geografiyaning alohida tarmog’i bo’lib, u turli mamlakat yoki rayonlarda
shaharlarning vujudga kelish va rivojlanish xususiyatlari, ularning murakkab
hududiy tizimlarining shakllanish qonuniyatlarini o’rganadi
[
.
11]
Shaharlarning geografiyasi sanoat, transport, aholi geografiyasi, hamda shaharsozlik
va rayon planirovkasi, sotsiologiya, demografiya, aholiga xizmat ko’rsatish sohalari
geografiyasi kabi yo’nalishlar bilan aloqa qiladi. Uni o’rganishda geografik
taqqoslash, kartografiya, tarixiy, statistik, modellashtirish va boshqa metodlardan
foydalaniladi.
Shu bilan birga shaharlarni o’rganish orqali mamlakat yoki viloyatning
o’tmishi, ularning hozirga axvoli, ijtimoiy va siyosiy vaziyatidan boxabar bo’lishi
mumkin. Ayni paytda shaharlarning geostrategik ahamiyati ham katta. Ammo,
shaharlarning aholi punktlarining boshqa shaklidan, jumladan, qishloqlardan keskin
ajratish ham nodurustir. sababi, shaharlarning aksariyati, xususan, bizning
sharoitimizda qishloqlar negizida shakllangan. Qolaversa, Osiyo yoki sharq
shaharlarning, aslida shahar va qishloqlarning ajralmas birligidir. shaharlarning ham
tarixi uzoq. Biroq bu tarix insoniyat tarixidan qisqa bo’lib, bu davr jamiyat tarixiga
mos keladi. Shaharlarning jamiyatning hudidiy birikmasi (sotsiumi) shaklida sinfiy
tuzum, ya’ni quldorlik davrida ko’proq rivojlana boshladi. Umuman olganda,
shaharlarning vujudga kelishini ijtimoiy mehnat taqsimoti bilan bog’laydilar.
Quldorlik davrida shaharlarning qul savdosi markazi bo’lgan. Ayni shu
vaqtda, ular davlat markazlari vazifasini ham o’taganlar. Natijada, shahar-davlat
(goroda-poliso’) vujudga kelgan. Masalan, Rim, Afina, Vizantiya, Vavilon, Buxoro,
Samarqand (Marokand) shular jumlasidandir.
Feodalizmda shaharlarning rivojlantirishning hunarmandchilik va qishloq
xo’jaligi, yerdan foydalanish bilan (feod-er) bog’liq bo’lgan. Bu davrda shaharlarning
katta hududlarning siyosiy, diniy, tashqi va madaniy hamda savdo markazlari
funktsiyasini bajargan.
Shuni alohida ta’kidlash joizki, «Shahar» tushunchasi, barcha el va yurtlarda,
mamlakat va muzofotlarda aynan bir ma’noda talqin qilinmaydi, ular bunday
maqomda turli davlatlarda turlicha belgilanadi. Chunonchi, islom dini
mamlakatlarida shaharlarning (Qubbalar) avvalombar bozor va masjidlarning soni
bilan belgilangan. G’arb mamlakatlarida shaharlarning aholi soni va zichligi,
joylarning arxitekturasi va qurilish shakli, manzilgohning bajaradigan vazifasiga
o’xshash mezonlar orqali ajratilgan.
O’zbekistonda 1972 yildan beri aholi manzilgohining shahar maqomini olishi
uchun eng kamida 7 ming aholigi ega bo’lishi hamda ularning ko’pchiligi qishloq
xo’jaligi bilan bog’liq bo’lmagan sohalarda band bo’lmog’i shart.
Shaharlar murakkab tushuncha shu bois ulardan turli fan vakillari har hil talqin
qiladilar. Masalan, iqtisod uchun shahar asosan ishlab chiqarish, eng avvalo sanoat
markazi, sotsiologiya uchun o’ziga xos yashash muhiti, tarixchi uchun o’tmishdan
40
guvohlik beruvchi joydir va x.k. Iqtisodiy geografiyada esa shahar-bu qishloq
xo’jaligi bo’lmagan sohalar va ular bilan shug’ullanuvchi aholining hududiy tashqi
etish shakllidir; u dinamik ijtimoiy-iqtisodiy tizim (sistema) hisoblanadi. Oldingi
______________________________________________________________________________
11
Kulke E.Wirtschafts-geograhfie.Munxen-Zurich: «Ferdinand Schoningh», 2004.
