Barnabas İncili 141
Pek çokları Allah olduğumu söylersem tüm Yahudiye'ye hâkim
olabileceğimi ve sürekli nefis bir yaşantı içinde reisler arasında
kalmayıp, çöllük, yerlerde yoksulluk içinde yaşamak
istediğimden deli olduğumu söyleyerek, öğretimi hakir
görmektedirler. Ey, sineklerde ve karıncalardaki ışığa değer
verip, yalnızca meleklerde, peygamberlerde ve Allah'ın
mukaddeslerinde bulunan ışığı hor gören talihsiz insan! O halde,
göz korunmayacak olursa ey Andreas diyorum ki sana, baş aşağı
şehvetle düşmemek mümkün değildir. Bu konuda, Yeremya
peygamber ağlaya ağlaya gerçeği söylüyordu, “Gözüm ruhumu
çalan bir hırsızdır.” Böyledir, çünkü babamız Davud da
Rabbimiz Allah'a en büyük özlemle, yararsız şeylere bakmaktan
gözlerini çevirmesi için dua ediyordu. Gerçekten sonu olan her
şey boşunadır. Öyleyse, söyleyin bana, bir kimsenin ekmek
alacak iki kuruşu olsa, onu duman almak için harcar mı?
Kesinlikle hayır; şundan ki, duman gözleri incitir ve vücuda hiç
bir gıda vermez. İşte insan da aynen böyle yapsın, çünkü o
gözlerinin bakışı ve kalbinin bakışıyla Yaratıcısı Allah'ı ve
iradesinin verdiği temiz lezzeti tanımaya çalışmalı ve Yaratıcıyı
yitirmeye neden olan yaratılanı amaç edinmemelidir.
İnsan bir şeye baktığı ve o şeyi insan için yaratan Allah'ı
unuttuğu her vakitte günah işlemiş olur. Çünkü eğer bir
arkadaşın kendisini hatırda tutması için sana herhangi bir şey
verse ve sen de onu satıp, arkadaşını unutsan, arkadaşına karşı
suç işlemiş olursun, işte insan da böyle yapar. Çünkü yaratılana
bakıp, onu insanın sevgisi için yaratmış olan Yaratıcıyı hatırda
tutmadığı zaman, akılsızlığından yaratıcısı Allah'a karşı günaha
girer, Bu bakımdan, kadınlara bakıp, kadını erkeğin iyiliği için
yaratan Allah'ı unutan kişi, kadını sevecek ve arzulayacaktır. Ve
bu şehveti o dereceye zorlayıp gelecektir ki, sevilen şeye
benzeyen her şeyi sevecek, bu şekilde hatırlanması bir utanç
olan bu işin günahı doğacaktır. O halde, eğer insan gözlerine
gem vuracak olursa, nefsinin üzerinde hâkim olacak, o da
kendisine sunulmayan şeyi arzulayamayacaktır. Çünkü böylece
beden ruha tabî olacaktır.