Aholi geografiyasi – iqtisodiy geografiyaning muhim va alohida tarmog’I
Yüklə 0,69 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
DEMOGRAFIK SIYOSAT
R E J A: 1. Aholining to’grisida tushuncha. 2. Demografik siyosat maqsadi va vazifalari. 3. Demografik siyosat o’tkazish uslublari. 4. O’zbekistonda demografik siyosat. Demografik siyosat-aholi siyosatning asosiy qismi bo’lib, jamiyat taraqqiyotining turli bosqichlari va turli davlatlarda o’ziga xos hususiyatlarga, yo’nalishlarga egadir. Aholi siyosati demografik siyosatga qaraganda keng qamrovli bo’lib, aholini rivojlantirish maqsadida olib botiladigan ijtimoiy-iqtisodiy siyosat yo’nalishi hisoblanadi. Aholi rivojlanishi esa, o’z maqsadida uning xam miqdoriy sifatiy jixatlarini o’zgarib borishida namoyon bo’ladi. Aholining miqdoriy rivojlanishi deganda ma’lum davrda, ma’lum hudud aholisi yoki millatining son jihatidan o’zgarib borshi tushiniladi. Aholining sifatiy rivojlanishi esa, asosan uning salomatligi, o’rtacha umr ko’rishi, bilim darajasi va ma’lum tarbiya olishi komilligida o’z ifodasini topadi. Aholi tivojlanishi ijtimoiy-iqtisodiy rivojlanishining uzviy qismi bo’lib, u o’z ichiga asosan oiladan, oila muhitida olar edi. Keyinchlik sanoat asta- sekin rivojlanib borishi natijasida mexnatga tayyorlashda maxsus bilimlar, maxsus faoliyat zarur bo’lib qoldi. Bu zarurat davlatda ta’lim tizimini yanda rivojlantirishda, yoshlarga naxsus bilim berib, kasb-xunar o’rgatishga extiyoj yaratdi. Natijada o’lkamizda ta’lim tizimi tashkil topdi va rivojlandi. Xozirgi davrda O’zbekistonda aholi siyosatining asosiy maqsadi uning sifatiy rivojlanishini tashkil etishdan iboratdir. Aholining sifatiy rivojlanishi quyidagilarni o’z ichiga oladi. - aholi salomatligining holati, bolalar va onalar o’limi o’rtacha umr davri: - aholining ta’lim darajasi va uning tarkibi: - aholining kasb-hunarga tayyorlik darajasi: - aholining sotsial tarkibi va sotsial mobilligi: - aholining urbanizatsiyalshganligi: - aholining hududiy harakati: - aholining ma’naviy madaniy qadriyatlari va ularni saqlash, e’zozlash: Respublikada aholi siyosati o’zaro chambarchas bog’langan bo’g’inlardan tashkil topgan. Ushbu bo’g’inlarga demografik siyosat, aholi migratsiyasi, - 66 - urbanizatsiya va bandlik siyosatlari kiritish mumkin. Demografik siyosat aholi siyosatini uzviy qismi bo’lib, uning asosiy maqsadi aholini miqdoriy rivojlanishi bosqichlaridan iboratdir. Demografik siyosatning asosiy obyekti aholining takror barpo bo’lish jarayoni xisoblanadi. Demografik siyosat orqali kutilgan, istalgan aholi takror barno turiga erishiladi. Ma’lumki aholi takror barno bo’lishi tug’ilish, o’lim, nikoh, ajralish kabi demografik jarayonlar bilan bevosita bog’liqdir. Shu bois ushbu jarayonlarni siyosat yo’li bilan jamiyat tomonidan boshqarilishi ham demografik siyosat vaziyatlaridandir. Jamiyat taraqqiyotiga nazar tashlasak, demografik jarayonlarni, ayniqsa tug’ilish, nikohni jamiyat tomonidan boshqarilganligini guvohi bo’lamiz. Hatto bu haqida eng qadimgi olimlar Aflotun va Aratsu asrlarida ham uchraydi. Qadimgi Rimda tug’ilish va nikohni ozod insonlar o’rtasida qo’llab – quvvatlovchi, qonunlar qabul qilingan. Feodalistik jamiyatda esa din tomonidan shunday qattiq qonunlar yaratilganki, ularda nikoh, cheklanmagan tug’ilish va katta oilalar aholini muntazam ko’payib borishini omili sifatida ximoya qilingan, qo’llab – quvvatlangan Yevropada kapitalistik ishlab chiqarish usulini rivojlanishi esa demografik jarayonlarda yangi muammolarini, yo’nalishlarni kelib chiqishiga sabab bo’ldi. Sanoatni rivojlanishini shahar turmushi tarzini kengayishi, ayollarni ijtimoiy ishlab chiqarishda ishtirok etishi tufayli, oilada farzandga bo’lgan talab kamaydi. Ko’p bolali ayollarda, kapitalistik ishlab chiqarish sharoitida qator iqtisodiy muammolar vujudga keldi, natijada tug’ilish o’z-o’zidan kamaya boshladi. Kapitalistik ishlab chiqarish usuli rivojlangan Fransiya va boshqa Yevropa davlatlarida tug’ilish XIX asrning birinchi o’n yilligidan boshlab kamaya bordi. Ushbu davlatlarda XX asirga kelib aholini ta’biy o’sishi nihoyatda kamayib ketdi. Aholi takror barno bo’lishi kengaygan turgan qisqargan turdan o’tdi. Natijada bu davlatlarda aholini qarishini ―Demografik qarish‖ jarayoni sodir bo’ldi. Bu xam davlat tomonidan maxsus demografik siyosat olib borishni taqozo etdi. 1946-yilda Fransiyada tug’ilishni ko’tarish orqali aholi miqdori ko’payishiga erishishi maqsadida oilalarga birinchi va ikkinchi ayniqsa uchinchi farzandlarining tug’ilishida alohida nfaqa ajratildi. 1960-1970-yillarda tu’gilishini ko’tarish maqsadidan demografik siyosat boshqa rivojlangan davlatlarga xam olib berildi. Lekin ushbu davlatlardagi siyosiy mulkchilik formasi tug’ilishini ko’paytirish uchun hamma chora tadbirlarni qo’llashda ba’zi muammolarni keltirib chiqarar edi . Shu bois yevropadagi rivojlangan davlatlarda tug’ilish darajasini ko’tarib, optimal, normal xolgagina keltirishni juda mushkul bo’lmoqda. Rivojlanayotgan davlatlarga esa. Aksincha 1960-1990-yillarda tug’ilishning yuqori darajada turganligini va o’lim hollarining keskin kamayganligi natijasida aholining tibbiy o’sishi juda yuqori darajada bo’ldi. Natijada Osiyo, Afrika va janubiy Amerikada joylashgan qator rivojlanayotgan davlatlarda aholi soni birdan ko’payib ketdi. Bu xolini demografik mutahassislar ―Demografik portlash‖ deb atadilar. Ushbu davlatlarda iqtisodiy imkoniyati cheklangan. Xolda aholisining bunday tez ko’payishi tug’lilishini cheklashga majbur etdi. Natijada rivojlanayotgan davlatlarga davlat tomonidan ―oilani rejalashtirishi‖ ya’ni ―tug’ilishini nazorat etish‖ borasida demografik siyosat olib boriladi masalan, hitoyda bir oilaga bir bola siyosati olib boriladi. Demografik siyosat o’tkazish uslublari shartli ravishda uch yo’nalishga ajratish mumkin. |