Əfrahim hüseynli
Yüklə 2,29 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
37 QONAĞIMIN SƏYAHƏTNAMƏSİ (Hekayədən bir parça) Sözün başını siz itirməyin... “Belə rəvayət edirlər ki, bir gün Şah oğlu Şah Abbas qızıl taxtın üzərində əyləşmişdi. Çox dərin xəyala getmişdi. Birdən fərraşa əmr etdi ki, bu saat vəzir Allahverdixanı hüzuruma çağır. Fərraş “bəçeşm” deyib yeri öpdü və yola düzəldi. Çəkmədi bir saat, vəzir Allahverdi xan hazır olub ərz etdi ki: – Sənə fəda olum! Nə buyurursan? Padşah əmr etdi ki: – Ey mənim vəzirim! Səfər tədarükü gör, könlüm səyahət arzu edir. Vəzir soruşdu: – Qurbanət şəvəm! Süvarəmi, piyadəmi? Padşah dedi: – Vəzir! Piyadə səyahət eləyəcəyik, özü də dərviş paltarında. İki dəmir əsa, iki dəmir çarıq, iki dəmir sərpuş hazır elə. Sabah gün çıxmamış yola düşəcəyik. Vəzir Allahverdi xan çox ağıllı bir vəzir idi, dünyaya onun kimi ağıllı adam gəlməyib və gəlməz. Padşah əmr etdiyi şeyləri hazır edib sübh tezdən gətirdi. Şah oğlu Şah Abbas ilə vəzir Allahverdi xan paltarlarını çıxarıb dərviş paltarı geydilər, əldə dəmir əsa, ayaqda dəmir çarıq, başda dəmir sərpuş, gün yerindən çıxmamış yola rəvanə oldular. Az getdilər, çox getdilər, mənzil kəsib, yol getdilər. Gün günorta 38 yerinə çatanda bir şəhərin qapısına yetişdilər. Şah soruşdu: – Vəzir, hansı şəhərdir? Dedi: – Qurbanın olum, bu şəhərdən mənim xəbərim yoxdur. Gedək şəhərin darvazasına, soruşaq, görək hansı padşahın şəhəridir... Mən bu nağılı axıra qədər yazmayacağam. Elə burada kəsirəm. Şöhrət və fərasəti ilə İranın axır zaman tarixini dolduran bu Şah oğlu Şah Abbaslar, onların ağıllı vəzirləri, allahverdixanlar bir günorta yol gedir, məsələn, Bakı şəhərindən Maştağaya qədər. Rast olan şəhəri nə padşah tanıyır, nə də vəzir. İndi işlər çox dəyişib deyə adam bu sualı öz-özünə verir. Keçmiş zamanda belə nağıllar sual-cavabsız bitər, həqiqət olaraq qəbul edilərdi... |