Mavzulardan ma’lum bo’ldiki, shaharlarning har hil omillar asosida vujudga kelib,
o’ziga xos vazifalarni bajarishga ixtisoslashadilar. Agar dastlabki shaharlarning uzoq
o’tmishda paydo bo’lishi ijtimoiy mehnat taqsimoti ta’sirida bo’lsa, ularning
funktsional tiplari hududiy mehnat taqsimotining natijasidir.
Shaharlarning bajaradigan vazifalariga ko’ra turliligi ularning ayni paytda
katta-kichikligini ham belgilab beradiki, bu shaharlarning geografiyasidagi muhim
qonuniyatlardan biridir. Demak, shaharlarning katta-kichikligiga qarab ularning
funktsiyasi tashqi topmaydi; aksincha, shaharlarning funktsiyasi, tashqi yo’nalishi
aksariyat hollarda ularning yirikligini ifodalaydi.
Shaharlarning o’z ko’lamiga qarab eng avvalo 3 kategoriyaga bo’linadi
(umuman, bunday «uch o’lchovlik» barcha mavjudotlarga ham xos): katta, o’rta va
kichik. Biroq bu tushunchalar tarixiy-geografik nuqtai nazardan nisbiydir. Masalan,
bir vaqtlar yirik hisoblangan shahar hozirgi davrda bunday bo’lmasligi aniq. Ayni
paytda shaharlarning kata-kichikligini belgilovchi miqdoriy ko’rsatkichlar ham
hamma vaqt va barcha mamlakatlarda bir hil emas. Tabiiyki, uzoq qishloq aholisi
uchun tuman markazi ham ancha yirik shahar hisoblanadi. Ammo, mamlakat va
uning poytaxta darajasidan qaraganda xatto ba’zi viloyat markazlari ham ancha
kichik ko’rinadi.
Shuni alohida ta’kidlash joizki, geografik taqqoslash va ilmiy tadqiqotlarni
bajarishda barchaga xos bo’lgan umumiy mezon kerak, ya’ni shaharlarning yiriklik
kategoriyasi, sub’ektiv va maxalliy qarashlaridan qat’iy nazar, hammaga bir bo’lishi
shart.
Shu nuqtai nazardan yondoshganda yirik yoki katta shaharlarning aholisi 100
ming kishidan ortiq, o’rta shaharlarda 50-100 ming va kichik shaharlarning har birida
kamida 50 ming kishigacha aholi bo’lishi kerak. Bunday klassifikatsiya oddiy va
barchaga tegishlidir. Maxsus ilmiy tadqiqotlarda esa shaharlarning klassifikatsiyasi
ancha keng turlangan bo’ladi:
I. 10 minggacha -mayda shahar
II. 10-20 ming -kichik shahar
III.20-50 ming -«yarim o’rta» shahar
IV.50-100ming -o’rta shahar
V. 100-250ming -katta shahar
VI. 250-500ming -yirik shahar
VII. 500-1000ming -eng yirik shahar
VIII. 1000 ming va undan ortiq -millioner shahar.
41
Albatta, shaharlarning bunday miqdoriy ko’rsatkichlari tasodifan bo’lmay, u
ma’lum qonuniyatlarga ham asoslanadi. Chunonchi, I-klass shaharlarningi ko’pincha
temir yo’l stantsiyalari yoki kichik resurs shaharchalaridan tashqi topsa, II-
klassdagilar asosan resurs shaharlarning, III-klass esa deyarli batamom tumanlarning
ma’muriy markazlaridan iborat. Bu toifadagi shaharlarning qisman IV-klassda ham
bor. Ammo V-klassdan to’la tekis viloyat markazlari joy oladi.
Shaharlarning klassifikatsiyasida «birinchi» va «ikkinchi» shahar
tushunchalari mavjud, Masalan, O’zbekistonning birinchi shaxri uning poytaxti
Toshkent bo’lsa, uning ikkinchi darajasidagi shaxri Samarqanddir (hozirgi kunda bu
mavqega Namangan da’vogarlik qilmoqda).
Umuman, respublikamizda 17 ta yirik shaharlar bor.
I
Toshkent
2135.9
I.
Namangan
380.9
II.
Samarqand
362.1
III.
Andijon
328.9
IV.
Buxoro
239.5
V.
Qarshi
198.8
VI.
Nukus
201,8
VII.
Qo’qon
193,8
VIII.
Farg’ona
185,2
IX.
Marg’ilon
153,8
X.
Chirchiq
145,1
XI.
Urganch
139.1
XII.
Angren
129,0
XIII.
Jizzax
126,7
XIV.
Navoiy
121,5
XV.
Olmaliq
115,1
XVI.
Termiz
111,9
Shaharlarning yoyilib ketishi, qimmatni qishloq xo’jalik yerlari hisobidan kengayishi
ma’lum darajagacha davom etib boraveradi. Keyinchalik Shahar hududining cheksiz
kengayishi to’xtab «qoladi», u tog’ yoki daryo, davlat chegarasi yoki dengiz kabi
to’siqlarga duch keladi, shahar ichida esa uy-joy, transport, ekologiya muammolari
keskinlashadi. Natijada o’ziga xos «revolyutsion vaziyat» vujudga keladi: yirik
shahar muhiti, uning fan-texnika, infrastruktura salohiyati o’ziga yangi-yangi
korxonalarni jalb qiladi, biroq yuqoridagi qiyinchiliklar buni cheklab qo’yadi. Ana
shunday tartibda, yirik shaharga yaqin joyda uni to’ldiruvchi, ixtisoslashgan shahar
va shaharchalar vujudga keladi. Bunday «yo’ldosh» shaharlarningda markaziy shahar
ehtiyojini qondiruvchi yoki unga xizmat qiluvchi ob’ektlar o’rnashadi. shunday qilib,
yirik shahar o’z rasmiy chegarasidan chiqadi, miqdor o’zgarishi sifat o’zgarishiga
o’tadi, hududiy mujassamlaShuv o’z shaklini o’zgartiradi va shaharlarning hududiy
to’plami paydo bo’ladi.
Ko’rinib turibdiki, aglomeratsiyalar har qanday sharoitda ham vujudga
kelavermaydi; juda ko’p shaharlarning bo’lsa-yu, ular orasida aglomeratsiya tash kil
42
qiluvchi markaz bo’lmasa, yoki aksincha, yirik shahar bir o’zi bo’lsa bunday holda
aglomeratsiya shakllanmaydi. Masalan, Jizzax katta shahar, lekin uning atrofida
shaharlarning kam; Navoiy ham deyarli shunaqa vaziyatda, yoki Shaxrisabz, Kitob,
Yakkabog’ va boshqa shaharlarning ham mavjud, ammo Shaxrisabzning o’zini
aglomeratsiya hosil qilish qudrati past.
Aglomeratsiyalar bir markazli (monotsentrik) va ko’p markazli (politsentrik) bo’ladi.
Farg’ona-Marg’ilon, Angren-Olmaliq aglomeratsiyalar ikki markazli hisoblanadi,
Toshkent, Samarqand, Andijon, Namangan, QarShi, Nukus, Urganch va boshqa
aglomeratsiyalar bitta yirik shahar atrofida vujudga kelgan.
O’zbekiston (va O’rta Osiyo) aglomeratsiyalari o’ziga xos mintaqaviy
xususiyatlarga ega. Ular asosan tog’ oldi hududlarda sug’orma dexqonchilik
joylarida, elektr transporti sust rivojlangan, atrofi qishloq xo’jalik ekinlari bilan
o’ralgan sharoitda vujudga kelgan. mohiyatian, bizning aglomeratsiyalar shahar
emas, balki shahar-qishloq aglomeratsiyalaridir.
Agar shahar va shaharchalar, o’zaro hududiy tutaShib, qo’shilib ketsa, u holda
yaxlit -ulkan shahar vujudga keladiki, ularni konurbatsiya deyishadi (London, Rur
havzasi konurbatsiyasi va x.k.). Biroq, konurbatsiya ham aglomeratsiyalarning bir
shakli, ko’rinishi bo’lsada, har qanday aglomeratsiya ham konurbatsiya emas.
Shaharlarning hududiy birlashmasining yana bir murakkab shakli
megalopolislardir (ushbu tushunchani fanga amerikalik olim Jan Gottman 50-yillarda
kiritgan). Megalapolislar aglomeratsiyalarning o’zaro qo’shilib ketishi natijasida
vujudga keladi. Masalan, Bosvash (Boston-Vashington), Chipits (Chikago-Pitsburg),
Tokio-Iokogama va boshqa megalopolislar mavjud.
«Urban» (urban) -shahar, «zatsiya»- jarayon demakdir. Shu ma’noda
urbanizatsiya mamlakat yoki boshqa hududlarning shaharlashuvini anglatadi. U o’ta
murakkab, ijtimoiy-iqtisodiy va butun dunyoga xos global jarayondir. Biroq uning
geografik jihatlariham kam emas, chunki urbanizatsiya turli mamlakat va rayonlarda
o’zgacha sodir bo’lmoqda.
Urbanizatsiya murakkab hodisa ekanligi tufayli uni faqat bitta mezon,
ko’rsatkich bilan ifodalash, o’lchash mumkin emas. Ammo, shunday bo’lsa-da,
barcha uchun qulay bir o’lchov kerak. U ham bo’lsa mamlakat va boshqa hududlar
aholisining qanchasi, qancha qismi shahar joylarda yasashi, ulushi, nisbiy hissasidir.
Masalan, O’zbekiston Respublikasida bu ko’rsatkich 38%,Tojikistonda-
32%,Afg’onistonda-19%,Turkmanistonda-48% va x.k. Rivojlangan mamlakatlarda
urbanizatsiya koeffitsienti 90 va undan ortiq foizni tashqi etadi.
Urbanizatsiyaning umumiy ko’rsatkichi bilan mamlakat iqtisodiyotining
rivojlanganlik darajasi va uning tarkibiy tuzilishi orasida ma’lum aloqadorlik bor.
Chunonchi, agar urbanizatsiya koeffitsienti taxminan 70-75 va undan ortiq bo’lsa, u
holda mamlakat sanoat jihatidan yuksak darajada rivojlangan industrial mamlakat
hisoblanadi; 50-70%-bu ham rivojlangan, milliy tashqioti industrial-agrar; 30-50%-
rivojlanayotgan agrar-industrial va 30 foizdan past bo’lsa, sust rivojlangan agrar
mamlakat holatida bo’ladi.
O’zbekiston bilan Turkmanistonni olaylik: urbanizatsiyaning demografik
ko’rsatkichi Turkmanistonda biznikidan ko’ra ancha yuqori. Vaholanki,
iqtisodiyotda bunday xulosa chiqarish notug’ri bo’lardi
43
Yuqoridagilar urbanizatsiyaning naqadar murakkab ijtimoiy-iqtisodiy hodisa
ekanligidan yana bir bor dalolat beradi.
Albatta, urbanizatsiya - bu ob’ektiv va umuman olganda ijobiy jarayon. Ammo
uning salbiy tomonlari ham yo’q emas. Chunonchi, ekologik va sotsial
muammolarning keskinlashuvi hozirgi zamon urbanizatsiyasining eng ko’zga
ko’rinarli salbiy «yo’ldoshlaridir».
O’rta Osiyo va O’zbekistondagi urbanizatsiya sharqona xususiyatga ega.
Binobarin, bu yerda urbanizatsiya ko’rsatkichini yaqin kelajakda 70-80 foiz bo’lishini
tasavvur qilish qiyin va bunday aslo bo’lmaydi ham. Sababi-bizda shaharlarning
rivojlantirish qishloq xo’jaligi bilan qadimdan an’anaviy holda bog’liq.
Mavzuni mustahkamlash uchun savollar:
1. Shaharlarning geografiyasi uning ob’ekti, predmeti,tadqiqot usullari ?
2. Shaharlarning geografik uziga xos xususiyatlari.?
3. Shaharlarning iqtisodiy geografik o’rnining turli yo’nalishlari?
. 4. Shahar kategoriyalari va shaharlarningni oddiy klassifikatsiyasi.?
5. Shaharlarning gipertrofiyasi haqida tushuncha.?
6. Aglomeratsiya haqida tushuncha?
Dostları ilə paylaş: |