b). Mamlakatda qonun ustuvorligini ta’mmnlash va bozor mexanizmlari
samaradorligini oshirish lozim. Tijorat banklarining xo’jalik sub’ektlariga
kreditlarni berishda, mijozlarning naqd pullarga bo’lgan talabini qondirish dolzarb
masalalardan hisoblanadi. Bularning barchasi banklarning iqtisodiyotdagi rolini
yanada oshirish lozimligidan dalolat beradi.
Banklarning iqtisodiyotdagi rolini oshishi yoki pasayishiga nafaqat ularning
sayi harakatlari, balki milliy iqtisodiyotning rivojlanganlik darajasi va
raqobatbardoshligi bevosita ta’sir qiladi. Chunki, banklar milliy iqtisodiyotdan
ajralgan holda, alohida sub’ekt sifatida samarali faoliyat yuritishi mumkin emas.
Masalan, banklarning asosiy faoliyat turlaridan biri muomalaga pulni
emissiya qilishini oladigan bo’lsak, muomalaga emissiya qilingan pul massasi
tovar massasi bilan ta’minlangan bo’lishi lozim. Aks holda, milliy valyutaning
inflyatsiya darajasi oshishi bilan birga, uning sotib olish qobiliyati pasayib ketadi.
Demak, muomalaga emissiya qilingan pullar tegishli tovar massasi bilan
ta’minlangan bo’lishi lozim. Bu o’z navbatida iqtisodiyotda ishlab chiqarish va
tovarlar aylanmasi samaradorligi ta’minlanganligini talab etadi.
Demak, iqtisodiyotda tovar massasi va pul massasi o’rtasidagi
muvozanatlikning ta’minlanishi, birinchidan, bankning iqtisodiyotdagi rolini
oshirsa, ikkinchidan, milliy iqtisodiyotning samaradorligini ta’minlashga xizmat
qiladi. Biroq, bu muvozanatlikni ta’minlanishiga qator ob’ektiv va sub’ektiv
omillar ta’sir qiladi.
Masalan, 90 yillarning oxirlarida Rossiyada, shuningdek, qator sobiq ittifoq
respublikalarida, shu jumladan malakatimizda ham pullarni muomalaga chiqarish
hajmi ishlab chiqarish hajmidan sezilarli darajada pasayib ketdi. Buning natijasida
ishlab chiqarish jarayonida uzilishlarni vujudga kelishiga, shuningdek, xo’jalik
yurituvchi sub’ektlar o’rtasida debitor – kreditor summalari miqdorining sezilarli
darajada oshib ketishiga olib keldi.
Banklarning mamlakat iqtisodiyotiga ta’sirini, ya’ni ularning rolini real
sektorni kreditlash munosabatlari misolida ham ko’rishimiz mumkin. Mamlakat
real sektori ishtirokchilari bank kreditiga nisbatan doimiy ravishda ehtiyoji mavjud
bo’lib, ushbu ehtiyoj ayniqsa, iqtisodiy inqiroz sharoitida ortib ketadi. Inqiroz
sharoitida iste’mol tovarlarga nisbatan talabning hamda tovar va xizmatlar
bahosining pasayishi, davlat buyurtmalari hajmining qisqarishi, debitorlarning
to’lovga layoqatsizligi korxonalarda qo’shimcha moliyaviy resurslarga bo’lgan
kuchli talabni paydo bo’lishiga sabab bo’ladi. Albatta, ushbu talab to’lig’icha
banklarning kreditlari hisobidan qondirilishi, birinchidan, maqsadga muvofiq
emas. Ikkinchidan, banklarda iqtisodiy inqiroz sharoitida ushbu ehtiyojni qondirish
uchun etarli moliyaviy resurslarning taqchilligi paydo bo’ladi.
Bundan tashqari, eng muhimi banklar tomonidan berilgan kreditlarning
to’liq qaytmaslik xavfi, ya’ni kredit riski vujudga keladi. Shu bois, iqtisodiy
inqiroz sharoitida banklarning kreditiga talab yuqori bo’lsada, banklar kredit
quyilmalari
hajmini
oshirishga
moyillik
sezishmaydi.
Bu
banklarning
iqtisodiyotdagi rolini pasayishiga emas, balki banklar ham tijorat muassasa sifatida
asosiy e’tiborini iqtisodiy manfaatdorlik olishga qaratishini, eng muhimi banklar
risk asosida kredit sifatida beradigan mablag’lari o’z mablag’lari emas, balki
chetdan jalb qilingan boshqa shaxslarning mablag’lari hisobiga faoliyat
yuritayotganligini unutmaslik lozim.
Xulosa o’rnida ta’kidlash mumkinki, banklarning iqtisodiyotdagi roli
nafaqat banklarning o’ziga, balki milliy iqtisodiyotning rivoji va
raqobatbardoshligiga bevosita bog’liq. O’z navbatida, iqtisodiyotning rivojlanishi
va raqobatbardoshligi mamlakatda barqaror va samarali bank tizimining tashkil
etilganligi bilan bevosita bog’liqdir. Bir so’z bilan aytganda, banklar va milliy
iqtisodiyot bir – biridan ayri holda rivojlanishining imkoniyati mavjud emas. Ular
biri – birini to’ldirgan holda, bir – biriga o’zaro hamoxang tarzda rivojlanib va
takomillashib boradigan iqtisodiy – moliyaviy sub’ektlar hisoblanadi.
|