67
bermadi. Urush boshlanishi arafasida bo‘lgan
harbiy kengashda
ular o‘rtasidagi kelishmovchilik yaqqol namoyon bo‘ldi. Ken-
gashda dushmanga zarba berishning yagona rejasini yak dillik
bilan belgilab olish o‘rniga fikrlar bo‘linib ketdi.
Sul ton
Muhammad
ning
o‘g‘li
Jaloliddin
, Xo‘jand
hokimi
Temur
Malik
singari sarkardalar harbiy kuchlarini asosiy nuqtalarga
to‘plab, dushmanga zarba berishni taklif etadilar.
Biroq Sulton
katta qo‘shinni bir joyga to‘plashdan qo‘rqar edi. Sulton
nazarida bir joyga to‘plangan qo‘shin uni taxtdan ag‘darib
tashlashi mumkin edi. Shuning uchun ham harbiy kengashda
Sulton o‘z qo‘shinlarini turli shaharlarga bo‘lib yuborib,
urushda mudofaa taktikasini qo‘llashga qaror qiladi. Shu
tariqa
mamlakat katta xavf ostida qoldi.
O‘tror qamali.
1219-yilning kuzi
da
Chingizxon
Xorazm-
shohga qarshi yurish boshlaydi.
Chingizxon
ning o‘trorliklardan
o‘chi borligidan mo‘g‘ullar qo‘shini dastlab Sirdaryo bo‘yida
joylashgan
O‘tror
shahri ustiga yurish qildi.
O‘tror
mustahkam
qal’ali chegara shahar edi. Qal’a noibi
G‘oyirxon
(Inolchiq)
va
sarkarda
Qoracha Hojib
boshchiligida mo‘g‘ullarga qarshi
jang qildilar. Manbalarga ko‘ra, O‘tror qamali
5 oy
davom et-
gan. O‘tror mudofaasining eng og‘ir
paytida
Qoracha Hojib
o‘z qo‘shini bilan shahar darvozasidan chiqib, mo‘g‘ullarga
taslim bo‘lgan. Biroq xiyonatkorlarni mo‘g‘ullar ham kechirish-
magan. Ular
Dostları ilə paylaş: 
