Neriman Qurban indd
Yüklə 2,37 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
Allahın məsləhəti beləymiş.
İndi Allah-taala çiyinlərində böyük missiya olan cavan ki- şinin subay qalmasına razı olmazdı, əgər məsləhətdisə, Münirəni yaxın müddətdə onun arvadı eləyəcəkdi. Yadındadı, ilk dəfə gələndə Şeyxin ailəsindən kimsəni görməmişdi, qulluqçular xidmət göstərmişdilər, qonaq da, təbii ki, ailə barədə sorğu-sual eləməmişdi, – ailə başçısının məsləhət bilmədiyi şeyləri soruşmağın qəbahət olduğunu bi- lirdi. Bu dəfəsə dəstəmaz almaq üçün Şeyxin göstərdiyi qapı- dan həyətə çıxanda qızla, az qala, burun-buruna gəldi. Qız çaşdı, amma gözlədiyi kimi, qaçıb getmədi, təəccübdən böyü- müş iri qara gözlərini qonağın üzündən çəkib yol verdi, həm də başıaşağı salamlaşdı: “Xoş gəlmisiniz. Allahın rəhməti sizinlə olsun!” Qonaq nəzərlərini ondan çəkmədən gülümsədi: “Xoş gördük!” Sonra dəstəmazını alıb Şeyxin yanına qayıdanda hiss elədi ki, onların rastlaşmalarını ev sahibi görüb. “Qızımdı, – Şeyx açıq pəncərədən həyətə baxa-baxa dilləndi. – Altı yaşından oxuyub-yazmağı öyrənib. – Sonra söhbətin mövzusunu dəyişdi. – Zeyd ibn Qanimin yanına adam göndərdim. İndiki məqamda Şəmmari qəbiləsinin Kra- la qarşı çıxması fəlakət olardı”. “Əziz dostum Zeydlə görüşümüzdən çox keçib, – Muham- məd Əsəd iltifatla gülümsədi, – bura təşrif buyursaydı, görüşərdik”. 353 “Bu hadisələrin necə davam eləyəcəyindən asılıdı, – Şeyx qayğılı halda başını yırğaladı. – Sənin də hələ səyahət fikrindən daşınmağın məsləhətdi”. “Əlbəttə, – Muhamməd Əsəd razılaşdı, – onsuz da işlərim kifayət qədərdi, gördüklərimi, öyrəndiklərimi yazmaq üçün mənə vaxt lazımdı”. Sarayda kralın səxavətindən ona hər cür şərait yaradılmış- dı, rahatlıq içində yaşayırdı. Bununla belə, o zahiri rahatlığı içində duya bilmirdi, ona elə gəlirdi ki, daim hökmdarın adamlarının nəzarəti altındadı. Otağına çəkilib yazanda pəncərələrdə, qapının açar deşiyində onu izləyən göz axtarır, bağda gəzəndə gözətçi-qulluqçuların baxışlarını canında hiss eləyirdi. Bütün bu sıxıntılardan qurtarmaq üçün səyahət gözəl bəhanəydi. İndi budur, səyahət başa çatmış, canında həmin vəsvəsələr təzədən baş qaldırmışdı. Bu vəsvəsədən qurtarmaq üçün ən yaxşı çıxış yolu dostu Şeyx Əl-Şəmmarinin evinə sığınmaq idi. Amma bunun da iki tərəfi vardi: birincisi, bu təklif Şeyxdən gəlməliydi; ikincisisə, indiki halda çox riskliydi, “casusluq” barədə şayiələrə daha geniş rəvac verərdi. Hələ kralın gözünün qabağındaydı, gizlənib-eləmirdi, bu da dedi-qodunun qarşısını xeyli dərəcədə alırdı. Münirə canına od salmışdı; elə həmin gündən hiss elədi ki, onu görmək istəyir... Amma bu da Şeyx əl-Şəmmarinin xeyir-duasıyla baş tut- malıydı... Yəqin, Zeydin gəlməsi bir çox məsələlər kimi bu sevdaya da əlac qılacaqdı...
|