Bilal Həsənli Nazilə Abdullazadə

birinin digərinə 
qarşı qoyulması
məntiqi vurğu ilə fərqləndirilir. 
Mələyə elə gəldi ki, arvadın gözünün ağı həddindən artıq böyüyüb, qarası 
isə tən ortada, balaca bir nöqtə kimi işıldayır (İ.Şıxlı). O pullar ki Zeynəbin 
ixtiyarında idi, bəzisini Zeynəb yerə quylayıb gizlətmişdi, bəzisi özgədə idi 
(C.Məmmədquluzadə). 
Mən bir xarabalıqla bir gülüstanın, 
Mən xəzanla baharın, qocayla gəncin,
Mən ölümlə həyatın, qəmlə sevincin 
Arasında qurulmuş böyük körpüyəm.
M.Müşfiq 
 
Xəstə Qasım kimə qılsın dadını, 
Canı çıxsın özü çəksin odunu, 
Yaxşı igid yaman etməz adını, 
Çünki yaman addan ölüm yaxşıdır. 
Xəstə Qasım 
 
Ormanlar içində yorğun köhlənim,
 

---

90 
Tufanlar qoynunda gəmim var mənim.
 
Özgəni güldürən sözüm-söhbətim,
 
Özümü ağladan qəmim var mənim... 
H.Arif
 
♦ Bənzəyən və bənzədilən
əşya, şəxs və hadisələrin hər ikisi 
məntiqi vurğulu olur. 
... Necə rəhmlidir, necə amansız,
 
Necə mehribandır, qadın ürəyi!
 
Sən onu sındırsan, bil ki, a qansız,
 
Ağlayan kamandır qadın ürəyi! 
T.Bayram
 
Gənc bir qızın dodaqları kimi qızaran qızılgül, ağ ipəkdən don geyinən 
nəstərən, saçlarını ağ buludların teştində çimdirən yasəmənlər, hətta budağından 
qopub hovuzun içinə düşən ağ və qırmızıyanaq almalar da qara rəngə bürün-
müşdü (
M.S.Ordubadi). 
 
Camalın günəşdir, qəmərdir üzün, 
Şəkərdir dəhanın, şirindir sözün, 
Yağıdır müjganın, cadudur gözün, 
Cəllad kimi qəmzən qəsdədir, ay qız!
M.P.Vaqif 
 
♦
Həmcins üzvlü cümlələrdə