O‘zbekiston respublikasi oliy va o‘rta maxsus ta’lim vazirligi
Yüklə 0,98 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Rivoyatlar. Bu so‘z arab tilidan olingan bo‘lib (ﺖﻴﺍﻭﺮ), hikoya, qissa
ma’nolarini ifolaydi. Rivoyatlar afsonalardan hayotga yaqinligi bilan farq qiladi. Agar afsonalarda ro‘y berishi mumkin bo‘lmagan hodisalar hikoya qilinsa, rivoyatlardagi voqealar, ko‘pincha, tarixiy shaxslar, taniqli allomalar, davlat arboblarining hayotlaridagi muayyan lavhalar yuzasidan xabar beradi. Ba’zan bir voqeani eshitganimizda, uning aynan ro‘y berishiga to‘liq ishonamiz, ba’zan 43
alohida fantastik tasvirdan xoli bo‘lsa ham hikoyaga ishonmasligimiz mumkin. Shuning uchun afsona va rivoyat o‘rtasida keskin farqni belgilash qiyin kechadi. Har holda ko‘p yillik tajribadan kelib chiqib aytish mumkinki, ishonilgan voqeani rivoyat, ishonish mumkin bo‘lmaganini afsona deb qabul qilish maqsadga muvofiqdir. Chunki mazmun, syujet tizimi jihatdan afsona va rivoyatlarning farqi bo‘lmaydi. Faqat rivoyatlar tarixiy dalil, isbot ildiziga ega hisoblanadilar. Chunki rivoyatlardagi voqealar, ko‘pincha, uning ishtirokchisi, guvohi tomonidan yozib qoldiriladi yoki og‘izdan og‘izga o‘tmishda ro‘y bergan hayratomuz lavha sifatida o‘tib yashaydi, ajdoddan avlodga madaniy meros tarzida saqlanadi. Rivoyatlar o‘zida aks ettirgan voqea bayoniga ko‘ra afsonalar kabi epik jinsga mansubdirlar. Ular hajm jihatdan qisqa bo‘ladi. Matn hajmi qisqa, ifodalangan voqea lavhalari son jihatdan chegaralangan. Badiiy tasvirga ortiqcha urg‘u berilmaydi, chunki ularda voqea bayoni ustuvor hisoblanadi. Yurtimiz tarixida ro‘y bergan eng qadimgi ibratli voqea haqidagi rivoyat eradan avval mustaqillik uchun jon fido qilgan To‘maris va Shiroq nomi bilan bog‘liqdir. Shu o‘rinda aytish joizki, bu ikki go‘zal insonlarning mardligi aks etgan jasorat tarixini bir olimlar afsona, ikkinchilari rivoyat deb ataganlar. Filologiya fanlari doktori, professor Oxunjon Safarov o‘zining “To‘maris ko‘zlarida chaqnagan umid” maqolasida bu ikkilanishga ilmiy asosda chek qo‘ydi. Maqolada voqea bayonining rivoyat janriga mansub ekani isbotlab berildi. G‘ururlansa arziydigan jihati shundaki, qadimgi O‘zbek yurtidagi To‘marisning Eron shohi Kirga, Shiroqning Doroga qarshi qahramonligi qadimgi yunon tarixchisi Herodot (eradan avvalgi 484-431/426 yillar orasida yashagan) ning “Tarix”, yunon tarixchisi Poliyen (eradan avvalgi II asr) ning “Harbiy hiylalar” kitobida saqlanib, bizgacha etib kelgan. Agar bu ikki tarixchi olim asarlari butun dunyoga mashhur ekanligini, eron shohlariga qarshi chiqqan vatanparvar shaxslar bizning ajdodimiz ekanini nazarda tutsak, Markaziy Osiyoda istiqomat qilgan elning dovrug‘i eradan avval ham shuhrat qozongani ma’lum bo‘ladi. To‘maris Kirni 529 (e.a) yilda mag‘lub etadi va o‘ldiradi. Shiroqning yakka o‘zi 513 (e.a) yilda Doro qo‘shini ustidan g‘alaba qozonadi. Agar To‘maris harbiy san’ati bilan yurtini asragan
44
bo‘lsa, Shiroq burun, quloqlarini kesib, go‘yo Doro tarafida bo‘lgani uchun o‘zini jazolangandek qilib ko‘rsatadi, shoh ishonchini qozonadi va eron qo‘shinlarini sahroda adashtirib maqsadiga etadi: yurtini qonxo‘r va razil dushmandan xalos etadi. Herodot va Polien bergan ma’lumotlar tarixiy asosga ega bo‘lgani uchun bugun ularni rivoyat tarzida qabul qilish maqsadga muvofiqdir. Xalq yodida qolgan va keyinchalik rivoyatlarga aylangan ibratli voqealar, ko‘pincha, buyuk insonlar hayoti bilan bog‘lanadi. Mana ulardan bir misol: “Ibn Sino har kuni betob, xasta odamlarni qabul qilar ekan. Ammo navbat bir yigitga etib kelganida, uni chetlab o‘tar ekan. Kunlardan bir kun yigitning onasi u yotgan to‘shak yoniga bir kosa qatiq qo‘yib, o‘z yumushlari bilan band bo‘libdi. Yigit kosadagi qatiqqa tikilib yotsa, shipdan bir ilon tushib qatiqqa zaharini solibdi. Jonidan to‘ygan yigit alam ustida kosadagi zaharlangan qatiqni jon-jahdi bilan ichib yuboribdi. Ammo bir oz o‘tmay o‘zini tuzuk seza boshlabdi. Soat o‘tgani sayin u sog‘ayibdi. Ertasiga ancha o‘ziga kelib, yana Ibn Sino qabuliga boribdi. Bu safar ham tabib uni chetlab o‘tibdi. Ajablangan yigit unga e’tiroz bildiribdi. Shunda alloma:- Siz kecha va avvallari kelganingizda, dardingizga davo yo‘q edi. Shuning uchun sizni ko‘rmagandim. Chunki men sizga qatiqni to‘shak yoniga qo‘yish, unga ilon zahar solishi, bu qatiqni siz ichishingiz kerakligini ayta olmas edim-da. Ammo taqdir sizga bu imkoniyatni etkazdi. Endi sizga tabibning keragi yo‘q. Siz mutlaqo sog‘siz. Shuning uchun sizni chetlab o‘tdim, - debdi”. Rivoyat dunyoga mashhur alloma Ibn Sinoning o‘z ilmini qanchalar mukammal egallaganini, ayni paytda, unda har bir mijozdagi o‘zgarishlarni ziyraklik bilan kuzatish qobiliyati ham rivojlanganini bizga, keyingi avlodlarga ma’lum qilish maqsadida yaratilgan. Shu yo‘l bilan bizning ongimiz, dunyoqarashimiz, kasbimizga bo‘lgan munosabatni ham shakllantirishga xizmat qilishini inkor etolmaymiz. Tarixiy shaxslar bosh qahramon bo‘lgan rivoyatlarda ularning ilmi, zakiyligi, nozik tabiati, ulug‘vorligi, kechirimliligi, har bir ishni sidqidildan bajariShi, eng muhimi, Shaxsiy manfaatni ko‘zlashdan uzoqligi va tamasizligi kabi fazilatlar ulug‘lanadi. Agar e’tibor qilsak, ularning har biri bizga insonning go‘zal siymosi, namunasi sifatida targ‘ib etiladi. Rivoyatlarning yana bir turi mahalliy hududlardagi o‘rin-joylarning nomiga oidligi
45
bilan ajralib turadi. Muhimi shundaki, bunday rivoyatlarda asosiy e’tibor tasvirlanayotgan voqeadagi fantastik jihatlarga emas, balki hayotni kuzatish, to‘g‘ri xulosalarga kelish, aqlni ishga solish fazilatlariga qaratiladi. Masalan: “Buxoro va Navoiy oralig‘ida katta Malik cho‘li yastanib yotibdi. Uning bir qismini O‘rta cho‘l, tog‘ yon bag‘rini esa Qarnob cho‘li ham deb yuritadilar. Malikcho‘l elkasidan esa Zarafshon oqadi. Malikning qoq o‘rtasi – avtomobil yo‘li yoqasida Malik darvozasi va yopiq hovuz xarobalari saqlangan. “Malik” rivoyatini bizga Qizil tepaning Kenagas qishlog‘ida yashovchi mashhur Saidmurod Panoh baxshining o‘g‘li sakson yoshli usta Berdi ota aytib bergan edi:- Bir kuni Buxoro amiri faytunda Nurota, Karmana, Ziyodin, Sultonobodni aylanib kelib charchaydi- yu, cho‘lda soyabon o‘rnattirib, dam oladi. Amirning shotirlaridan biri Malik degich yigit ekan. Amir uxlab qoladi. Shu paytda Amirning burnidan bir chivin chiqib, so‘ng suv to‘la kosa ustida turgan pichoq ustidan yurib o‘tib, sichqon iniga kirib ketadi. Bir ozdan so‘ng chivin sichqon inidan chiqib keladi-da, yana o‘sha suv to‘la kosa ustidagi pichoqdan yurib o‘tib, podshoning burniga kirib ketadi. Malik botir bu hangomani ko‘rib hayratda qoladi-yu, nima qilarini bilmaydi. Amir bo‘lsa qattiq uxlagan, boshqa amaldoru xizmatkorlar ham chekkada dam olayotgan ekan. Malik o‘sha chivinni o‘ldiraman desa, amir uyg‘onib qolib unga qo‘l ko‘targanini ko‘rsa, tayinki, boshi ketadi. Nihoyat, amir uyg‘onibdi. Malik uning qo‘liga suv quyibdi, amaldorlar davra quribdilar. Amir g‘aroyib tushini aytibdi: - Tushimda bir uzoq cho‘lga chiqib ketganmishman. Ancha yurib daryoga etibman. Daryo ustida temir ko‘prik bor ekan. Ko‘prikdan narigi sohilga o‘tib, bir g‘orga kirib ketibman. G‘or ichida ikki xum tilla yotganmiSh. G‘ordan chiqib, ko‘prikdan o‘tib, cho‘ldan kechib yana taxtimga kelib o‘tiribman. Tushimning ta’birini aytinglar-chi, ne kori hol bo‘lar ekan? Amirning hamrohlari birisi u, birisi bu deyishibdi. Malik dono yigit ekan, u sirni bilibdi-yu, o‘zini kasalga solib yotib olibdi. “O‘zimga kelib olsam, sizlarga etib olaman”, - debdi. Amir kishilari bilan jo‘nab ketibdi. Malik darrov ketmon olib, o‘sha chivin kirib chiqqan sichqon inini kavlashga tushibdi. Haqiqatan u yerda ikki xum tilla bor ekan. Malik tilladan bir xaltasini olib, ahli nomdor, dongdor ustalarni boshlab kelib, shu erga qishloq
46
qurdiribdi, hovuzlar bunyod etibdi. Ana o‘shandan buyon cho‘lni “Cho‘li Malik” deb atashibdilar”. Rivoyatlar haqida aytilgan fikrlardan shunday xulosalarga kelish mumkin: 1. Rivoyatlar afsonalardan farqli ravishda bevosita hayotda bo‘lishi mumkin bo‘lgan voqealarga asoslanadi. 2. Ular mavzu jihatdan turlarga bo‘lingan holda yo biron tarixiy shaxs ha- yotidagi ibratli voqeani bayon etadi, yo geografik o‘rin-joyning nomini izohlaydi. 3. Rivoyatlarda badiiy tasvirdan ko‘ra ro‘y bergan voqeani qisqa va ixcham, sodda va ravon tarzda bayon qilishga ko‘proq e’tibor beriladi. Aslini olganda, aynan shu fazilatlar rivoyatlarning badiiyligini belgilaydi.
gaplashganlarida ishlatadilar. Maqol ibratli so‘zdir. Shunday so‘zki, so‘zga husn beradi, fikrni tushunib olishni osonlashtiradi, uni yorqin, ta’sirchan qiladi. Shuning uchun ham maqol odamlar nutqida har doim hamroh bo‘ladi. Kimki uni ko‘p ishlatsa, o’shanmg nutqini shirali deydilar va diqqat bilan eshitadilar. «Maqol», aslida arabcha, «so‘z» degan ma’noni bildiradi. Uni «otalar so‘zi» ham deydilar. Bunday nomlash maqolni tushunishni osonlashtiradi. Haqiqatan ham, u ota-bobolarimizning qadim- qadimlardan ishlatib kelgan so‘zlari. Shu paytgacha eskirmay kelgan, unutilmagan so‘zlaridir. Zamon o‘tishi bilan ko‘p so‘zlar eskiradi, o‘rniga yangisi keladi. Vaqti kelib, o‘sha yangisi ham o‘zgaradi, o‘rniga boshqasi keladi. Masalan, «qo‘l»ni bir vaqtlar «al» deyishgan. Hozir buni yoshlar emas, kattalar ham tushunmaydilar. Til- adabiyot bilan shug‘ullanuvchilargina biladilar. «Dunyo»ni «ochun», «kitob»ni «bitik» der edilar. Ko‘ryapsizki, hamma narsa o‘zgarishda ekan. Maqollar ham o‘zgaradi, lekin juda sekin o‘zgaradi. So‘zlari o‘zgarganda ham maqsadi, mazmun- mohiyati o‘zgarmaydi. Maqol ota-bobolarimizning uzoq yillar davomida ko‘rgan – kechirganlari, tajribalari asosida kelgan xulosa so‘zlaridir. Masalan, «Ona yurting omon bo’lsa, rangi ro‘ying somon bo‘lmas», deymiz. Bu so‘zlar zamirida vatanidan ayrilib, musofirliknmg achchiq alamlarini tortgan kishining, begona yurtlarda, notanish 47
odamlar orasida vatansizlikdan rangi ro‘yi somon (sariq) bo‘lgan kiShining achchiq iztiroblari yotibdi. Yo bo‘lmasa, «0‘zgalar yurtida sulton bo‘lguncha, o‘z elingda cho‘pon bo‘l» degan maqolni oling. Bu so‘zlar tagida ham achchiq tajribalar, boshdan kechirishlar yotibdi. Beixtiyor shoh va shoir bobomiz Bobur yodga tushadi. Hindistonday katta mamlakatga podshohlik qilgan kishi yurtdoshlari Andijondan qovun olib borganlarida yig‘lagan edi. Haqiqatan ham, Vatan mehridan kuchli narsa dunyoda yo‘q. Maqol yana qanday belgi-xususiyatlarga ega bo‘ladi? Maqolda fikr aniq, xulosa tugal, ifoda lo‘nda bo‘lishi lozim. Va, albatta, ibratli fikr aytilishi talab etiladi, bu ibratli fikr hukm shaklida bo‘lishi kerak. Bularning hammasini yuqoridagi misollarda ko‘rish mumkin. Ko‘plab maqollarda ichki qofiya bo‘ladi. Masalan, yuqoridagi lkki misolning birinchisida «omon» bilan «somon», ikkinchisida «sulton» bilan «cho‘pon» o‘zaro ohangdosh, ya’ni qofiyadoshdir. Shu jihatdan ular topishmoqlarga o‘xshab ketadilar. Masalan, «Pak-pakana bo‘yi bor, yetti qavat to‘ni bor», desak, bu yerda ham «bo‘yi» va «to‘ni» so‘zlari qofiyadosh. Shunga qaramay, u maqol emas. Chunki unda xulosa yo‘q. Hukm yo‘q. Unda sirlilik bor. Unda hamma so‘zlar bir narsani bekitishga qaratilgan. U narsaning belgilari berilyapti, xolos. Maqolda esa, aksincha, xulosa beriladi. Maqol she’riy shaklda ham bo‘lishi mumkin. Masalan: Oltovlon ola bo’lsa, Og‘zidagini oldirar. To’rtovlon tugal bo’lsa, Tepadagini endirar. Maqol birlik, o‘zaro ittifoqlik haqida. Ifodaga kelsak, «oltovlon» ko‘pchilikni ;
«to‘rtovlon» ozchilikni anglatyapti. «0la bo‘lmoq» noahillikni, «tugal bo‘lmoq» ahillikni bildirmoqda. «Og‘zidagini oldirmoq» bor narsalarini boy berib qo‘ymoq, «tepadagini endirmoq» qiyin, murakkab ishlarni ham osongina hal qilmoq ma’nolarini anglatyapti. 48
Maqolda o‘sha xalqning tarixi, urf-udumi, turmush tarzi, fe’l-atvori, ruhiyati, qo‘yingki, butun borlig‘i aks etadi. Shunga ko‘ra, maqollar xilma-xil mavzularda bo‘liShi mumkin. Masalan, do‘stlik, vatan, mehnat, ilm-hunar egallash, botirlik, saxovat, adolat va hokazo. Maqollarda ko‘pincha so‘zlar ko‘chma ma’noda ishlatilgan bo‘ladi. Ularni o‘z ma’nosida tushunsak, kutilgan ma’no chiqmaydi. Masalan, «Yer haydasang, kuz hayda, kuz haydamasang yuz hayda» maqolidagi so‘zlar o‘z ma’nosida qo’llangan. Lekin «Qazisan, qartasan - axir aslingga tortasan», «0lmaning tagiga olma tuShadi», «Qarg‘a qarg‘aning ko‘zini cho‘qimaydi» kabi ma’no jihatidan bir- biriga juda yaqin bo‘lgan maqollarda so‘zlar o‘z asl ma’nosida emas. Ularda gap aslida «qazi-qarta», «olma», «qarg‘a» haqida emas, odam va uning fe’l-atvori haqida. Shuning uchun ham ular ko‘chma ma’noda ishlatilmoqda deymiz. Xalq maqollari - boyligimiz. Ota-bobolarimizning siz bilan bizga qoldirgan xazinalaridan biridir. Ularni izlab topishimiz, sevib o‘rganishimiz lozim. Kerak o‘rinlarda foydalanishni odat qilishimiz darkor. Shunda ular butun umrimiz davomida hamrohimiz bo‘ladi. Har bir gapirgan gapimizning salmog‘i oshadi. Sermazmun, ta’sirchan, keskir bo‘ladi. Topishmoq. Barcha xalqlar og‘zaki ijodining eng sevimli, qiziqarli va o‘ziga xos turi topishmoqlar hisoblanadi. Topishmoqlarni ba’zan «topmacha», «jumboq», «matal» deb atashgan. Topishmoqlarning quyidagi janr xususiyatlari bor: 1. Hajm jihatdan qisqa va ixcham. 2. Shaklan she’riy, nasriy ko‘rinishga ega. 3. Yaratilish maqsadida matnda yashiringan narsani topish vazifasi qo‘yiladi. 4. Mazmunida hayvonot, o‘simlik, koinot, maiShiy hayotdagi narsalarning xususiyatlari yashirin tarzda ifodalanadi, uni topiShga da’vat etiladi. 5. Topilishi lozim bo‘lgan narsa, ko‘pincha, bitta, ba’zan ikki va undan ortiq miqdorga ega bo‘ladi. 6.Topishmoqlarda qo‘llangan asosiy badiiy san’at istiora (metafora) hisoblanadi. Topishmoqlarda topilishi lozim bo‘lgan narsaning shakli, hajmi, rangi, vazifasi va shu kabi xususiyatlari haqida ma’lumot beriladi. Topishmoq hammabop
49
ommaviy janrdir. Ularda xalq hayotining barcha qirralari - turmush madaniyati, urf-odatlari va boshqa jihatlari, inson va uni o‘rab olgan olam o‘xshatishlar, taqqoslashlar, savollar vositasida ifodalanadi. Topishmoqda yashirin ma’no ko‘pincha majoziy shaklda keltiriladi, aniqrog‘i, narsa nomi biron-bir qush, hayvon, buyum, o‘simlikka qiyoslangan holda beriladi. Topishmoqni yechmoqchi bo‘lgan kishi unda keltirilgan ko‘chma belgilarini xayolida mantiqan solishtiradi va uni hayotdagi belgilarga to’g‘ri kelishiga qarab javobni topadi. Topishmoq, avvalo, aqlni chiniqtiradigan, ayniqsa, bolalarni yoshlikdan mantiqiy fikrlashga undaydigan tarbiya vositasi bo’lsa, ayni paytda ko‘ngilochar o‘yin ham hisoblanadi. Topishmoqni aytilgan vaqtda yecha olmagan kishi «jazolanadi». Topishmoqning javobi uchun «shahar» yoki «qishloq» beradi. Topishmoqlar kishining tasavvuri va tafakkurini o‘stiradi, ayniqsa, bolalarni topag‘on bo’lishga, hozirjavoblikka o‘rgatadi. Topishmoqlar nasriy va she’riy shaklda ixcham, sodda va ravon, qofiyali uslubda to’qiladi. Ular o‘zida yashiringan predmetlar miqdoriga qarab bir va bir necha misrali bo’lishi mumkin. Topishmoqlarda narsalarning sifati, belgilari, o‘xshashligi, mayda unsurlari batafsil ta’rif qilinadigan bo’lsa, ular ikki, uch, to‘rt va undan ko‘p misralarda ifodalanadi. Bulardan tashqari qochiriqlar, ramziy obrazlar, mubolag‘ali so‘zlar ko‘paygan sari topishmoqlar hajmi oshib boradi. Topishmoqlarda o‘xshatish, sifatlash, mubolag‘a, kichraytirish, metafora, jonlan- tirish kabi badiiy tasvir vositalari va usullaridan keng foydalaniladi. Topishmoqlar tuzilishiga ko‘ra bir yoki bir necha predmetli bo‘lishi mumkin. Masalan, «Qoziq ustida qor turmas» (tuxum). Ushbu topishmoqda bir predmet - tuxum o‘zining rangiga ko‘ra qorga, shakli jihatidan o‘tkir uchli narsa «qoziq» ustida turolmaydigan suyri (ellips)ga o‘xshatilyapti. «0‘zi bir qarich, soqoli qirq qarich» (igna) topishmogi ham bir predmetli bo’lib, ignani anglatadi. Undan o’tkazilgan uzun ip soqolga o‘xshatilyapti. Topishmoqlarning bir necha predmet yashiringan turlari ham bo‘ladi. Masalan, «Bir daraxtda o‘n ikki shox, har shoxda o’ttiz yaproq - bir yog‘i qora, bir yog‘i oq» topishmog‘ining javobi yil (daraxt), o‘n 50
ikki oy (shox), o’ttiz kun (o‘ttiz yaproq), o’ttiz kecha va kunduz (bir yog‘i qora, bir yog‘i oq). Topishmoq shunday ajoyib janrki, unda g‘ayritabiiy tuyulgan narsa aslida siz bilan biz kundalik hayotda ko‘rib-bilib turgan narsa bo’lib chiqadi. «Teg desa tegmaydi, tegma desa tegadi» (lab) yoki «Chin qushim, chinni qushim, Chin tepaga qo‘ndi qushim, Tumshug‘ini yerga berib, Xalqqa salom berdi qushim». (Choynak) Topishmoqlar xalq og‘zaki ijodining boshqa janrlari, jumladan, doston va ertaklar ichida ham uchraydi. Ular doston va ertaklar mazmunini boyitib, ularning qiziqarliligini, o‘qishliligini ta’minlaydi. Agar esingizda bo’lsa, doston yoki ertak qahramonlari bir-birlarining aqli va farosatini topishmoqlar orqali sinaydilar. Bu hodisa ko‘proq ertaklarda uchraydi. Topishmoq qatnashadigan ertaklar ikki xilda bo‘ladi: Birinchisi, topishmoqli ertak bo’lib, bunda topishmoq ertak ichida keladi. Ikkinchisi, ertak-topishmoq hisoblanib, undagi asar voqealari topishmoq asosida qurilgan bo‘ladi. Topishmoqlar mavzu jihatdan rang-barang bo’lib, ular olam va odam bilan bog‘liq barcha narsa va hodisalami qamrab oladi. Masalan, tabiat hodisalari, yil fasli va mavsumlar, hayvonot dunyosi, odam, uning a’zolari va xislatlari, mehnat va o‘quv qurollari, cholg‘u asboblari, turar joy, uy-xo‘jalik asboblari, qurol- yarog‘lar haqida bo‘liShi mumkin. Bundan tashqari topishmoqlar o‘zining yaratilish davriga ko‘ra an’anaviy topishmoqlar va yangi, zamonaviy topishmoqlar sifatida bir-biridan farqlanadi. An’anaviy topishmoqlar zamirida xalqimizning tarixi, qadriyatlari aks etgan bo’lsa, zamonaviy topishmoqlarda kundalik turmushimizdagi o‘zgarishlar, fan va texnika yutuqlari o‘z ifodasini topgan. Masalan: Bir parcha patir, Olamga tatir. (Oy); Zar gilam, zar-zar gilam, Ko‘taray desam, og‘ir gilam. (Yer); Teg desam, tegmaydi, Tegma desam, tegadi. Kel, kel desam, kelmaydi. Kelma desam, keladi. (Lab);, Yer tagida oltin qoziq.(Sabzi) 51
inson tarbiyasiga xizmat qiladi.
Yüklə 0,98 Mb. Dostları ilə paylaş:
|