Çağdaş Azərbaycan nəsri
Yüklə 6,83 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
gözünə soxum ki...” Sonra fikirləşirəm, nədən başlayım, hardan başlayım... Rusiyanın harasındansa indi gəlib çıxıb, azərbaycanca bir kəlmə də bilmir, amma bütün deyilənləri anlayır, nece anlayır, hardan anlayır, özünü bicliyə qoyub yoxsa, heç kəsin ağlı bir şey kəsmir. Elə belə də fikirləşirlər; “Azərbaycan dili indi dəbdə deyil... bilir, danışmır...bilməsən dili nece anlamaq olar....” Soruşuram: -Teymur, sən doğrudan da bizim dildə danışammırsan? -Yox,- deyir, - heç nə bilmirəm. -...Axı, bilənə oxşayırsan, hardansa anlayırsan, anladığın üz-gözünnən hiss edilir...
Heç nə demir, üz-gözündə iztehza cizgiləri dolaşır... “Kəndə aparım bəlkə...,” fikirləşirəm, şəhərdə nə qalıb, nə göstərəm...hamı xristianlara oxşamağa çalışır. Saçlarını rəngləmiş, özünü bir vaxtlar rusa, indi də avropalılara oxşatmaq istəyən arvad-kişi, oğul-uşaq nə qədər istəyirsən...Kəndin harasına aparım, yaxşı?! Harası qalıb kəndin? Nə eləməliyəmsə tək başıma eləməliyəm. Şahmatda uduram, quruyub qalır, stolüstü tennisdə
www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
uduram, üzündəki iztehza cizgiləri dəyişir, ağlamağa oxşayır...Kədərlə başını bulayır. -Bura bizim milli parkımızdı,-deyirəm...Tennis oynayanda, qollarımı dənizə tərəf açıb göstərirəm. - Müstəqil olan kimi birinci burdan başladıq, söküb düzəltdik...Bilirsən nə qədər millətin izi vardı burda?! - Əlində raketka dayanıb baxır, heç topu da qaytarmır. - Sən bilmirsən, -deyirəm, - buralara çıxanda heç anlamazdın hansı respublikaya gəlmisən. Bu sözdən sonra oynamır, oynamaq istəmir, dinməz-söyləməz dənizin yaxası boyu uzaqdan dikələn bayrağımıza sarı gedirik: -Siz,-deyir, birdən-birə, - çox tez dövlətə oxşaya bildiniz, oxşatdınız özünüzü, bayrağınız gözəldi. - Başını qaldırıb altdan-yuxarı bayrağa baxır, uşaq kimi sevindiyini görürəm, onun haqqında kim nə deyir, desin, mən də ona qoşulub gülümsəyirəm. -Hardan götürdünüz bu bayrağı, mən yerini tapa bilmirəm?! Türklərdə var belə bayraq, amma belə də deyil, başqa cürdü... Himniniz də gözəldi... - Sonra da əllərini yana açıb təəccüblənməyini bildırir. Bayrağımızın altında dayanmışıq, başımızın üstündə bütün ruhuyla, varlığıyla dalğalanır, bu cür ahənglə, qürurla açılıb yellənməyi elə bil mənim üçündü, elə bil ürəyimdə vurur. www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
-Himnimizin də, Bayrağımızın da yüzə yaxın yaşı var...-dedim, coşmuş halda, - sənin dünyadan xəbərin yoxmuş. Hələ demirəm ki, bizim bayrağın izləri gedib minilliklərə çıxır.. Dinmir, üzü qala divarlarınadı, yəqin istehzasını, ironiyasını gizlədir... deyə düşünürəm. -Atam həmişə, Azərbaycan, deyirdi, sizin dərdinizi çəkirdi, elə bilirdi, azad yaşaya bilməyəcəksiniz, gecə- gündüz xəbərləri izləyirdi ki, görək sizdən nə deyiləcək...Tək atam yox, bütün ruslar elə bilirdi, ac qalacaqsız, bir-birinizi qıracaqsız, dağılacaqsız. Bilirsən niyə? Ona görə ki, siz heç vaxt özünüzə oxşamaq istəməmisiz. Mənə elə gəlirdi ki, indi də istəmirsiz. Amma gəldim, elə görmədim, siz qonşularınızdan yaxşı yaşayırsız... ruslardan da... -Bir ağacın altında üzü dənizə oturduq.- Sən məni tanımırsan, elə bilirsən, bütün bunlar mənə xoş deyil? - Səsinəcən dəyişmişdi, gözünü üzümə zilləyib xeyli dinmədi, üz-gözünə yayılmasa da içinin gülümsədiyini hiss elədim.-Atam evdə az olurdu, -dedi, başını qaldırmadan. - həmişə işdə olurdu. Evdə mənimlə həmişə azərbaycanca danışırdı, bircə kəlmə cavab ver, deyirdi, öz dilində bir söz de, hə, de mənə, kişi ol, rus olmadığını bil. Amma mən heç vaxt bu dildə danışmadım, anam icazə vermirdi. Atam öz dilində www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
danışan kimi anam qapını açıb qonşuları çağırırdı. “U nas doma artist, şut-kloun, posmotrite, çem on zanimaetsya...” - Sonra sakitcə qolundakı, boynundakı çapıq yerlərini göstərir. -Atamın üstündə bax, beləcə, dalaşa-dalaşa böyümüşəm. Böyüyənnən sonra atamın hansı millətdən olduğunu anladım, qədim tarixləri oxudum... Azərbaycan haqda nə deyilibsə öyrəndim...Orta məktəbimizə sübut elədim ki, şumerlər, sonra da midiyalılar, mannalılar indi azərbaycanlı kimi tanıdığımız Qafqaz türklərinin ulu babalarıdı. Bir tarix müəllimimizə dedim, “yaxşı”, “başka”, “payok”, “yama”, yüzlərlə belə sözün türkcə olduğunu bilirsənmi? Mən tələsik onun sözünü kəsib əlavə elədim: -Çulki, şalvar... - dikəlib düz üzünə baxdım, - ...mama, sözü... bizim dildə deyil?! Coşub, “kniqa” sözünün “gönnük” olduğunu, yəni, dəriyə-gönə yazılan mənasında, çox sözlər deyəcəydim, gördüm, heç fikir vermədi. Susub başqa nə deyəcəyini gözlədim.
- Əgər,- dedi,- mədəniyyət, elm, fəlsəfə yunanlarda yarandısa bu sözləri niyə yunan dilindən götürmədi rus? Sibirdən tutmuş Qafqazacan yer adları niyə yunanca, rusca deyil, türkcədi?!
www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
Birdən-birə mənasını anlamadığım sevinc bürüyr məni, gözlərim yaşarır, dinmirəm. Amma demək istəyirdim ki, X1 əsr gürcü tarixçisi Leonti Mroveli yazır ki 3 min ildi, Kartlidə xəzər dilində danışırlar. Heç nə demirəm, deməyə də hələlik ehtiyac yoxdu... Qız qalasına doğru gedirik. “Hə, Qız qalası bizli də-bizsiz də hər şeyi deyir, yadların-yabançıların üstünü vurmadığına, özünü elə apardığına baxma... Daşın-divarın bu qədər doğma olduğu ona baxan bütün adamların üz-gözündən bilinir. Üstümüzə yeriyir elə bil. Anlayançün bəsdi. Bu arada hardansa mahnı səsi eşidilir. İçimizə bağlı qədim mahnıdı, başımı qaldı- rıb boylanıram... -Bizim mahnılarımız da qala kimidi, - dedim, əllərimi qalaya tərəf uzatdım, qucaqlamışdım elə bil. - Qalaya oxşayan musiqilərimiz, mahnılarımız var. - Danışığımın yersiz olduğunu birdə-birə anladım, səsim boğazımdan su kimi çıxdı, suyulub azaldı, elə bil radioda danışırdım. -Atam içənnən sonra işıqları söndürüb belə bir müsiqiyə qulaq asardı, anam bizi onun otağına qoymurdu, başına yığıb “pust sluşaet” deyərdi, “pust uspokoitsya”. Bilirsən,-dedi, dönüb mənə baxdı, - atam elə bilirdi, mən rus olacam... bir vaxtlar bunun fərqinə varmırdım, indi anlayıram ki, atam elə ona görə o boyda Rusiyada özünə yer tapa bilmirmiş... www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
Sonralar eşitdim ki, Tymur Rusiyaya qayıtmayıb, bizim hansı kənddənsə bir kəlmə də rusca bilməyən qızla evlənib, ekiz də oğlu olub...ikisinin də adını Teymur qoyub: birinci Teymur, ikinci Teymur... “Görəsən indi uşaqlarıyla nə dildə danışır, yoxsa yenə susurmu...?!” Beləcə, tanıdığım bütün Teymurları tələm-tələcik xəyalımdan keçirdirəm. İmirxanlı birdən yadıma düşür: -Onun da adı Teymurdu axı!
Bərkdən deyirəm, bayaqdan səssizlik olduğu üçün, səsimə ağacların başından topa-topa quşlar uçuşur. Bioloq Teymurun Gopçu dediyi ov iti quşların ardınca qalxıb bilmir hara qaçsın, boşuna bir-iki ağız hürür... -Ermənilərin əlinnən canını təzə qurtarmışdı, qaça-qaç vaxtı öldürürlərmiş...Bəlkə də tapıb öldürdülər? - Bunu da itə baxa-baxa deyirəm... ...88-ci ilin payızında kəndin üstünə bir dəstə erməni yeridi. Hələ bir gün qabaq bir malağan rusunu xəbərə göndərmişdilər ki, bəs ermənilər silahlanıb üstünüzə gələcək... Kəndin böyüyü-kiçiyi qorxusundan əvvəl bilmədi hara girsin, evdən çıxıb tövləyə, tövlədən həyətə, ordan da kəndin içinə axışdılar. Kənddə də özlərindən başqa
www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
kim olacaq ki? Çaşqınlıq içində bir-birlərinə baxsalar da fikirləri kəndi atıb dağlara sarı qaçmaqdaydı. Elə o vaxt İmirxanlı Teymur qapıdan güllə kimi çıxdı, əlində saz vardı, götürüb başının üstündə yellədi: -Nədi fikirləşdiyiniz ay camaat?! Üzünüzü niyə döndərdiniz kənddən? - Sazı başının üstə qaldırıb elə qışqırdı ki, təpələrin qaşından enməkdə olan ermənilər ayaq saxladılar...-Ardımcaa! Teymurun səsi güclüydü, heç nə deməsə də anlaşılandı, içi doludu, daha çox deyilməmiş, işlənməmiş səslərlə dolu; yəni, bu səsin içində özünə gəlmək vardı, ona görə də ağızdan çıxan kimi sümüyə işlədi, min illiklər boyu bitgi toxumu kimi arta- arta yerin qatlarına kök atan kənd qəbrstanlığı da bu səsdən sonra göz qabağına gəldi, gözə dəyən nə vardısa elə bil üstünün bir qatını götürdülər... Dərdlərin üstü açıldığına görə kənd qəbrstanlığı da ağlaşmaları, yuğları, hönkürtüləriylə təzədən xatırlandı... onsuz da ölənlər yadlarındaydı, özlərini gizlənmişlərə oxşadırdılar, başlarını guya harasa soxmuşdular... Min- min illər yaşı olan qəbristanlıq kəndin birdən- birə yadına düşdü. Amma axirət dünyasının varlığına inanmış olsaq ölənlərin goru çatdayırdı... İmirxanlıTeymurun səsi də onu dedi, elə: -Goru çatdayacaq ölənlərimizin! www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
Bayaqdan çaşıb qalmış adamlar Teymurun ardınca yeridilər. Kənddə çox saz varmış, əlinə bir şey keçməyən evdən sazını götürüb çıxmışdı. Sazın çoxu elə köynəyindəydi, başlarının üstə qaldırıb yüyürdülər...Qarşı yaxada ayaq saxlamış ermənilər qaçıb dağıldılar; yəqinki sazı avtomat silah hesab etmişdilər... Səhəri erməni qəzetləri elə bundan yazmışdı: “...türklər silahlanıb...!” Kəndin üstünə yürüş etmiş ermənilər türklərin əlindəkinin saz olduğunu sonra bildilər, ömür boyu sazbəndlik eləmiş Tepanusdan bir saz alıb düz kəndin ortasında dar ağacı qurdular, sazı adam kimi dar ağacından asdılar. Sazın asılması xəbəri türk kəndlərinə güllə kimi dəydi.. Ardınca da ermənilər xə- bər göndərdilər ki, İmirxanlı Teymuru da beləcə, saz kimi asacağıq... ...fikirlər, xatırlamalar yorur məni, həm də alıb