2-D nyag r anlay , onun m zmunu, strukturu v tipl ri (1)
Tommazo Kampanella olmuşdur.
Biz bilirik ki, ədəbiyyatın bir sıra hadisələri dövrün fəlsəfi şüurunun formalaşdırılmasında xüsusi
rol oynayır. Orta əsrlərin axırıncı və intibah dövrünün ilk şairi
Aliqiyeri Dante "Ziyafət"
traktatında fəlsəfəni necə anlamasını şərh edir. Dante fizikadan, astronomiyadan, psixologiyadan,
tarixdən çoxlu məlumatları fəlsəfənin təbiətini izah etmək üçün verir. Aqillik - hər şeyin anası və
bütün hərəkətin başlanğıcı kimi qəbul olunur. Onun fəlsəfi və poetik əsərlərində yeni mədəni-tarixi
gerçəklik tam aydınlığı ilə üzə çıxır. Dantenin dövlətin yaranması, idarə formaları ilə bağlı
fikirlərinin xüsusi əhəmiyyəti var. Dante "Monarxiya" əsərində Aristotel və A.Foma kimi dövlətin
yaranmasını təbii proses hesab edir.
3-Yeni dövr Avropa fəlsəfəsi XVII–XVIII əsrlər... Fəlsəfə tarixinə “Yeni dövr” kimi daxil olmuş bu əsrləri həm fəlsəfələr
əsrləri, həm də rasionalizm əsrləri, həm də ”Əql əsrləri” adlandırırlar. Bu dövrün təfəkkürünün
çıxış nöqtəsi F.Bekonun sensualist təlimi oldu. Məhz onun vasitəsi ilə İntibah dövrü XVII–XVIII
əsrlərə həm aradan qaldırılacaq, həm də davam etdiriləcək çox şeylər vermişdir.
XVII əsrdə Avropa iqtisadi, sosial və mədəni inkişafın yeni mərhələsinə qədəm qoymuşdur və bu
dövrü də şərti olaraq Yeni dövr adlandırmaq qəbul olunmuşdur. Həqiqətən də bu dövrdə elə
proseslər inkişaf etməyə başlayır ki, - söhbət Avropada burjua munasibətlərinin hökmranlığının
özünü təsdiq etməsindən gedir – hal-hazırda belə onu Qərbi Avropa sivilizasiyası kimi xarakterizə
edirlər.
Dövrün ictimai şüurunu xarakterizə edərkən, ilk növbədə qeyd etmək lazımdır ki, o, İntibah
dövrünün ictimai şüurundan kəskin şəkildə fərqlənirdi. Bu dövrün ictimai şüuru qarşılaşdığı hər
hansı şəraitin kəskin daxili ziddiyyətlərini qeyd edirdi. XVII əsrdə yeni növ dünyagörüşü
hökmranlıq etməyə başladı. Bu dünyagörüş üçün varlıq heç də donmuş, dəyişməz, “qapalı”, ilahi
qüvvə tərəfindən həmişəlik müəyyən olunmuş deyildir, əksinə, dinamikdir, bütün mümkün
dəyişkənlik üçün “açıqdır”. Dövrün fəlsəfi dərkolunmasında “iki sahə bir-birindən kəskin şəkildə
ayrılır: bir tərəfdən, real, gərçək, gündəlik, konkret – tarixi, sosial varlığı, insanın idrakına və
faəliyyətinə aid olan, digər tərəfdən, insanın mahiyyətinə, “təbiətinə”, eyni zamanda insanın
idrakının və fəaliyyətinin dərin məğzinə, daxili strukturuna aid olanlar”.
Beləliklə, bu dövrün fəlsəfəsi ən kəskin mübarizələrin – ontologiyada idealist və materialist
yanaşmanın; metodologiyada sensualizm və rasionalizmin mübarizəsinin; induktiv və deduktiv
idrak üsullarının bir-birinə qarşı qoyulmasının; insan psixikasının emosional və intellektual
sahələrinin toqquşmasının və s. – ümumi mənzərəsini verir. Son nəticədə bu istiqamətdə fəlsəfi
fikrin inkişafı Kantın məşhur antinomiyalarının formalaşmasına gətirib çıxarmışdır.