119
Frazeoloji novatorluq lirik
əsərlərə daxilən xas olan
xüsusiyy
ətdir, lirik əhval-ruhiyyənin, lirik təfəkkürün ifadə
özün
əməxsusluğudur. O da digər mühüm poetik dil materialları
kimi
varlığı poetik dərketmə vasitəsi rolunu oynayır, estetik
zövq m
ənbəyinə çevrilir.
Saxta novatorluq
əlamətindən uzaq olan frazeologizmlərin
ayrı-ayrı qəliblərə düşmüş formaları şeirdə çox qüvvətli poetik
t
əəssürat yarada bilir, onunla eyni kontekstdə işlədilən digər dil
materialları ilə vəhdətdə güclü obrazların meydana gəlməsinə
s
əbəb olur və müvafiq ritmin, ahəngin müşayiəti ilə tamamlanır.
Forma
yığcamlığı, məzmun aydınlığı, oynaqlıq və ahəngdarlıq
frazeoloji novatorluqla bilavasit
ə bağlı poetik keyfiyyətdir və
ona gör
ə də şairanə ilhamın məhsulu olan şeirlər, kökü frazeoloji
birl
əşmələrə bağlı olan ifadələr bədii düşüncənin əhatəliliyinə və
m
əna dolğunluğuna xüsusi təkan verir, obrazlılıq daha fəal
s
əviyyədə meydana çıxır.
Dild
ə «Qırxında öyrənən gorunda çalar» frazeoloji
birl
əşməsi var. X.Rza «Şerbaz» əsərində onun işlədilməsində
avtom
atlaşdırma əsasdır. B.Vahabzadə isə əksinə, bu ifadəyə
müdaxil
ə etmişdir. Bu müdaxilə şeir dilinin semantikasını
z
ənginləşdirmişdir. Müdaxilə nəticəsində ifadələrin sintaktik
biçimi d
ə dəyişikliyə məruz qalmışdır və belə sintaktik quruluş
v
ə onun yaratdığı ritm-ahəng çalarları şeir dilinə frazeoloji
birl
əşmədən, folklor dilindən gəlir.
Dostları ilə paylaş: