosiy kasb-korlari-hunarmandchilik va savdodan tashqari ular bilan bog‗liq ravishda rivojlangan turli mashg‘ulotlar bilan band edi. Jumladan, shaharlar aholisi o‗zlari yashab turgan markazlar va ular atrofidagi yer uchastkalarida dehqonchilik, bog‗dorchilik bilan faol shug‗ullanganlar. Ular o‗zlarining bu serqirra faoliyatlari bilan shahar xo‗jaligi, qolaversa, mamlakat iqtisodiy hayotining rivojiga muhim hissa qo‗shganlar. XIX asr boshlarida Rossiya olimlari tomonidan O‗rta Osiyoda amalga oshirilgan ilmiy tadqiqotlar katta tarixiy ahamiyatga ega bo‗lishiga qaramay, ular yakka tartibda amalga oshirilgan bo‗lib, tizimlashtirilmagan xarakterga ega edi. Buning asosiy sababi ushbu davrda O‗rta Osiyo xonliklari tomonidan yopiq siyosat olib borilgan. Bunday siyosat Rossiya tadqiqotchilari uchun O‗rta Osiyoning tabiati va aholisining turmush tarzini ilmiy o‗rganishda ancha muammolarni tug‗dirgan. Shunga qaramay, bir qator izlanishlar amalga oshirildi. Sirdaryoning quyi oqimi, Orol va Kaspiy dengizi o‗rganildi, tarqoq holdagi faktik materiallari yig‗ildi, biroq umumlashgan ilmiy tadqiqotlar yaratilmadi. XIX asrning ikkinchi yarmidan boshlab o‗lkani ilmiy tadqiq etish bo‗yicha shart sharoitlar butkul o‗zgardi. O‗rta Osiyoning Rossiyaga qo‗shib olinishi natijasida Rossiya olimlari tomonidan ushbu hududni o‗rganishda qulay imkoniyatlar vujudga keldi. Turkistonni boshqarishda o‗lkaning ilmiy o‗rganilishi samarali natija berishini anglagan imperiya hukumati ekspeditsiyalarga katta mablag‗ ajrata boshladi. Rus geografik jamiyati hamda Moskva tabiatshunoslik qiziquvchilari jamiyati O‗rta Osiyoni o‗rganish bo‗yicha barcha imkoniyat-larni yaratish bo‗yicha tashabbus ko‗rsatdi. Mazkur tashkilotlarning vakillari O‗rta Osiyo geografiyasi bo‗yicha ekspeditsiya natijalarini o‗z ichiga olgan ilmiy tadqiqot ishlarini taqdim eta boshladilar. Ayni davrda o‗lkaning yirik s‘yomkalari, yangi xaritalari yaratildi, mamlakatning o‗simlik, hayvonot dunyosi va geologiyasiga doir ma‘lumotlar yig‗ildi. O‗rta Osiyoga amalga oshirilgan ekspeditsiyalar tarkibida Rossiyaning o‗sha davrdagi ilg‗or olimlaridan P.P. Semyonov, A.P. Fedchenko, N.A. Seversov ishtirok etdi. Ushbu tadqiqotchilarning nazariy ishlari va ilmiy dunyoqarashida tabiatni o‗rganishda materialistik yondashuv kuzatiladi, tadqiqot metodikasining asosida tarixiy-qiyosiy tahlil mavjud. Bundan tashqari, ilmiy tadqiqot ishlari mamlakatning amaliy extiyojlaridan kelib chiqqan holda amalga oshirilgan. Ushbu davr orasida tadqiqotchilar tomonidan olib borilgan kuzatuvlar, yig‗ilgan to‗plamlar asosida O‗rta Osiyo organik dunyosi taraqqiyotining umumiy- qonuniyatlari o‗rnatildi. Mashhur tadqiqotchi-geograf P.P. Semyonov Tyan-Shan 298 hududi, geograf I. Borshov esa Orol-Kaspiy yerlari o‗simlik zonalarining vertikal taqsimlanishi xarakterini o‗rgandi. XIX asr o‗rtalariga kelib O‗rta Osiyoning rus tadqiqotchilari tomonidan ilmiy o‗rganilgan hudud maydoni kengaydi. Aynan shu davrdan rus geograflari o‗lkaning Tyan-Shan, Zarafshonning quyi oqimi, Oloy tog‗lari kabi hududlarini chuqur o‗rgana boshlashdi. Ushbu davr O‗rta Osiyo geografiyasini o‗rganishda Moskva universiteti tabiatshunoslarining tadqiqotlari katta ahamiyatga ega. Mazkur universitet haqida o‗z zamonasining ilg‗or ma‘rifatchi-faylasufi A.I. Gersen quyidagicha ta‘rif bergan: «Universitet katta ta‘sir ostida o‗sa boshladi unga Rossiyaning barcha tabaqalaridan yangi kuchlar kirib kela boshladi, uning auditoriya zallari eski qarashlardan tozalandi, o‗zi esa yuqori darajadan o‗rin ola boshladi, bu yerda yig‗ilgan yangi kashfiyotlar Rossiyaning barcha sohalariga samarali ta‘sir ko‗rsatdi». Moskva universitetida XIX asrning 50 – 60 yillarida, Darvin g‗oyalari keng tarqala boshlagan davrda, u katta e‘tiborga ega bo‗la boshladi. Ushbu jarayonni rus olimi K.Timiryazev «Asrning uchinchi choragida tabiatshunoslikning uyg‗onishi» deb nomlangan maqolasida aniq tasvirlab berdi. U mazkur jarayonni uzoq uyqudan uyg‗onadigan bahor fasliga qiyoslagan. Universitetning K.F.Rule, A.P.Formozov, N.A.Seversov kabi olimlari XIX asr tabiatshunoslik fani taraqqiyotiga katta hissa qo‗shganlar. Jumladan, zoologiya bo‗yicha yirik mutaxassis N.A. Seversovning «Turkiston hayvonot olamining vertikal taqsimlanishi», «Qushlar migratsiyasining Turkiston hududidagi yo‗llari» kabi ilmiy ishlari Turkiston tabiatini o‗rganishda muhim ahamiyat kasb etadi. Rus olimi M.A.Menzbir o‗z davrida «Nikolay Apekseevich Seversov» deb nomlangan maqolasida: «Seversov evolyusion harakatning yorqin namoyandasi edi...» deb yozgan. Rus tabiatshunos olimi, zoologiya fanlari doktori, professor K.F. Rulening shogirdlari, Moskva universiteti professorlari S.A.Usova va A.P.Bogdanov tabiatshunoslik fani taraqqiyotiga katta hissa qo‗shdilar. A.P.Bogdanovning mohir pedagog, Moskva universiteti qoshidagi «Tabiatshunoslik, antropologiya va etnografiya qiziquvchilari jamiyati» hamda Zoologiya muzeyining tashkilotchisi sifatidagi faoliyati alohida e‘tirofga loyiq. Mazkur jamiyat Rossiyaning tabiatini o‗rganishda katta rol o‗ynadi. Bundan tashqari, ushbu jamiyat turli tadqiqotchilarni o‗ziga jalb qildi. Jamiyat tashkilotchilaridan yana biri A.P.Bogdanovning shogirdi A.P.Fedchenkoning maqolalari jamiyat nashrlarida o‗z o‗rniga ega bo‗lgan. «A.P.Fedchenkoning ilmiy ishlarida tadqiqotning chuqurligi, kuzatuvlarning yorqin va qiziqarli holatda yetkazish qobiliyati seziladi», - deb yozadi Rossiyaning 299 o‗sha davrdagi yetakchi olimi I.V. Mushketov. Uning ma‘lumotlari geografik va zoologik xarakterga ega bo‗libgina qolmay, ularda qiziqarli etnografik ma‘lumotlar ham joy olgan. 1819 yili Bosh pedagogik institutga Peterburg universiteti maqomi berildi. 1849 yili tadqiqotchi P.P. Semyonov ushbu universitetda o‗z ilmiy tadqiqot ishini himoya qildi. 1868 yili universitet qoshida Peterburg tabiatshunoslari jamiyati tashkil etildi. 1874 yili mazkur jamiyat tomonidan O‗rta Osiyoga Amudaryo ekspeditsiyasi yuborildi. Jamiyat prezidenti K.F.Kessler A.P.Fedchenko hamda N.A.Seversov to‗plagan ma‘lumotlar asosida Turkiston o‗simlik dunyosini tasvirlab bergan. 1845 yili Rus geografikjamiyati tashkil topdi. Keyinchalikushbu jamiyat eng yirik geografik tadqiqotlarning yagona tashabbuskoriga aylangan. Rus geografik jamiyati nafaqat o‗zining, balki boshqa ilmiy ekspeditsiyalarning muvaffaqiyatli ish olib borishida ko‗p jonbozlik ko‗rsatgan. Bu borada jamiyat ekspeditsiyalar dasturlarini ishlab chiqdi, ekspeditsiyalar ishtirokchilarini har tomonlama qo‗llab quvvatladi, ekspeditsiyalar uchun kerakli unsurlar bilan ta‘minladi, yig‗ilgan materiallarni tizimlashtirdi. Ushbu jamiyat ilmiy ekspe-ditsiyalarning natijalari bo‗yicha o‗z nashrlarini chop qilib, ilmiy jamoatchilikka taqdim etdi. 1850 yillarda ilmiy ekspeditsiyalarning hisobotlari va ularning yo‗nalishlari jamlangan maqolalar «Rus geografik jamiyatining xabarlari»da tez-tez chop etila boshladi. P.P.Semyonov va I.V.Mushketov Moskva universiteti qoshidagi Tabiatshunoslik, antropologiya va etnografiya qiziquvchilari jamiyatining ilg‗or arboblaridan hisoblanadi. P.P.Semyonov 54 yil davomida jamiyatning rahbarlik lavozimida ishlab, O‗rta Osiyoga yo‗naltirilgan bir qancha ekspeditsiyalarning tashkilotchisi bo‗lgan. Pyotr Petrovich Semyonov-Tyan-Shanskiy (1827 - 1914) Rossiya Fanlar akademiyasining akademigi bo‗lgan. Ayni damda, P.P.Semyonovga zamondoshlari tomonidan «Har tomonlama yetuk olim, ajoyib tashkilotchi va zamonaviy geografiyaning otasi» deya yuqori baho berilgan. U Rossiyada geografiya fanining rivojlanishiga katta hissa qo‗shgan yetuk olimlardan biri hisoblanadi. 1845 yili Peterburg universitetida tahsil olishni boshlagan, 1851 yili botanika fani bo‗yicha magistrlik dissertatsiyasini yoqlagan, 1863 - 1855 yillarda Berlin universitetida tinglovchi sifatida o‗qishni davom ettirgan. P.P. Semyonovning ilmiy faoliyati Rus geografik jamiyati bilan bog‗liq. 1873 yildan u jamiyatning vitse-prezidenti sifatida 40 yil faoliyat ko‗rsatdi. Mazkur davr ichida Markaziy Osiyoga yuborilgan aksariyat ekspeditsiyalarni tashkil qildi. Uning tahriri ostida Rosiya imperiyasi, xususan, O‗rta Osiyo geografiyasiga oid ko‗pdan-ko‗p ilmiy nashrlar chop etildi. 300 1856 - 1858 yillarda P.P.Semyonov tomonidan Oltoy, Yettisuv, Olatog‗, Issiqko‗l va Markaziy Tyan-Shan, Xontangri tog‗ tizmasidagi muzliklar kashf qilindi. Bundan tashqari, uning ushbu ekspeditsiyalari natijasida Tyan-Shan tog‗ tizmasining geologik holati, O‗rta Osiyo tog‗ tizmalarining vulqonsimonligi haqidagi tasavvurlarning noto‗g‗ri ekanligi, tog‗ muzliklarining quyi va ostki qismlari aniqlandi, tog‗ jismlarining mingdan ortiq turi yig‗ildi. O‗rta Osiyoni o‗rganish masalalari bilan Rossiya Fanlar akade-miyasi ham shug‗ullangan, biroq jamiyat bu sohada ancha izchil tadqiqotlar olib borgan. Fanlar akademiyasi 1857 yilda Orol-Kaspiy o‗lkasini o‗rganish uchun N.A. Seversov va I.G.Borshov ekspeditsiyasini yubordi. Natijada Orol dengizining sharqiy qirg‗oqlarida geografik-geologik kuzatuvlar olib borildi, ushbu hududning zoologik, geologik va botanik to‗plamlari ishlab chiqildi, eng asosiysi, Orol dengizining asta-sekinlik bilan qurib borishi mumkinligi aniqlandi. Rus olimi Nikolay Alekseevich Seversovning shaxsi haqida ikki og‗iz. U 1827 yili Voronej guberniyasida tug‗ilgan. 1843 - 1850 yillarda Moskva universitetida tahsil olgan. 1856 - 1858 yillarda Fanlar akademiyasi tomonidan tashkil etilgan. Seversov Sirdaryo ekspeditsiyasida ishtirok etgan. 1858 yili Qo‗qon hukumati buyrug‗i asosida asirga olinib, bir oy davomida Yangiqo‗rg‗onda bo‗lgan. Rus‘harbiy qo‗mondonlari general-leytenant A.L.Danzas va I.Ya.Osmolovskiy tomonidan asirlikdan ozod etilgan. 