Dünya əhalisinin dinamikası
Cədvəl 1.1
Tarix
Əhali (milyon nəfər ilə)
İllik artım %-ilə
Eramızın 400-cü ili
205
0.005
800
224
0.005
1200
400
0.005
1400
375
0.005
1600
578
0.2
1800
954
0.5
2000
8000-dən çox
1.2
Cədvəldən göründüyü kimi əhalinin artım sürəti ilbəil sürətlənir. Əhalinin
artımı təbii sərvətlərə olan əlavə təsiri gücləndirir və ətraf mühitin çirklənmə
dərəcəsini artırır. Burada əsas problem əhalinin maksimal miqdarında deyil, bu
miqdarın mövcud sərvətlərə necə münasibətdə olmasından ibarətdir. Dünya əhalisinin
sürətlə artması nəticəsində əmələ gələn ehtiyatcların ödənilməsi üçün yeni-yeni təbii
ehtiyatlar cəmiyyətin istifadəsinə verilir, kənd təsərrüfatı sənayeləşir və
- 10 -
intensivləşdirilir. Elmi texniki tərəqqi bir tərəfdən insanın təbiətdən asılılığını
minimuma endirir, digər tərəfdən isə ekoloji sistemdə mənfi iz buraxır.
Ümumiyyətlə, insan dünyada bu günə kimi mövcud olan yeganə varlıqdır ki,
daima təbiətlə münaqişə aparmış və aparır. Bəli, biz insanlar təbiətin tərkib hissəsiyik
ancaq təbiətin bir çox qanunlarına qarşı çıxırıq. Belə ki, təbiətdə milyon illər davam
edən tullantısız mübadilə proseslərindən və ziyansız maddələr mübadiləsi dövranı
qanunlarından kənara çıxmışıq. Bundan başqa, təbiətə xas olan təbii sərvətlərdən
“qənaətlə” istifadə prinsipləri müasir insanlar tərəfindən qorunmamışdır. Məsələn,
son bir milyard ildə yaranan təbii sərvətlər son 100-120 ildə insanlar tərəfindən
istifadə olunmuşdur
[
21, 191
]
. İnsanın ekoloji böhranla üzləşməsi təbii sərvətlərdən
kortəbii istifadə olunması sayəsində yaranmışdır. Akademik S.S.Şvars göstərir ki,
biosfer həyat üçün zəruri olan elementlərin optimal nisbətini milyon illərlə sabit
saxlamış, lakin bir neçə onillik ərzində insan bu tarazlığı poza bilmişdir. Bu isə
ekoloji problemlərin yaranmasına səbəb olub. Ekoloji problemlər hazırda
bəşəriyyətin ən böyük qlobal problemidir. Bu gün bu ekoloji problemlərin həllində
hamı iştirak etməlidir. Heç kimin bu işdən kənarda qalmağa mənəvi haqqı yoxdur.
Ekoloji problemlər təbiətdən düzgün istifadə edilməmənin nəticəsidir. Biz biosfer
təliminin banisi V.İ.Vernadskinin insan 1 dəqiqə də olsun belə biosfersiz yaşaya
bilməz sözlərini unutmamalıyıq
[
24.,238
].
Təbiətdən istifadə dedikdə təbii-resurs potensialının istismar edilməsinin və
onun qorunub saxlanmasının bütün növlərinin məcmuu nəzərdə tutulur. Demək
təbiətdən istifadə dedikdə aşağıdakı anlayışları nəzərdə tutmalıyıq.
1.
Təbii şəraitin istifadəsi və mühafizəsi;
2.
Təbii resursların çıxarılması, emalı, onların bərpası və təkrar istehsalı;
3.
Təbii sistemlərin ekoloji balansının saxlanması, təkrar istehsalı və səmərəli
dəyişdirilməsinin təmin edilməsi.
E.F.Yusifov ətraf təbii mühitin faydalı xüsusiyyətlərinin insan tərəfindən
istifadə imkanlarını təbiətdən istifadə kimi izah etmişdir [30,355]. Əgər bu
xüsusiyyətləri iqtisadi, sağlamlıq və mədəni xüsusiyyətlər olaraq 3 qrupa ayırsaq,
- 11 -
onda təbiətdən istifadə iqtisadi, mədəni və ekoloji sağlamlıq kimi 3 formada özünü
büruzə verir. Təbiətdən istifadəni torpaqdan istifadə, yerin təkindən istifadə, heyvanat
aləmindən istifadə, atmosfer havasından istifadə kimi müxtəlif qruplara ayıra bilərik.
Təbii vasitələr isə öz növbəsində bir neçə məqsəd üçün istifadə oluna bilər. Məsələn,
su içmək üçün, həmçinin hidroenerji mənbəyi kimi və nəqliyyat vasitəsi kimi
məişətdə istifadə edilir. Meşədən oduncaq mənbəyi, istirahət yeri, otlaq, giləmeyvə,
dərman bitkiləri toplamaq və başqa məqsədlər üçün istifadə edilir.
Ətraf mühitin obyektlərinin insan tərəfindən ilkin mənimsənilməsi, istifadə
edilməsi də təbiətdən istifadə kimi izah edilə bilər. Biz təbiətdən istifadə edərkən
əsasən təbii resurs potensialının qorunmasını təmin etməklə təbii ehtiyatlar, təbii
şərait və cəmiyyətin sosial iqtisadi inkişafı arasında qarşılıqlı münasibəti düzgün
qurmağa çalışmalıyıq. Çünki geniş mənada “Təbiətdən istifadə” fikri təbiətlə
cəmiyyətin qarşılıqlı münasibəti şəraitində bir-birinə təsir prosesidir. Biz təbiətdən
istifadə edərkən yalnız bir istiqamətdə olan fəaliyyəti yəni insanın təbiətə təsirini
nəzərdə tutmamalıyıq. Həmçinin təbiətin də insana təsir edə biləcəyini unutmayaq.
Biz təbiəti istismar edirik. Bəs, görəsən, bu qədər istismarın qarşılığında təbiətin
cavabı necə olacaq?
Tarixi inkişaf dövründə insanların sayının artması yeni ərazilərin
mənimsənilməsini, tələbatın daim artmasına görə daha çox məhsul istehsal
edilməsini, deməli yeni zavodlar, fabriklər, digər istehsal və xidmət təyinatlı
obyektlər tikilməsini zəruri etmişdir. Ona görə daim yeni-yeni şəhərlər, kəndlər
salınır, onların iqtisadi bazasının genişləndirilməsi üçün müəssisələr təşkil olunur,
yaşayış ərazisi genişlənir. Nəticədə insanlar təbiətdən getdikcə daha çox istifadə edir,
onun geniş sahələrini təsərrüfat dövriyyəsinə cəlb edir, təbiətin ehtiyatları çox hasil
edilir. Bunlar isə təbiətə qaytarılan tullantıların artmasına səbəb olur. Bu isə o
deməkdir ki, cəmiyyətlə təbiətin münasibətlərində insanlar ona ikiqat ziyan vurur.
Cəmiyyətin tələbləri qeyri – məhdud, təbii sərvətlər isə məhduddur. Əsas ziddiyyət
elə buradan yaranır, yəni: 1) cəmiyyətin tələbatı sonsuz və tamamilə qarşısı
alınmazdır; 2) cəmiyyətin sərəncamında əmtəə və xidmət istehsalı üçün gərəkli olan
- 12 -
resurslar məhdud və aztapılandır. Demək, təbiətdən istifadə edərkən əsas məqsədimiz
məhdud resurslardan səmərəli istifadə etməklə cəmiyyətin tələbatının ödənilməsi
tədbirlərini müəyyən etmək və bu tədbirlərin həyata keçirilməsinin yollarını
öyrənməkdən ibarət olmalıdır. Bu istiqamətdə resursların səmərəli bölüşdürülməsi
üsulu da sərfəli yollardan biridir. Səmərəli bölüşdürülmə tələb edir ki, əmtəə və
xidmətlərin çeşidlərinin seçimi düzgün olsun, başqa sözlə, hər bir əmtəə vahidi daha
az məsrəflə istehsal edilsin. Yəni: resursların səmərəli bölüşdürülməsi dedikdə,
resursların o əmtəə və xidmətlərin istehsalına sərf edilməsi nəzərdə tutulur ki,
cəmiyyətin ona daha çox ehtiyacı var. Bu o deməkdir ki, məhdud resurslar
kompaniya və sahələr arasında elə bölüşdürülməlidir ki, cəmiyyət indi məhz həmin
əmtəə və xidmətlərə ən çox tələbat duyur.
Uzun illərdir ki, insan durmadan inkişaf etmək və ehtiyacını ödəmək məqsədilə
təbii sərvətlərdən düşünülməmiş tərzdə istifadə edir. Sanki insanlar İ.Miçurinin
söylədiyi” “Biz təbiətdən xeyirxahlıq gözləməməliyik, onları ondan almaq bizim
vəzifəmizdir” – fikrini öz xeyirlərinə istifadə edirlər [29,115]. Lakin insan dərk etmir
ki, təkcə almaq lazım deyil, həm də təbiətdə insan fəaliyyəti nəticəsində baş vermiş
itgilərin yerini doldurmaq lazımdır. Təəssüflər olsun ki, bu təsirlər nəticəsində həm
planetimizdə, həm də respublikamızda ekoloji tarazlıq ciddi surətdə pozulub.
Məsələn, uzun müddət Mərkəzi Aran rayonlarında pambığın intensiv əkilməsi
torpaqların şoranlaşmasına və sıradan çıxmasına səbəb olub. Zamanında K.Marks:
“Kapitalizm təbiəti məhv edəcək və dağıdacaq”, - deyə qeyd etmişdi. Onun qeyd
etdiyinə görə təsərrüfatın planlı inkişafı, təbii sərvətlərdən səmərəli və kompleks
istifadə edilməsi, ekoloji mühitin saflığının təmin edilməsi yalnız sosializm şəraitində
mümkündür [23,696]. Çünki müvazinətli surətdə bir-birindən təcrid edilmiş istehsalçı
olan insanlar təbiətlə təmasda olduğu zaman mübadiləni səmərəli nizamlayır, təbiət
üzərində kortəbii surətdə ağalıq etməyib onu nəzarət altında saxlayır, bunu az məsrəf
müqabilində insan təbiətinə layiq şəkildə yerinə yetirir.
Indi biz kapitalizmin təbiəti məhv etdiyi bir dövrdəyik. Hal-hazırda insanların
uzun müddət daha çox gəlir, mənfəət qazanmaq, inkişaf etmək məqsədilə təbii
- 13 -
sərvətlərdən qəddarcasına istifadənin nəticəsi olaraq yaranan ekoloji problemlər eyni
şəkildə yəni qəddarcasına insana doğru yönəlib. Buna insan tərəfindən meşələrin
qırılması ilə başlayan problemləri misal göstərə bilərik. Insanın meşələrə təsiri bir
neçə min il əvvəl insanın əkinçiliklə məşğul olmağa başlağıdı dövründən müəyyən
edilmişdir. Rayonların çoxunda əkinçilik məqsədilə meşələr qırıldı, bu isə yer
səthində küləyin sürətini artırdı, havanın temperatur, nəmlik rejiminin dəyişməsinə
gətirib çıxartdı. Torpağın nəmliyi, buxarlanma da öz növbəsində çayların axım
rejimini dəyişdi. Quru iqlimli regionlarda meşələrin qırılması toz tufanları torpaq
örtüyünün pozulmasına, təbii şəraitin dəyişməsinə gətirib çıxartdı. Göründüyü kimi,
təbiətin sadəcə bir elementinə qarşı atılan səhv bir addım bütün təbiət
komponentlərinin yararsız hala düşməsinə səbəb oldu. M.C.Atakişiyev bu haqda belə
qeyd etmişdir ki, tarixi prosesin gedişində əvvəllər təbiətin insanlığa təsiri zəif olduğu
müşahidə edilsə də, sonralar, xüsusilə də hazırki dövrdə təbiətin dəyişməsi insanlara
və onların təsərrüfatına güclü, lokal, regional və qlobal təsir göstərir [6.219]. Halbuki,
ekoloji kontekstdə inkişaf təbii və əmək ehtiyatlarının elə istifadəsidir ki, bu həyatın
keyfiyyətinə və yaxşılaşmasına xidmət etsin.
İnsanın mühitlə hər zaman əlaqədə olmasına baxmayaraq onun təbiətə təsiri
əsasən təsərrüfat fəaliyyəti zamanı intensivləşir. Təbiətə güclü antropogen təsir
nəticəsində ətraf mühit gərginləşir, sosial və təbii şərait mürəkkəb əlaqələr sistemi
yaradır. Məsələn, respublikamızın ən böyük problemlərindən biri səhralaşmadır.
Ölkəmiz Cənubi Qafqazda səhralaşma prosesinin daha intensiv inkişafı ilə seçilir.
Məlum olmuşdur ki, son illərdə təbii amillərlə yanaşı səhralaşmaya təsir göstərən
əsasən antropogen amillər olmuşdur. Məsələn, elə rayonlar var ki, qışlaqda bir
hektarda 2-3, bəzi tükənmiş torpaqlarda isə 1 qoyun saxlamaq mümkün olduğu halda,
orada saxlanılan qoyunların sayı 40-45-ə çatır. Digər tərəfdən bəzi torpaqların 3
faizini hansısa kiçik ehtiyaclar üçün əkib-becərmək olar. Amma bu göstəriciyə
baxmayaraq həmin torpağın 30-40%-i şum altındadır. Halbuki, onların dözümü
yoxdur. Yəni, belə yerlərdə torpaq artıq dözmür, səhralaşma gedir. Səhralaşma öz-
özlüyündə problemdir, amma onun əks tərəfi o deməkdir ki, həmin ərazilərdə olan
- 14 -
bioloji növlər, bitki növləri, canlılar yox olur. Nəticədə, ancaq kasadlaşmış, bərəkətini
itirmiş torpaq qalır. Səhralaşma əsasən təbii yolla getsə də, antropogen amillər onu
sürətləndirir. Bu işdə əsas həlledici amillərdən biri də insanın təsərrüfat fəaliyyətinin
mənfi nəticəsidir. Hazırda müəyyən edilmişdir ki, insan və onun təsərrüfat fəaliyyəti
birinci növbədə torpağa, bitkiyə və su mənbələrinə güclü təsir göstərir. Bu təsirə
səhra örüşlərinin bitkiləri daha çox məruz qalır. Səhralaşma ilə əlaqədar olaraq relyef
formaları pozulur, qrunt suların səviyyəsi və minerallaşma dərəcəsi də dəyişir.
Səhralaşmanın qarşısının azaldılması üçün ağac – kol bitkilərinin odun kimi istifadə
məqsədilə bitki örtüyünün məhv edilməsini azaltmaq və mövcud otlaq və
biçənəklərdən daha səmərəli istifadə etmək, kommunal və irriqasiya işlərinin yerinə
yetirilməsinin nəticəsi olaraq torpaq örtüyünün bərpa edilməyəcək dərəcədə
istifadəsinə son qoymalıyıq.
Təbiətdən istifadə səmərəli və səmərəsiz ola bilər. Təbiətdən səmərli istifadə
ekosistemlərə ekoloji yükü kifayət qədər azaldır və sabit iqtisadiyyat üçün zəmin
yaradır. Təbii resurslardan səmərli istifadə - ümumi şəkildə onlardan faydalı
elementlərin əldə edilməsini və bununla yanaşı təsərrüfat sahələrinə, təbii mühitə
minimum zərər vurulmasını ifadə edir. Təbii resurslardan səmərəsiz istifadə isə bir
qayda olaraq, təbii resursların tam hasil edilməməsini və ətraf mühitə əhəmiyyətli
ziyan vurulmasını ifadə edir. Məsələn, uzun illərdir ki, Filizçay polimetal yatağı
köhnə texnologiya ilə istismar edilir və nəticədə xammal əhəmiyyətli çoxlu tullantı
yaranır. Hesablamalar göstərir ki, əgər Filizçay polimetal yatağı düzgün istismar
edilərsə, respublika ehtiyacını hələ 100 də ödəyə bilər [26.126]. Bunun üçün yatağın
istismarını müasir texnoloji üsullarla aparmalıyıq. Demək, səmərəsiz istifadə iqtisadi
potensialın qorunmasını təmin etməyən fəaliyyətdir. Təbiətdən səmərəli istifadə
dedikdə təbii ehtiyatlardan səmərəli istifadə, təbii ehtiyatların artırılması və ətraf
mühitin mühafizəsi nəzərdə tutulur. Təbii ehtiyatların səmərəli istifadəsi ətrafa olan
antropogen yükün miqdarını azaldır. Bu isə öz növbəsində ətraf mühitin mühafizəsinə
gətirib çıxardar.
- 15 -
Təbiətdən səmərəli istifadəyə nail olmaq üçün əsas məqsədimiz təbii
ehtiyatların və təbii şəraitin qənaətcil istismarını təmin etməklə insan sağlamlığını
qorumaq və perspektiv inkişafı təmin etmək olmalıdır. Əgər bu məqsədə çata
biliriksə, bu zaman biz təbiətin istifadəsinin səmərəliliyindən danışa bilərik. Əks
halda yəni təbii resurslar alayarımçıq çıxılarsa, faydalı qazıntının ən yaxşı hissəsi
yerin təkində qalarsa, tullantıların tərkibində qiymətli komponentlər qalarsa,
insanların sağlamlığı təhlükə qarşısında qoyularsa, heç bir səmərədən danışa
bilmərik. Təbii sərvətlərin səmərəli, qənaətlə, itkisiz istifadə edilməsi təbii ünsürlərlə
ehtiyatla yanaşmağı, faydalı qazıntıların çıxarılması və təkmilləşdirilməsi,
tükənməyən təbii sərvətlərin planlı və müvazinətli surətdə təkrar istehsala verilməsi,
ətraf təbii mühitin çirkləndirilməsi səbəblərinin əvvəlcədən aradan qaldırılması
müasir insanlardan və gələcək nəsillərdən səy, bacarıq və vicdan tələb edir.
Biz təbii ehtiyatlardan istifadəyə heç cür qadağa qoya bilmərik. Elə buna görə
də, təbiətdən istifadə edərkən təbii sərvətlərin mühafizəsini, səmərəli istifadəsini və
təbiəti qorumağı qarşımıza məqsəd kimi qoymalıyıq. Əgər bu əsas şərtə əməl
edilməzsə biz iqtisadi səmərədən çox yarana bilən ekoloji problemlərlə üz-üzə
qalarıq. Sonradan bunların aradan qaldırılması külli miqdarda əmək və kapital
qoyuluşu ilə həyata keçirilə bilər. Məsələn, cədvəl 1.2-də 2000-2009-cu illər ərzində
ətraf mühitin mühafizəsi üzrə tədbirlərin keçirilməsinə çəkilən cari xərclər (min
manat) verilmişdir [4].
Dostları ilə paylaş: |