1-mavzu. Iqtisodiyotga kirish reja

«ekonomiks» vujudga kela boshladi. Avvvalo, aytib o’tish kerak, mazkur 
yo’nalish klassik ilmiy yo’nalishning asosiy belgilariga ega edi. Birinchidan, ushbu 
yo’nalish tadqiqotchilari iqtisodiyotni tadqiq etishda bilish usullarining keng 
doirasiga tayanishadi. Ular birinchi bo’lib xo’jalik jarayonlarining miqdoran o’zaro 

---

bog’liqliklarini aniqlashda matematik usullardan, iqtisodiy psixologiya usullaridan 
foydalanishdi. Ikkinchidan «ekonomiks» vakillari iqtisodiyot nazariyasining 
predmeti sifatida insonlar o’rtasidagi tashkiliy-iqtisodiy munosabatlarni qarashdi 
(klassiklarda ijtimoiy-iqtisodiy munosabatlar). Ne’matlar doiraviy aylanishida 
asosiy va belgilovchi bo’lib bozorga oid ayirboshlash bitimlari tan olindi.
Iqtisodiyot nazariyasi predmetining yangicha talqini xo’jalik yuritishning 
bozor tizimi to’g’risidagi marjinalizm deb atalgan butun bir ta’limotga olib keldi. 
U inglizcha so’zdan olingan bo’lib, oxirgi, qo’shilgan degan ma’noni beradi. 
Uning asoschilari Avstriya iqtisodiy maktabining namoyondalari (Karl Menger, 
Fridrix fon Vizer, Bem-Baverk va boshqalar) bo’lib, ular tomonidan qo’shilgan 
tovar nafliligining, qo’shilgan mehnat yoki resurs unumdorligining pasayib borish 
qonuni degan nazariyalar ishlab chiqildi. Marjinalizm nazariyasi aniq olingan 
tovarga bo’lgan talab va uning narxi o’rtasidagi bog’liqlik va o’zaro ta’sirini tahlil 
qilishda keng qo’llanildi.
Iqtisodiyot nazariyasining yangi yo’nalishi neoklassik, ya’ni yangi klassik 
deb nom oldi. Bu nazariyaning yirik namoyondalaridan biri A.Marshall bo’lib, u 
iqtisodiy jarayonning funktsional bog’lanishi va funktsional nisbatlarini ishlab 
chiqishga harakat qildi, bozor muvozanatini va narxni aniqlovchi omillar talab va 
taklifdan iborat deb qaradi. Bu nazariy yo’nalishning namoyondalaridan biri 
shveytsariyalik iqtisodchi Leon Valras bo’lib, u umumiy iqtisodiy muvozanat 
modelining nusxasini ishlab chiqishga harakat qildi.
Avstriya iqtisodiy maktabining namoyondasi Y.Shumpeter 1912 yilda yozgan 
«Iqtisodiy taraqqiyot nazariyasi» deb atalgan kitobida iqtisodiy tizimlar 
o’zgarishining ichki kuchlarini, ularning ichki mazmunini va turtki beruvchi 
kuchini ko’rsatishga harakat qildi va u iqtisodiyotni harakatga keltiruvchi asosiy 
kuch tadbirkorlik degan xulosaga keldi.
1936 yilda ingliz iqtisodchisi Jon Meynard Keyns o’zining «Bandlik, foiz va 
pulning umumiy nazariyasi» degan kitobida makroiqtisodiy ko’rsatkichlar: milliy 
daromad, kapital xarajatlar, iste’mol va jamg’arishning o’zaro bog’liqligini tahlil 
qilib, investitsiya va iste’molning eng maqsadga muvofiq tarzda tashkil topishi 
iqtisodiy taraqqiyotning muhim omili deb ko’rsatadi. Keyns ta’limoti, ya’ni