1864 yili N.A. Seversov muhandis Freze bilan birgalikda Tyan-Shan tog‗lari, Yettisuv, Qirg‗iziston hududlari, Farg‗ona vo-diysidagi Namangan viloyati yo‗llari, Chotqol tog‗lari, Avliyo-ota, Chimkent vodiysiga ilmiy ekspeditsiyani amalga oshirgan. Natijada Tyan-Shan tog‗larining vujudga kelishi va xususiyatlari aniqlandi, G‗arbiy Tyan-Shanda muzliklarning mavjudligi isbotlandi. Olatog‗, Tyan-Shan, Qoratog‗ tog‗ tizmalarining tabiiy aloqadorligi kashf qilindi, Shimoliy Tyan-Shan tog‗larining geologik xaritasi tuzildi. Qoratog‗ tog‗larida toshko‗mir zaxiralari, Turlan hududida qo‗rg‗oshin konlari va Chimkent vodiysidan gips va tuz konlari topildi. Bundan tashqari, Toshkent shahri va uning atroflari haqida bir qan-cha ma‘lumotlar berildi. 1858 yili Rossiya hukumati harbiy qo‗mondon Ignatevning Buxo-ro va Xivaga amalga oshirgan diplomatik ekspeditsiyasini tashkil qildi. Mazkur diplomatik ekspeditsiyada rus amaldorlari va har-biylardan tashqari tadqiqotchilardan astronom K.V.Struve, geograf P.I.Lerx, topograf Zelenin qatnashgan. Ularning ekspeditsiyadagi ishtirokini Rossiya Fanlar akademiyasi ta‘minlagan. Ekspeditsiya natijasida ushbu olimlar tomonidan Xiva va Buxoroga oid qizi-qarli etnografik-geografik ma‘lumotlar yig‗ildi, metereologik va astronomik kuzatuvlar olib borildi. 301 Toshkentda «Tabiatshunoslik, antropologiya va etnografiya qi-ziquvchilari jamiyati»ning tashkil etilishi o‗lkada tayyor ilmiy kadrlarning yetarli ekanligidan dalolat beradi. Turkistondagi ilk ilmiy jamiyat A.P. Bogdanovning tavsiyasiga binoan A.P. Fedchenko tomonidan tashkil etilgan «Tabiatshunoslik, antropologiya va etnografiya qiziquvchilari jamiyati» edi. Mazkur bo‗lim tarixida katta ahamiyatga ega bo‗lgan voqea 1872 yili Rossiya texnika ko‗rgazmasi uchun mahalliy tabiat va sanoat bo‗yicha ma‘lumotlarni o‗z ichiga olgan to‗plamning taqdim etilishi hisoblanadi. Jamiyat nashr etgan to‗plamning ilk jildi A.P.Fedchenko xotirasiga bag‗ishlangan. Keyinchalik ushbu jamiyat a‘zolari turli ekspeditsiyalarda ishtirok etib, Turkistonning tabiati va ishlab chiqaruvchi kuchlarini o‗rganish bo‗yicha faol ish olib bordilar. Keyingi ilmiy jamiyat «O‗rta Osiyo jamiyati» nomi bilan ma‘lum bo‗lib, u 1871 yilda tog‗-kon muhandisi A.S.Tatarinov hamda geograf A. Bunyakovskiy tashabbusi bilan tashkil etilgan. Ushbu jamiyatni tashkil etishdan asosiy maqsad O‗rta Osyyoni ilmiy va iqtisodiy jihatdan chuqur o‗rgangan holda eng yaxshi maqolalarni o‗zbek tiliga o‗girishdan iborat edi. Biroq jamiyat o‗sha yilning o‗zidayoq hech qan-day ahamiyatli ishga qo‗l urolmay yopildi. 1870 yili N.N. Raevskiy tomonidan tashkil etilgan «Rus sanoati va savdosi taraqqiyotining hamjihatligi yo‗lidagi jamiyatning Turkiston bo‗limi» ilmiy jamiyati ruslar tomonidan tuzilgan uchinchi jamiyat edi. Jamiyatning asosiy vazifasi paxtaning yangi navlarini ishlab chiqish hamda o‗lkada texnikaviy ma‘lumotni kengaytirish edi. Biroqushbu jamiyat N.N. Raevskiy o‗lkadan ketishi bilan o‗z faoliyatini to‗xtatdi. Xulosa qilib shuni aytish mumkinki, O‗rta Osiyodagi geografik ekspeditsiyalar dastlab XVIII asrda boshlangan bo‗lib, ularda mazkur hudud geografiyasiga oid kuzatuvlar amalga oshirilgan. O‗rganilayotgan davrda esa ilmiy tadqiqotlar vujudga keldi. XIX asrning o‗rtalarida Rossiya imperiyasi tadqiqotchilari tomonidan amalga oshirilgan ekspeditsiyalar natijasida O‗rta Osiyo geografiyasiga oid ma‘lumotlarni o‗z ichiga olgan ilmiy tadqiqotlar yaratildi. Ushbu ilmiy tadqiqotlar sodda usulda tahlil qilingan bo‗lishiga qaramay, ular O‗rta Osiyoning geografik xususiyatlari, trixi va etnografiyasini o‗rganishda muhim ahamiyatga ega. Yüklə 2,94 Mb. Dostları ilə paylaş:
|