Sərraf şİruyə

Sərraf Şiruyə             
                           
                          
 
 
14 
Onun “Göyçəli Hacı Rəhim” dastanı sanki tarixi bir qəh-
rəmanlıq səlnaməsidir. Müəllif bu əsərdə Hacı Rəhimin necə 
qorxmaz,  cəsarətli  bir  igid  olmasının  təsvirilə  yanaşı,  Həcc 
ziyarətinə getməsindən, tədbirli, sanballı, sözü ötkəm, ümu-
miyyətlə,  ləngərli  “köhnə  kişi”lərdən  olmasından  çox  ma-
raqlı və şirin bir dillə danışır, o dövrün adlı-sanlı, qoçaq kişi-
ləriylə bizi tanış edir. Dastanda ən maraqlı məqamlardan biri 
Hacı Rəhimin erməni generalı Selikovun başını xəncərlə ne-
cə kəsdiyini təsvir edən səhnədir (Həmin xəncəri əziz bir xa-
tirə kimi şair Sərraf Şiruyə bu günə qədər saxlayır). 
Biz  gərək  özümüzə  bağışlamayaq  ki,  belə  xalq  qəhrə-
manlarımızı  hələ  də  millətimizə  yaxşı  tanıda  bilməmişik, 
onların  adlarını  əbədiləşdirmək  üçün  heç  nə  etməmişik! 
Heyiflər olsun! 
Ümumiyyətlə,  təbi  coşğun  Sərraf  Şiruyənin  uzun  illər 
boyu  bədii  düşüncələrinin  məhsulu  olan  “Ağlama,  bülbül, 
ağlama”  (1994),  “Ölümdən  sonrakı  ömür”  (1997),  “Cə-
surlar” (2000), “İgid ölər, adı qalar” (2002) və başqa kitab-
ları çağdaş poeziyamızın sanballı nümunələrindəndir. 
Yaratdığı  belə  gözəl  əsərlərinə  və  bənzərsiz  şeirlərinə 
görə Sərraf Şiruyə Azərbaycan Yazıçılar Birliyinə və Azər-
baycan Jurnalistlər Birliyinə üzv qəbul olunmuş, “Qızıl Qə-
ləm”,  “Məmməd  Araz”,  “Həsən  bəy  Zərdabi”  mükafatları 
laureatı diplomlarına layiq görülmüşdür. 
Əlbəttə, yaradıcı adamların əməyinin dövlət tərəfindən 
qiymətləndirilməsi, onlara fəxri adların verilməsi çox yaxşı 
haldır. 65 yaşını haqlamış Sərraf Şiruyənin də yüksək döv-
lət qayğısına mənəvi ehtiyacı var. Amma xalqın öz nəzərin-
də “Xalq şairi” olmaq da heç pis deyil.