14.5. Xizmat ko‘rsatish harajatlarining xizmat darajasiga bog‘liqligi Xizmat darajasining ortishi bilan, tabiiyki xizmat uchun harajatlar ko‘payadi,
biroq uning o‘sishi muntazam ravishda bo‘lmaydi.
Sababi shundan iboratki, xizmat ko‘rsatuvchi subyekt, ya’ni xizmat
qiluvchi shaxs birinchi navbatda eng kam harajatlar bilan ishlovchilardan
foydalanadi.
Birinchi misolni davom ettiraylik. Aytish kerakki, Pareto qoidasiga binoan,
20% ro‘yxatdagi tovarlar 80% foyda keltiradi. Binobarin, xarid qilinadigan
qismlarning tezda sotiladigan 400 ta xillarini ro‘yxat qilingani ma’qul bo‘lardi.
Biroq bozor bunday holatdan voz kechgan bo‘lib unaqa sotuvchini hurmat
qilmagan bo‘lardi, chunki boshqa xildagi kerakli buyumlarni sotib olish uchun
doimiy rad javobini olgan bo‘lardi. Raqobatbardosh bo‘lish uchun Tovar
ro‘yxatini kengaytirish zarur bo‘ladi, hamda o‘rta holdagi keyinchalik kam talab
qilinadigan tovarlar ham qo‘shiladi. Biroq o‘rtacha talabdagi tovarlarni saqlab
turish tez sotiladigan tovarlarga nisbatan qimmatroq bo‘ladi.
Kam talab qilinadigan tovarlarni saqlab turish harajatlari undan ham
qimmatroq bo‘ladi.
Shunday qilib, tovarlar ro‘yxati ko‘paytirilib, ya’ni xizmat ko‘rsatish
darajasi oshirilib, korxina shu bilan birgalikda uni saqlab turish bilan bog‘liq
bo‘lgan harajatlarni oshiradi.
34-chizma
da xizmat ko‘rsatish harajatlarining xizmat
darajasining miqdoriga nisbatan o‘zgarishi ko‘rsatilgan.
70 %dan boshlab xizmat ko‘rsatish harajatlari juda tez ravishda xizmat
ko‘rsatish darajasiga nisbatan ortib boradi, 90% darajaga yetgandan so‘ng esa,
xizmatdan foydalanish ijobiy natija bermaydi.
Mutahassislarning hisob-kitoblariga qaraganda, xizmat ko‘rsatish darajasini
95 dan 97 %ga qadar ko‘tarilganda iqtisodiy samara 2% oshadi, harajatlar esa
14% o‘sadi.
Harajatlarning xizmat ko‘rsatish darajasiga bog‘liq ravishda logistikaning
ta’sirini ko‘rib chiqaylik. Xizmat ko‘rsatish darajasini (η) to‘liq bajarilgan talablar
miqdori (Q
baj
) ning umumiy talablar miqdiri (Q
umum
) ga bo‘lgan nisbatlar bilan
belgilaymiz: