301
Mərciməyin dənində 23,8-32,0% zülal, 47,3-60,21% azotsuz ekstiraktiv maddələr və
0,63-2,1% piy yağları vardır. Stress amillərə davamlı radionukleotidləri özündə
toplamır, qışa davamlılığı ilə seçilir.
Respublikamızda ərzaq üçün istifadə olunan və
qədim zamanlardan becərilən
paxlalı bitkilərdən mərciməyi göstərmək olar. Bu bitkinin dəni karbohidratlarla,
zülallarla, əvəz olunmayan amin və yağ turşuları, vitaminlərlə (xüsusən B qrupu) və
minerallarla zəngindir.
Dəmyə bölgələrində mərciməyin digər bitkilərə nisbətən üstünlüyünü nəzərə
alaraq, BMT-nin Ərzaq və Kənd Təsərrüfatı Təşkilatı (FAO) bu bitkini gələcəkdə
əkinçilik üçün perspektivli bitkilər siyahısına salmış
və quraq regionlarda
becərilməsini tövsiyə etmişdir [1; 3; 6; 7].
Respublikamizda ərzaq probleminin həlli ilə əlaqədar olaraq yüksək məhsuldar,
biotik və abiotik stress amillərə davamlı, keyfiyyətli yerli sortların yaradılması,
optimal becərmə texnologiyasının müəyyən edilməsi, toxumçuluğun təşkili və yayımı
qarşıda duran problemlərdəndir. Ölkəmizin ayrı-ayrı bölgələrində becərilən
mərcimək nümunələri tez-tez kütləvi surətdə fuzarioz xəstəliyinə tutulur ki, bunun da
nəticəsində istehsalın rentabelliyi aşağı düşür və fermerlərin bu sahəyə marağı azalır.
Becərilən yerli formalar qısaboylu olduğundan məhsulun əmtəəlik xüsusiyyətləri də
yüksək olmur [2; 8; 9]. Buna görə də xəstəliklərə davamlı, yüksək məhsuldar,
hündürboylu, əmtəəlik xüsusiyyyətləri yüksək olan yeni mərcimək sortları yaratmaq
məqsədilə 1997-ci ildən başlayaraq ICARDA Beynəlxalq
Elm Mərkəzindən hər il
müxtəlif mənşəli mərcimək nümunələri introduksiya olunur. Alınmış nümunələr
Abşeron və Cəlilabad bölgələrində ekoloji sınaqlardan keçirilir. Öyrənilən nümunələr
üzərində fenoloji müşahidələr aparılır, onların xəstəliklərə, yatmaya, şaxtaya,
quraqlığa qarşı davamlılığı öyrənilir.
Digər paxlalılar kimi mərcimək bitkisi də kökdəki yumrucuq bakteriyaları
vasitəsilə havanın sərbəst azotunu mənimsəyərək torpağı azotla zənginləşdirir. Bu
bitkilərdən sonra sahəyə əkiləcək başqa bitkilər təbii azotla təmin olunmuş olur ki, bu
da ekologiyanın çirkləndiyi bir vaxtda kimyəvi gübrələrdən az istifadə olunmasına
səbəb olmuş olur [2; 4; 5; 8; 9].
Beləliklə, göstərilənləri nəzərə alaraq tədqiqat materialı kimi yerli və
introduksiya (ICARDA) olunmuş mərcimək nümunələri götürülmüşdür. Bu
nümunələr üzrə tədqiqat işləri AMEA-nın Genetik Ehtiyatlar İnstitutunun AETB-da
aparılmışdır. Tədqiqat materialı kimi mərcimək (
Lens culinaris
) nümunələri “Dənli
taxıl və paxlalı bitkilər” laboratoriyasından alınmışdır. Beynəlxalq deskriptora əsasən
müxtəlif bölgələrdən toplanmış mərcimək Abşeron şəraitində öyrənilir.
Tədqiqat
işində 21 nümunənin təbii fonda göbələk xəstəliklərinə yoluxmasının fitopatoloji
tədqiqi və qiymətləndirilməsi aparılmışdır.
Tədqiq olunan mərcimək (
Lens culinaris
) bitkisinin göbələk xəstəliklərinə qarşı
qiymətləndirilməsi BMT-nin tərtib etdiyi şkalaya əsasən aparılmışdır [10].
Aparılan qiymətləndirmə dövründə mərciməyin 21 sortnümunəsinin göbələk
xəstəliklərinə qarşı göstərdiyi nəticələr cədvəldə göstərilmişdir.
Cədvəldən göründüyü kimi, 2009-2013-cü illər ərzində 21 mərcimək genotipinin
göbələk xəstəlikləri ilə sirayətlənməsinin fitopatoloji qiymətləndirilməsi zamanı -
302
Flip 2010-50L, Flip 2011-15L, Flip 2010-65L, Flip 2010-62L (46/1), LİF
3
NCTA
2011/1 sortnümunələri immun; Arzu, Flip 2010-62L (46/2), Flip 2010-60L, Flip
2011-61L, İLL-4400, Flip 2010-36L, Flip 2010-76L, Flip 2011-18L, Flip 2010-26L
sortnümunələri davamlı; Flip 2010-76L, Flip 2011-13L, Flip 2011-42L, Flip 2011-
20L, Flip 2010-43L, Flip 2011-49L, Flip 2010-76L sortnümunələri orta davamlı; Flip
2010-19L sortnümunəsi davamsız olmuşlar.
Dostları ilə paylaş: