21
Elmi-praktik jurnal
bAyTArlıq
yaşlı donuzlarda xəstəliklə əlaqədar başmaq-
ların zədələnərək bir qayda olaraq düşməsi
onların çıxdaş edilməsi ilə nəticə lənir.
Azərbaycanda donuzlar arasında dabağın
geniş yayılması 1966-cı ildə dabağın O tipi-
nin O1 variantı tərəfindən törədilən ən bö-
yük epizootiya zamanı müşahidə edilmişdir.
Donuzlar arasında sonuncu dəfə dabaq
1987-ci ildə Abşeron donuzçuluq komp-
leksində baş vermiş, O tipinin O1 variantı
tərəfindən törədilən xəstəlik kütləvi surətdə
cavanların tələf olmasına, yüksək məhsul-
dar ana donuzların, törədici qabanların çıx-
daşına səbəb olmuşdur.
Donuzçuluq müəssələrində mövcud do-
nuzların məhv edilməsi üsulunun ilkin
mənbədə tətbiq edilməsi mümkün olma-
dıqda dabağın ləğv edilməsinə aylarla vaxt
tələb olunur. Həmin dövrdə Abşeron donuz-
culuq kompleksində xəstəliyin ləğv
edilməsi üçün yaradılan işçi qrupuna əsil
təşkilatçılıq qabiliyyətinə malik olan və o
zamanlar Kənd Təsərrüfatı nazirinin müa-
vini vəzifəsində çalışan İ.R.Əbilov rəhbərlik
etmiş, həmin donuzçuluq müəs səsində apa-
rılan
kompleks
proflaktik
tədbirlər
nəticəsindəcə 2,5 ay müddətində xəstəlik
yerindəcə ləğv edilmiş, və müəssənin gücü
tam bərpa olunmuşdur. Keçmiş SSRİ-də bu
tədbirlər həmin dövr üçün ən böyük
nailiyyətlərdən biri idi.
Xəstəliyin ləğvi üçün çox ciddi karantin
tədbirləri ilə yanaşı, sağlam donuzlar yaş
qrupundan asılı olmayaraq emulsin vaksinlə
peyvənd edilmiş, dezinfeksiya məqsədilə
10 tondan artıq yeyici natrium qələvisi
işlənmişdir.
1987-ci ildən sonra donuzlar arasında
da baq xəstəliyinin olması barədə məlumat
yox dur. Əlbəttə donuzlar arasında xəstəli yin
olmamasına başlıca səbəblərdən biri donuz-
ların baş sayının ilbəil azadılması hesab edilir.
Azərbaycan Respublikasının ərazisi da-
bağa görə yüksəkriskli zonaya aiddir və
məhz buna görə də onunla mübarizə öz spe-
sifikliyi ilə seçilir. Bunun əsasını Azərbay-
canın dabağa görə bütün dövrlərdə qeyri-
sağlam İran və Türkiyə ilə, eləcə də
Gür cüstan və Ermənistanla həmsərhəd ol-
ması, bu dövlətlərdə ekzotik tiplərin və se-
rovariantların mütamadi olaraq görünməsi,
eləçədə heyvandarlığın respublikada köçəri
xarakter daşıması, yaz və payızda köç za-
manı epizootoloji cəhətcə müxtəlif heyvan-
ların məh dud əraziyə toplanması təşkil edir.
Heç təsadüfi deyil ki, respublikada ek-
zotik tiplərlə baş verən epizootiyaların ha-
mısı 1-ci dəfə sərhəd rayonlarda aşkar
edilməklə yanaşı, heyvanların köçürülməsi
dövrlərinə düşmüş və əraziyə köç yolu boyu
yayılmışdır.
Azərbaycanda son 53 il ərzində baş
verən 1957-ci il epizootiyası (O tipi), 1960-
1963-cü illərin epizootiyası (SAT-1), 1964-cü
il epizootiyası (tip A, variant A22), 1966-cı
il epizootiyası (tip O variant O1), 1983-cü il
epizootiyası (Asiya-1) və 2001-ci il epizoo-
tiyaları (Asiya-1) məhz ilk dəfə sərhəd ra-
yonlarında baş vermiş, mərkəzi və şimal ra-
yonlarrina doğru yayılmışdır. Respublikada
1957-ci ildən hazırki dövrə qədər müxtəlif
illərdə ən çox baş verən tip dabağın O tipi-
nin O1 variantıdır.
Aparılan epizootiya əleyhi ümumi və
spesifik profilaktika tədbirləri nəticəsində
2001-ci ildən bəri ərazidə dabaq xəstəliyi
aşkarlanmamışdır.
Belə sabitliyə əlbəttə son 10 il ərzində
İran və Türkiyə, eləcədə son zamanlarda
Gürcüstanla sərhəd yerlərdə dabağa görə
bufer zonasının yaradılmasının böyük rolu
olmuşdur. Ümumiyyətlə bufer zona yaradıl-
masına hələ keçən əsrin 70-ci illərindən
başlanmışdır. Belə ki 1974-cü ildə
Cəlilabad rayonunda bir sərhəd kəndində
dabağın Asiya-1 tipinin aşkarlanmasından
sonra sərhəd rayonlarında İBH-ın polivalent
A, O və Asiya-1 tiplərinə qarşı vaksinlərlə,