XX asrning oxiri va XXI asrning boshlarida qurilish amaliyotiga temirbeton qubba-qobiqlar, payvandlangan metall konstruksiyalar, yig‘ma temirbeton konstruksiyalari, oldindan zo'riqtirilgan temirbeton va metall konstruksiyalar, yelimlangan yog‘och konstruksiyalar singari qator yangi konstruksiya turlari kirib keldi. O'ta mustahkam sement va beton, yuqori sifatli po‘lat, alumin qotishmalari, yog‘och va sintetik plastikalar, yog‘och va metall konstruksiyalami biriktiradigan yelimlaming turli tarkiblari va boshqa xilma-xil yangi qurilish materiallari paydo bo'ldi. Qurilish konstruksiyalarini hisoblashda yangi uslublarning yaratilishi, elastiklik va plastiklik nazariyalari hamda boshqa sohalarda erishilgan so'nggi yutuqlar konstruksiyalaming haqiqiy ishi to'g'risida to'laroq tasawur hosil qilish hamda yangi inshootlami dadilroq loyihalashtirish imkonini beradi. Qurilishdagi o'zgarishlar ilmiy tadqiqot ishlarini yanada rivojlantirishni taqozo etadi. Nazariy vatajribaviy tadqiqotlardan maqsad turli materiallaming fizik-mexanik xossalarini, shuningdek, konstruksiya va uning alohida qismlarini statik va dinamik kuchlar ta’sirida ishlash holatini o'rganishdan iborat. Inshootni tashqi kuchlar ta’siriga hisoblash modelini yaratish obyektning real ish sharoitini chuqur o'rganish orqaligina hal etilishi mumkin. Bu o'rinda tajribaviy va nazariy tadqiqotlar orasidagi bog'lanishni aniqlashdek muhim muammo paydo bo'ladi. Qurilish konstruksiyalarining ishlash sharoitini o'rganishning yagona yo'li tajriba — eksperimentdir. Tajribaviy tadqiqotlar natijalari ishonchli, kafolatli bo'lishi uchun tajribalar metrologik talablarga amal qilingan holda bajarilgan bo'lishi zarur. Hozirgi davrda tajribaviy tadqiqotlar natijalarini tahlil qilishda fundamental
