1412-Tohfetul Iraqeyn-Xaqani Shirvani-67s

ANASININ TƏRİFİ

Anamın zəhməti olmasaydı, bil,

Dünyada bir işə olmazdım nail.

Mənalar kişisi o qoca anam,

İkinci Rabiə kimiydi tamam.

Rabiə söyləmək səhv olar ona, O, bir

Rabiəydi göy qızlarına. O, hikmət

evində bir baş hərəmdi, İsmət

aləmində çox möhtərəmdi. Ona da

Məryəm tək atdılar böhtan, O da

Zəhra kimi paylardı ehsan, Beş

günlük dünyanı tamam unutdu,

Məryəm tək dörd aylıq bir oruc tutdu.

Nəsturi qızıydı, nəsli məbədi. O,

sonra islama məhəbbət etdi. Onunla

bu torpaq gələrdi cana, O, bir

---

Filiqusdu bizim dövrana. Myastu

yolunda əyləşərdi şad, Siyruni dilini

bilirdi azad.

Belə qət etmişdi ağlı, ilHamı,

Ki, qəbul eyləsin dini-islamı.

İncildən bir gün üz döndərən

zaman, Onu cəzb etmişdi özünə

Quran; Züleyxa kimi o, bir xanım

ikən, Sonra Yusif kimi qul oldu

birdən. Hüsndə olmuşdu bir Rum

gözəli, Onu bəsləmişdi Nəccasın əli.

Əzəl bağçasına vermişdi ürək, Hüda

pərdəsində o bəslənərək, Quranı

görəndə demiş "la illah" Xaçdan və

İncildən eyləmiş ikrah. Xaça

kəsildikdə amansız düşmən, Xaç

kimi o çarpaz, olmuşdur həmən.

Daima İsaya dualar etdi,

Xəlilin yolunca sidqilə getdi.

Oyaqdır, yatmayır əsla gecələr,

Dindən nəfəs alır doğarkən səhər.

O qəlbin imanı, dinilə haman,

Pərvini bir təsbeh edər asiman.

Sufilər kimi o çıxarmışdı ad,

O saf ürəklidə vardı etiqad.

Zamanın eşqiylə yaşamaq üçün,

Əzəl möhrü ilə kəsmişdi kəbin,

Yandırmaq istərkən qəlbində çıraq,

Qəlbini mum etdi, sözlərini yağ,

Zəfər çalmaq üçün, bunu da deyim.

Mənə sübh oxundan tikmişdi geyim.

O razı qalarsa, xoş olar halım, Onun

duasilə gülər iqbalım.

Onun hər sözündən alıram qüvvət,

Qaladır verdiyi hər bir nəsihət.

Kəsilsə düşmənlə qarşıda yolum, O

qoca qarıdan güc alar qolum. Onun

duaları olmasaydı, ah, Ömrüm puç

olardı, yəqin, bir sabah. Onunla fəxr

edir bu doğma vətən, Üveys kimi

bəndəm o arvada mən. Burada

onunçun mən düşüb qaldım, Özümü

---

min dərdə, bəlayə saldım. Onun

haqqı çoxdur boynumda, bişək,

Sevimli əmimin haqqı olan tək.