Bental zonasining qirg‘oqqa yaqin 50-100 m chuqurlikdagi suv tagi qismi
ham organik hayotning eng rivojlangan va hayvonlarning ko‘p tarqalgan qismi
hisoblanadi. Okeanning suv yuzasi (pelagial) va suv osti (bental) zonalarida
qirg‘oqlardan uzoqlashgan sari hayotning zichligi siyraklasha boradi. Bu zonalarni
hayot siyrak bo‘lgan oraliq zona bir-biridan ajratib turadi. I.A. Suyetovaning
(1976) ma’lumotiga ko‘ra Dunyo okeani tagining 200
m chuqurlikkacha yotgan
7,6% maydonida okeandagi jami biomassaning 59% i, 200 m dan 3000 m
chuqurlikkacha yotgan 17,2% maydoni biomassaning 31,1 % i va 3000 m dan
ziyod chuqurlikkacha yotgan 75,9 % maydonida biomassaning atigi 9,5 % i
to‘plangan.
Dunyo okeani chuqurliklarida hayot sharoiti bir xilda taqsimlanmagan.
Chunki okean sathidan chuqurlashgan sari yorug‘lik
kamayadi, harorat pasayadi,
biogan
elementlar siyraklashadi, gidrostatik bosim orta boradi. Natijada okeanda
vertikal biologik zonallik vujudga keladi. Dunyo okeani tagida hosil bo‘lgan hayot
zonalari quyidagilardan iborat: litoral yoki qirg‘oq zonasi (suv ko‘tarilishi va
qaytishi zonasi), sublitoral zona (200 m chuqurlikkacha), batial zona (2500-3000 m
gacha), abissal zona (6000 m gacha) va ultraabissal zona (6000 m dan chuqur).
Dostları ilə paylaş: