22
YAŞLILIKTA ENDOKRİNOLOJİK HASTALIKLARIN TEDAVİ KILAVUZU
Tablo 7 devamı.
Etkileşme riski
olan ilaç
Mekanizma
Potansiyel klinik
etki
Yönetim
Klinik
önem
Sukralfat
LT4 intraluminal
transportunda
LT4 düzeyi
TSH izlemi
Minör
Metimazol,
propiltiourasil
Atenolol,
Metoprolol
Mekanizma
bilinmiyor
Atenolol
düzeyi
izlem
Minör
Digoksin Mekanizma
bilinmiyor
Digoksin düzeyi
Digoksin düzey
monitorizasyonu
Orta
Deferipron Mekanizma
bilinmiyor
Nötropenik etki
Kombinasyondan
kaçın
Majör
Prednisolon
Mekanizma
bilinmiyor
Prednisolon
düzeyinde
Klinik yanıtın
monitorizasyonu
Orta
TEMD Önerisi
Yaşlılık yaşamın çok dikkat edilmesi gereken bir dönemidir.
Her hastalığın her yaşın ve bu hastalıklar için kullanılan ilaç özellikleri çok iyi bilinmeli ve
ilaç dozlarına yaşlılıkta özel bir itina gösterilmelidir.
Bölüm
23
3
YAŞLI POPULASYONDA SU VE SODYUM METABOLİZMASI
BOZUKLUKLARI
Yaşlanma ile vücut kompozisyonunda, renal fonksiyonlarda ve susama,
Arjinin Vazopressin
(AVP) sekresyonunda değişiklikler olur. Bu değişikliklerin kümülatif etkisi ile çevresel ve meta-
bolik stresörlere uygun yanıt verilemez ve homeostaz bozulur. Yaşlanma ile volüm ve ozmolarite
değişikliklerine daha duyarlı hale gelinir (1).
Vücut kompozisyonundaki değişiklik: Yaşlanma ile total vücut yağında %5-10 artış ve total
vücut suyunda bu oranda azalma gözlenir (2). Yaşlanma ile plazma hacmi de azalır (3). Bunların
sonucu olarak vücut suyunda akut kayıp veya artışlar, yaşlılarda genç kişilere oranla osmolaritede
daha fazla değişiklik gözlenir. Örneğin hafif dehidrataston veya
volüm yüklenmesi sodyumun
klinik olarak anlamlı miktarlarda yer değiştirmesi ile sonuçlanır.
Renal fonksiyonlarda değişiklik: Yaşlanma ile böbrekte parankimal kayıp, ilerleyici glomeru-
loskleroz, tübülopati, interstisyel fibrozis ve afferent-efferent arteriolar şantlar gelişir. Seksen ya-
şında böbrek kitlesinin %25’i kaybedilir ve histopatolojik görünümü kronik tübülointersitisyel
hastalık ile uyumludur (4). Yaşlanma ile Glomerüler filtrasyon hızında (GFR)
azalma olur, bu
durum proksimal renal tübüler sıvı absorbsiyonunu arttırır. Böylece distal tübüle ulaşan serbest
su miktarı azalır.Böbreğin dilüsyonel kapasitesi azalır ve serbest suyu daha az atar. Bu nedenle
yaşlanma ile dilusyonel durumlarda hızla hipoozmolarite ve hiponatremi gelişir. İdrarı konsantre
etme kapasitesi de yaşlanma ile azalır, bu durum dehidratasyona neden olan durumlarda hiperos-
molarite ve hipovolemi ile sonuçlanır (5).
Dostları ilə paylaş: