R S1 R
S2
D2 D1
R1
R1
R2 R2
M1 M2 M I1 I2
I
3-rasm 4-rasm
Yuqorida aytilganlardan xulosa qilib, pul taklifi miqdori foiz stavkasiga va
demak, investitsiyalar hajmiga ham ta’sir ko’rsatadi deyish mumkin. Masalan,
muomaladagi pul miqdorining M1 dan M2 ga o’sishi foiz stavkasini R1 dan R2 ga
pasaytirdi va investitsiyalar darajasini I1 dan I2 ga oshirdi (4-rasmga qarang).
Ammo foiz stavkasi juda past bo’lganda pulga bo’lgan talab mutlaqo elastik
holatda bo’ladi, negaki odamlar barcha boshqa aktiv turlariga qaraganda naqd pulni
afzal ko’radilar. J.Robinson bu vaziyatni «likvidlik tuzog’i» deb atagan. Bunday
vaziyatda
pul emissiyasi befoyda, negaki foiz stavkasini pasaytirish mumkin bo’lmay
qoladi. Iqtisodchilar, J.M.Keynsning o’zi real hayotda likvidlik tuzog’ining amal
qilish mumkinligiga ishonganmi yoki bunday vaziyatni mushohada (o’y – xayol) deb
hisoblaganmi, xanuzgacha baxslashib kelmoqdalar.
J.M.Keyns asarida likvidlik tuzog’ining ikki tushunchasini topish mumkin.
Birinchidan, foiz stavkasi past bo’lganda (va demak, obligatsiya qiymati yuqori
bo’lganda) qimmatli qog’ozlar bozori ishtirokchilari
uning oshishini kutadilar
(obligatsiyalar qiymatining pasayishini). Shuning uchun ular bugungi kunda qimmat
obligatsiyalarni sotib olmaydilar va o’z aktivlarini likvidli shaklda saqlaydilar
(chayqovchilik sababi).
Ikkinchidan, past foiz stavkasi pulni qimmatli qog’ozlar
ko’rinishida saqlash xatarini qoplamaydi va ehtiyotkorlik sababidan kelib chiqqan
holda odamlar o’z jamg’armalarini xavfsiz bo’lgan naqd pul ko’rinishida ushlab
turishni afzal ko’radilar.
Dostları ilə paylaş: