To'siqiarga qaram ay sevdik
Ota mehrini ko'rmaganlarga...
Ota mehri nimaligini bilmagan,
his qilmagan,
ayniqsa, bayramlarda, tug'ilgan kunlarda va yana boshqa
muhim kunlarda bunday mehrdan mahrum bo'lgan bir
insonni hech narsaning yo'qligi bilan qo'rqitolmaysiz.
Chunki u yarim bo'lib qolishni, tark etilishni va qayg'uning
eng tubini ko'rib bo'lgan. Qolgan narsalardan mosuvo
bo'lish uni cho'chitmaydi. Vaholanki, u ko'nikishi
kerak
bo'lgan eng og'ir narsaga ko'nikib bo'lgan. Endi uni nima
bilan ham qo'rqita olardingiz? Nimaning yo'qligi bilan
ham sinay olardingiz? U yolg'izlik nima
ekanligini yaxshi
biladi. Men ham bu dardning bir bo'lagi bo'lganligim
uchun bu dardning nimaligini yaxshi bilaman. Mening
ham qadrlagan insonlarim bor edi,
sevgan insonlarim
bor edi. Bergan qadrimga munosib qadr topmaganimda
yoki sevilmaganimni his qilganimda hech qachon bunga
hayron bo'lmadim. Anduhga tanish bo'lganligim
uchun
meni bu turdagi sinovlar ko'pam qiynamadi. Har doim
"Shusiz ham otamiz bizning qalbimizda ulkan bo'shliq
ochib ketgan, boshqalar to'ldirishini kutish kulgili bo'ladi",
deya bu vaziyatdan chiqib ketardim. Ota mehrini ko'rmay
ulg'aygan inson kuchli bo'ladi. Har qanday dardning
o'tkazmoqchi bo'lgan bosimi uni yengolmaydi.
O'sha mehrsizlik bilan ko'ngli yarimlilik birlashib, u
insonni himoya qilish uchun juda mustahkam bir qalqonga
aylangan va hech qanday tarzda, hech narsaning yo'qligini
unga yaqin yo'latmaydi. Qolaversa, himoya qilishning eng
go'zal shaklini o'sha insonlarda ko'rasiz.
Chunki himoya
Dostları ilə paylaş: 
