388
kelib, xalqaro iqtisodiy munosabatlarda yangicha yondashuv olimlar
o‘rtasida izlanshlarga sabab bo‘lmoqda bo‘ldi.
Krugman tomonidan taklif qilingan model oddiy, ammo yirik
hajmdagi murakkablikka egadir. Uning bu yutug‘i The New York Times
gazetasida kolumnist (doimo bir kolonkada o‘z maqolalari bilan
qatnashuvchi) sifatida olib borayotgan ilmiy qarashlari sabab bo‘ldi.
Priston universiteti professori Krugman
siyosiy fikrlarda liberal,
iqtisodiy fikrlarlarda esa keynschidir. Umuman sotsial-demokratdir. Pol
Djord Bushni tanqidga olgan eng ashaddiy tahlilchidir. Gazeta, jurnal va
o‘z kitoblarida Bushni iqtisodiy siyosatini tanqidga olib, iqtisodiy
taraqqiyotga qanday erishish mumkin bo‘lgan yo‘lni ko‘rsatib bergan.
Krugman 1930–31-yillardagi inqiroz holati yana takrorlanishi
mumkinligi, ammo sug‘urta va FRS bunga oldindan tayyor bo‘lishi
lozimligi aytganligi uning 2008-yildagi inqirozini oldindan ko‘ra
olganligida deb aytishimiz mumkin.
Prinston universiteti professori bo‘lgan Pol Krugmanning eng
asosiy modeli bu ikkinchi
jahon urishidan keyin AQSH, Yaponiya va
Yevropa kabi rivojlangan davlatlar o‘rtasida xalqaro aloqalarning
kuchayishi bilan bog‘liq bo‘ldi. Xeksher-Olin nazariyalari
1920-
yillarda yaratilgan xalqaro iqtisodiy munosabatlarda faqat ishlab
chiqarish omillari ustun bo‘lishi ta’kidlangan. Ularning nazariyasida bir
xil omillarga ega mamlakatlar o‘rtasida
xalqaro iqtisodiy munosabat
bo‘lmasligi aytilgan. Ammo o‘tgan asrning oltmishinchi- yetmishinchi
yillarda xalqaro iqtisodiy munosabatlarda bir xil ko‘rinishdagi tovarlar
ishlab chiqaruvchi mamlakatlar o‘rtasidagi aloqalar yanada kuchaya
bordi. Bu esa Xeksher – Olin nazariyasini yo‘qqa chiqardi. Bu davrda
bir xil omillarga ega AQSH va Kanada, G‘arbiy Yevropa va Yaponiya
kabi mamlakatlar o‘rtasida aloqa kuchaya boshladi. Bir xil ko‘rinishdagi
tovarlar ham eksport qilinardi, ham import qilinardi. Bu nazariya va
amaliyot o‘rtasidagi tafovutni keltirib chiqardi.
Pol Krugmanning xalqaro iqtisodiy munosabatlardagi modeli ayni
vaqtda yaratildi. Uning nazariyasi quyidagi takliflarga asoslandi: hajm
orqali tejamkorlikka erishish (unga ko‘ra yirik korxonalar tovarlarni
yirik xajmda chiqarishi oqibatida tovar arzonga tushadi); monopolistik
raqobat (har bir raqobatchi korxona boshqasidan sal o‘zgarish bilan
389
tovar ishlab chiqaradi) iste’molchilarni ehtiyoji uchun zarur tovar
assortimentini ko‘paytiradi. Bu takliflardan shu ma’lum bo‘ladiki har
qanday mamlakatda turli davlatlarda ishlab chiqarilgan tovarlar
assortimentiga talabi kuchli, bu o‘rinda ishlab chiqaruvchi ham o‘z
tovarini boshqa davlatlarga sotishga intiladi, bunda iste’molchi o‘z
didiga mos tovarni sotib olishga haqli bo‘lib chiqadi. Demak,
jahon
bozorida o‘xshash xususiyatga ega tovarlar bilan turli mamlakatlar
savdo qilishga haqli.
Krugman tomonidan taklif qilingan model oddiy, egiluvchan va
asosan bugungi kun amaliyotiga to‘la mos keladi. Bu model jahonda
turli soha vakillariga to‘g‘ri kelib, uni to‘ldirishga,
kengaytirshga har
qanday mamlakat ishlab chiqaruvchisi yoki xizmat ko‘rsatuvchisi intila
boshladi. Demak, xalqaro iqtisodiy munosabatlardagi g‘oyasi uchun Pol
Krugman to‘liq haqlidir.
Dostları ilə paylaş: