1 Piko D ella Mirandola 1463-yilning 24-fevralida tavallud topdi. Boloniya,
Ferraro, Paduya universitetlarida saboq oldi. «Yangi falsafiy din» deb nomlanuv-
chi umum iy din yaratish g ‘oyasini olg‘a suradi. Ana shu g'oyani isbotlash uchun
butun Yevropa faylasuflarining 1486-yil Rimda boMadigan yig‘ilishiga 900 ta tezis
taqdim etadi. Ushbu tezislar yeretik (bid’at) xarakterga ega deb baholanadi va
qamoqqa olinadi. 1495-yilda vafot etadi. Uning ijtimoiy-falsafiy qarashlari: «Inson-
ning qadr-qimmati to ‘g ‘risida nutq», «Geptapl», «Mavjudlik va birlik», «Astrolo-
giyaga qarshi fikr-mulohazalar* asarlarida bayon etilgan.
2 Соколов В.В. Европейская ф илософия XV—XVII веков. М ., 1996, 33-bet.
80
Paduya universitetida o‘qib yurgan kezlaridayoq o‘rta asr teo-
logiyasining o ‘ziga xos xususiyatlari, o ‘rta asr falsafasining
teologik an’analarini, ayniqsa, Yaqin va O 'rta Sharq mam
lakatlarida keng tarqalgan diniy-falsafiy ta ’limotlarni har to
monlama o‘rgandi. Shu jarayonda Paduya averroizmiga ham
m ehr qo‘ydi, Parij va Oksford nominalizmi bilan ham ta-
nishdi. Sharq falsafasi, xususan, Ibn Rushd asarlarini sin-
chiklab tahlil qildi.
Piko o'zining «Insonning qadr-qimmati to ‘g‘risidagi nutq»
nomli kitobida olam va odam muammolari, insonning olamdagi
o‘rnini tushuntirib berishga harakat qildi. Uning fikriga ko‘ra,
inson murakkab mikrokosm bo‘lib, o‘zida yerga xos (to‘rt el
ement: tuproq, suv, havo va olov), hayvonga xos, Xudoga xos
elementlarni mujassamlashtiradi. Shuning uchun Xudo tomoni
dan yaratilgan inson hayvon darajasida tubanlashishi ham,
xudojo‘ylikning, olijanobjikning eng yuqori pillapoyalariga
ko‘tarilishi ham mumkin.
Pikoning tushuntirishicha, insonning olamdagi boshqa tirik
maxluqlardan farqi shundaki, u o‘z taqdirini o‘zi yaratadi.
0 ‘zining tabiatini istaganicha, ya’ni cheksiz o'zgartirish im-
koniyatiga ega. Insonning taqdirini allaqanday sirli xususiyatlarga
ega bo‘lgan yulduzlar belgilamaydi, balki uning erkinligining
holati, faolligining darajasi hal qiladi. N eoplatonchilar
ta ’kidlaganlaridek, inson borlig‘ini uch gorizontal olamning
(farishtalar, samoviy, elementar) birortasiga ham o ‘xshatish
mumkin emas. Chunki inson olami bu olamlarning har biriga
vertikal harakat qilish yo‘li bilan kirib oladi. Inson tabiati
boshqa maxluqotlardan «ilohiy takomillashtirish» tomon borayo-
tgani bilan tubdan farq qiladi.
Ko‘rinib turibdiki, Pikoning gumanizmi antropotsentrik xarak-
terga ega bo‘lib, olamning markaziga insonni joylashtiradi. Inson
tabiati olamdagi boshqa maxluqotlar tabiatidan keskin farq qi
ladi. Olamdagi maxluqotlar ichida eng ulug‘i, eng takomillash-
gani insondir. Inson — bu shunday maxluqotki, u doimo ilohiy
kamolot tomon intilish qobiliyatiga ega. Lekin bunday imkoni-
yat unga awaldan berilmaydi, balki asta-sekinlik bilan vujudga
keladi. Buni insonning o‘zi shakllantiradi.
Piko olam bilan odam orasidagi o‘zaro aloqadorlik mexa-
nizmini tushuntirib berishga katta kuch sarflaydi. 0 ‘zining «Gep-
81
tapll» asarida ta’kidlaganidek, inson o‘ziga xos to ‘rtinchi olam
bo‘lib, quyosh osti, yulduz osti, oy osti olamlar bilan bir
qatorda turadi. «Insonning qadr-qimmati to‘g‘risidagi nutq» asarida
etirof etilganidek, inson bir tomondan, hamma mavjudotlar
orasida, xususan, yer bilan osmon orasida vositachi vazifasini
bajarsa, ikkinchi tomondan, olamdagi jamiki mavjudotlardan
yuqorida turadi. Chunki, deb ta’kidlaydi Piko, o'zining «Astro-
logiyaga qarshi fikr-mulohazalar» asarida, inson ruhi shunday
mo'jizaki, u hatto osmondan ham balandroqqa ko‘tariladi. Yerda
undan boshqa buyukroq zot yo‘q. Insonda esa uning aql-zako-
vatidan va jonidan azizroq, ulug'roq qudrat yo‘q.
Inson ruhi mo‘jizasini uning erkinligi, uning inon-ixtiyori
o‘z qo‘lida bo'lishi belgilaydi. Pikoning tushuntirishicha, ushbu
mo'jizaning qudrati Xudoning karomatiga bog'liq. Ammo inson
erkinligi o'zboshimchalik emas. U Xudoga bo‘ysunmog‘i darkor.
Chunki Xudo insonni yaratib, unga «hayotning turli-tuman kur-
taklarini o'rnatdi va urug‘larini sepdi». Xudo tomonidan ato
qilingan bunday ne’matlami hazm qilish insonning o‘ziga bog'liq.
Ana shu jarayonda inson yer yuzasidagi pastkashliklarning eng
oxirgi nuqtasigacha tubanlashishi, hatto hayvon darajasiga tush-
ishi ham, farishtalar darajasidagi axloqiy yuksalishga ko'tarilishi
ham mumkin, deydi Piko.
Pikoning olam borlig‘i va birligi, Xudo bilan olam orasi
dagi o‘zaro aloqadorlik haqidagi qarashlari «Geptapll», «Mavjud-
lik va birlik», «Astrologiyaga qarshi fikr-mulohazalar» nomli
asarlarida bayon etilgan. Chunonchi, Xudo bilan olam orasi
dagi m unosabatlar to ‘g‘risida fikr yuritgan Piko sxolastik
an’analar doirasidan chiqmagan holda e’tirof etadiki, Xudo
faqat o ‘zi uchun yashaydi, uning erki o'zining qo‘lida, u
o ‘ziga o ‘zi hukmron shaxs. 0 ‘z navbatida, Mirandola ba’zi
panteistik g‘oyalami ham bayon qiladi. Chunonchi, Xudo olamga
shunday darajada zarurki, odam va olam Xudosiz yashay ol
maydi, degan xulosaga kelish mumkin. Chunki Xudo va olam
bir butun ajralmas borliqdir. Ta’kidlash joizki, Pikoning panteis
tik g'oyalari xuddi Fichino g‘oyalaridek naturalistikdir. Fichino
esa real narsalar orqali tabiat tomon chuqurroq kirib borishni
afzal ko'rardi.
Pikoning olam to ‘g‘risidagi qarashlarining asosida panteizm
yotadi. Uning tushuntirishicha, olam turli ierarxik pillapoyalardan
82
iborat. U farishtalar, samoviy va zarrachalar olamidart^flqrat.
Hissiyot olami o‘z-o‘zidan, «hech nimadan» paydo' bt^f^fcufc-
yo‘q, balki Xudoning o‘zi tartibga solib, integratsiyalashtirib
turgan oliy, tanasiz ibtidodan, «xaos»dan vujudga kelgan. Olam
o ‘zining murakkabligi, ziddiyatlarga to ‘laligi va ularning
uyg'unlashuvi bilan go‘zaldir. Olamning ziddiyatlarga to ‘laligi
shundaki, bir tomondan qarasak, u Xudodan tashqarida yashay
di, boshqa tomondan nazar solsak, u Xudoning karomati bilan
vujudga kelgan.
Pikoning e’tirof etishicha, Xudo tabiatdan tashqarida mavjud
bo‘lmaydi, u doimo tabiat bilan birga bo‘ladi. E ’tibor berib
qarasak, bu yerda gap olamning naturalistik panteizmi haqida
emas, balki tabiat bilan Xudoning bir-biriga uyqashligi prinsipi
haqida borayotir. Pikoning tushuntirishicha, Xudo olamning
oxirgi, yakunlovchi mohiyatidir. Ko‘rinib turibdiki, bunday fikr-
mulohazalar asosida insonni tabiat sirlarini o‘rganishga da’vat
etish yotadi.
Shunday qilib, Piko haqiqatni izlashga va aniqlashga intilardi.
Ana shu haqiqatning kim tomonidan bayon etilganiga e’tibor
bermasdi. Shu boisdan bo‘lsa kerak, uning fikr-mulohazalari
dinning o‘zgarmas aqidalaridan xoli bo‘ldi, insonni ulug'ladi.
Oqibatda, uning g‘oyalari gumanistik falsafaning muhim man-
basiga aylandi.
Xullas, italyancha gumanizm Renessans davri Yevropa falsa
fasida insonparvarlik g‘oyalarini shakllantirishda munosib hissa
qo‘shdi. Aniqroq qilib aytganimizda, gumanistik antropotsentrizm-
ning asosiy vazifasini bajaradi. Afsuski, Yevropa Renessans davri
haqida fikr yuritganda ayrim tadqiqotchilar Renessans madani
yati, xususan, gumanizmining shakllanishida qadimgi zamon
madaniy merosning o‘rni va ahamiyatini haddan ortiq bo‘rttirib
ko‘rsatadilar. Ana shunday nuqtayi nazar bilan fikr-mulohaza
yuritgan o‘sha tadqiqotchilar, gumanizm — bu faqat Rim yoki
Yunon madaniyati, ma’rifatining shakllanishiga ko'rsatilgan ta’simi
ifodalovchi tushuncha, deb qaraydilar. Bunday nuqtayi nazarga
suyanib fikrlaydigan bo‘lsak, unda gumanizm faqat ma’naviy-
ma’rifiy sohaga taalluqli voqea bo‘lib qoladi, xolos. Gumanizmni
doimo o'zgarib turuvchi, bunyodkorlikka chorlovchi, umum
insoniy qadriyatlar tomon chorlovchi amaliy tomonlari e’tibordan
chetda qoladi.
83
Bunday fikr-mulohazalarning yuzaga kelishi, o‘z navbatida,
gumanizm-konkret tarixiy ijtimoiy-iqtisodiy sharoitga qarab, turli
ko‘rinishlarda namoyon bo‘lishidan dalolat beradi. Turgan gap-
ki, bunday tendensiya italyancha gumanizmga ham taalluqli bo‘Ub,
u turli ijtimoiy harakatlarda o‘z ifodasini topdi. Tarixiy jihatdan
cheklangan bo‘lishiga qaramasdan, u Yevropa tarixida buyuk voqea
bo‘lib qoldi.
Dostları ilə paylaş: |