aparır, diqqətimi gördüklərimə yönəldə bilmirəm. Bu gün nece gündüsə ürəyi getmiş kimiyəm, içimdə, - yaddaşımda olanlardan başqa heç nə xatırlamıram. O vaxtlar bu, bağ ərazisini təzəcə almışdım, yulğunlu bir yerdi, dəvə tikanlarıyla dolu... Sahə müfəttişləri yeri göstərib çıxıb getmişdilər, yerin ortasında təkdim. Yan-yörədə hasara alınmış bağlar, tikililər qaralırdı. İndi bir qarış da yer qalmayıb. www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
Mən o vaxt niyəsə erməni kəndində dar ağacından asılmış sazı xatırladım... Anam məni asılmış saza, - dar ağacına sarı itələdi. Səsi göynəyə-göynəyə, “...bunu assaydılar, məni belə yandırmazdı...” Anamın səsi nece vardı eləcə yaddaşımda səsləndi, qulaqlarım batıb içimdəki dərinliklərə işlədi, hasarların dibləriylə atlana- atlana axıb gedən ilğımlara dalıb içimi çəkdim... Bütün bunlar nəyə görə yadıma düşdü, o vaxt da bilmədim, indi də bilmirəm... O vaxt deyəndə, günortadan sonraydı, aldığım bağ yerinə elə qəriblik çökmüşdü ki, gözə dəyən hər şeyin görünüşündə səs vardı; səslənmə, ulamaq səsi. Xəyalımla ucu-bucağı görünməyən qatar gedirdi, bu da yəqinki bağlara çökmüş ilğımları yaxından hiss elədiyimə görəydi. İnnab ağacını da o vaxtlar təzəcə əkmişdim... Bioloq Teymurla katibə əllərində innab şitili bağa baxmağa gəlmişdilər. Teymur ayağını dayandığı yerə vurub: -Burdan əkərsən, - dedi, innabın şitilini katibədən alıb mənə sarı uzatdı. - İndidən ək, - dönüb katibəyə baxdı, - indidən əksən bir yerdə doğallar. Bu meyvə gətirər, o da uşaq. Katibə əlini yenə qarnının üstünə qoyub: -Eh, hanı məndə o baxt... -dedi.
www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
İndi innab gör, nə boyda olub, ağacı sulaya- sulaya: -Doğrudan da hər şey bir-birinə bağlıdı, - deyirəm öz-özümə. -Katibə də doğa bilmədi, bu da... “...Bəlkə səhv eşitdim, bəlkə İmirxanlı Teymurdu ölən...? Gərək soruşaydım... Teymur kimdi? Hansı Teymur? Zəng eliyənin də kim olduğunu bilmədim...” “Ah, Əmir Teymur...!” - Əmir Teymuru xatırlayıram, hardan yadıma düşür, anlamıram... Ayağını çəkə-çəkə üstümə yeriyir. Bu yaxınlarda onun haqqında ssenari yazdım, çoxseriyalı televiziya filmi də çəkildi. İndi nə qədər istəyirəm ki, əmiri Fuad Poladovun qiyafəsində təsəvvür etməyim, alınmır... Fuad Poladov Əmir Teymur geyimində üstümə gəlir. Filmdə Əmir Teymurdan soruşurdular: “Sənin dəri yığanın niyə erməni olub?” Cavabı beləydi. “Çox aradım, axtardım, gördüm erməni kimi dərini hiss eləyən yoxdu...” Əlimdəki su qabında su qurtardı, qolum yüngülləşdiyinə görə xəyaldan ayrıldım, sonuncu damlaların ağacın dibində bir-birinə can ata-ata nece yox olduğunu gördüm; yerində qalan nəmişliyə baxa- baxa torpağın altını, - ağacların, bitgilərin kökünün olduğu yeri təsəvvürümə gətirmək istədim... “yəqin ki, üstündə olduğu kimi yerin altında da kök kökə www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
qarışmaz... yəqin ki, üstəki kimi torpağın altı da bölünmüş olar, bəlkə də üstündə olduğundan da ədalətsiz şəkildə bölünüb... Beləcə, neçə ildi innab ağacının kökünü təsəvvür eləyə-eləyə dərdini tapa bilmirəm. Axırda dediyim kimi bu yazağzı Moskvaya bioloq dostum Teymura zəng eləmişəm. -Bəlkə suyunu az eliyirsən, - dedi, - yeri yaxşıdı, görmüşəm, başqa nolmalıdı...? Sən qılıqlı adamsan, sənin bağın-bostanın yaxşı tutmalıdı, qaşqabaqlı deyilsən, kim oldu, nə oldu, sevənsən. Ağaca suyu verəndə də elə hesab elə ki, su sənin içinnən axır... İstədim ağacın kökü haqqında bəzi şeylər soruşam, yəni bitgi kökləri torpaqda nece hərəkət edir, əsasən hansı səmtə can atırlar? Oğurluğu onlar da anlayırmı? Başqa canlılar kimi dolanmaları necedi? Bir-birindən oğurluq eliyirlərmi? Nece yola gedirlər? Misalçün, budu, innabla nar yan-yanadı, kökləri aşağılarda neynir? Orda da hərənin öz yeri varmı? Telefonda bu boyda şeyi burdan ora nece deyəcəyimi tez həll edə bilmədim: -Yanında kim var, -dedim, - “quşları” yenə başına yığana oxşayırsan?! -Hardan bildin?
www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
-Sən də qızlara qılıqlısan, sən də qızlar olan tərəfə can atırsan, sənin də kökün qız olan səmtə bitir, özü də rus qızları, hıı?! Yoxsa hər şeyi atıb Moskvaya getməzdin... Burda biolojiya institutu yoxdu, bəyəm? - Bu arada bütün ruhumla Maskvada təkmilləşmə kursunda bir yerdə keçirtdiyimiz günləri xatırlayıb soruşdum. - Şkolnaya küçəsi yadındadı? Fryazino şəhəri...! -Həə, - dedi, - Gödək küçə... sən də belə bir hekayə yazmışdın... ...Teymur bilir, bioloq dostum, bilir ki, mənim Moskvadan xoşum gəlir, hələ niyə xoşum gəldiyini də anlatmışam... “Bilirsənmi...” - dedim...o vaxt. Mən bunu deyəndə günorta üstüydü, elektrik qatarında Fryazino şəhərinə, Məşədi İbadın sözü olmasın, qız yanına gedirdik, yüngülvari milli bazarlıq da eləmişdik. Hər yan elə qatı yaşıllıq içindəydi ki, deyirdin qatar da tələsə-tələsə bu yaşıllığa qarışmağa, itib-batmağa gedir. Yan- yörəmizdəki adamlar da göm-göy, yam-yaşıl baxışlarıyla bu yaşıllığa qarışmış kimidi...“Bilirsənmi...- dedim, bir də. -...rus kimi öz təbiətinə, yerinə-yurduna oxşayan ikinci xalq görməmi- şəm. Sən bir qızların baxışlarına bax, yam-yaşıldı...” “Qız yanına gedirsən, onlara işin düşüb, ona görə belə gəlir sənə...” dedi, Teymur. “ Baxım bir də, adresi www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
ver.” Balaca kağız parçasıdı, mərkəzi univermağın möhürü də üstündə, bayaqdan əlimdə tutmuşam, ona uzadıram. Teymur kağızı alıb bir də bərkdən oxuyur: -Qorod Fryazino, Şkolnaya- 27... Gendən baxanda uzun dimdikli yay şapkasına oxşayan şəhərdi, demək olar ki, bir dənə küçəsi var, Şkolnaya. Küçənin tək saylı səmtinə baxa-baxa gedirik: 1-3-5... Dünən univermağın foyesində həmin qızlarla üz- üzə dayanmışdım...birinin gözləri o qədər göydü ki, göylüyündən giləsi seçilmir, baxa-baxa qalmışam; baxışları su kimi, hava kimi rəngini dəyişə-dəyişə axır, o yana, bu yana...Mən onlara dondurma almışam, gülümsəyə- glümsəyə dondurma yeyirlər: -Net, on ne zayatc... 68
Mən gözləri lap göy olan qızı anlamadım. “..zayatc”, kimə deyir görəsən? Mənə deyirsə, nə dovşan? Dovşan nədi?!” Ünvanını yazıb verəndə hər şeyi unutdum: “q.Fryazino, Şkolnaya- 27. Budim jdat...” 69
Səhəri elektrik qatarına minəndə Teymur elə belə də dedi:
68 Yox, o, dovşana oxşamır (rusca). 69 Gözləyəcəqik (rusca). www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
-Bilirsən burda “dovşan-zayats” kimə deyirlər? Alverçiyə... burdan alıb, ordan satana. -Mən alverçiyəm ki? -O da onu deyir... səni alverçiyə oxşatmayıb. Çatmışıq, ikimiz də sevinə-sevinə bu başından baxanda o başı görünən küçəylə deyə-gülə gedirik: -Ruslar sağ olsun, - deyirəm-problemsiz xalqdı, dincdilər, heç bizim Bakıda Sovetski küçəsinnən belə kişilənə-kişilənə keçə bilərdik?! Doğrudan da elə bil uzun ayrılıqdan sonra öz küçəmizə qayıtmışıq, az qalırıq ətrafa əl eləyək... Həyətlərdə adamlar olsa da səs-səmir yoxdu, hər yan elə yaşıldı ki, deyirəm, yəqin bu səssizlik də yaşıllığa görədi. Mən gözlərinin göylüyündən giləsi seçilməyən qızın baxışlarını xatırlayıram... “budem jdat” -Nə təhər şeydilər?- deyir, Teymur. Axşamnan bura on dəfə soruşub. -Heç olmasa zəhmətimizə dəysin.
-Birinin gözü elə göydü... -deyirəm, əillərimin ikisini də irəli uzadıb hər şeyi canında qərq etmiş yaşıllığı göstərirəm. -Ey vı, k komu idyote? 70
70 ...kimin yanına gedirsiz (rusca). www.kitabxana.net – Milli Virtual Elektron Kitabxana 2016
Mövlüd Süleymanlı “And olsun, əsrə…”
Bayaqdan bizə fikir vermirdilər, indi tamaşamıza qızlar çıxır, o qapıdan, bu qapıdan əl eləyirlər, hələ beş-altısı ardımızca gəlir. Mən onlara bir də göz gəzdirib: -Yoxdular,-deyirəm.-Bunların arasında yoxdular. - Səsimin dəyişdiyini özüm də hiss edirəm. Teymur çiyinlərini qısıb qəribə görkəmə düşür: -Bilirsənmi, arada nəsə var, -deyir. - Mənə elə gəlir, bütün məhlə bizi gözləyirmiş, sənin qızların bizi aldadıb...baax! Doğrudan da küçənin sonuna yaxın bütün qapılar açıqdı, qoca rus qarılarınacan bizi gözləyirlər. -Hə, sənin dovşanların bizi aldadıb,- Teymur dayanıb kədərini, daha doğrusu, pərtliyini gizlətmədən küçənin qurtaracağına baxır. - Küçə 24-cü evəcəndi, - deyir, - 27-ci ev yoxdu... Sonuncu evlə üz-üzə quraşdırılmış, bayaqdan suyunun səsi gələn bulağa tərəf gedir, mən də dalınca. Bulağın yanında süfrə masası var, Bakıdan onunçün gətirdiyim, indisə qızyanına götürdüyümüz gülöyşə narları, güney mandarinlərini, göyərtilərini, indinin diliylə desək, mentalitetimizi çıxardıb masaya düzür, ardımızca gələn qızlara sarı dönüb araq, şampan, kon- yak şüşələrini başının üstə qaldırıb yelləyir: -Gəli-iin...! |