44
Kondensasiya (yunanca “condenso”-sıxlaşdırıram, qatılaşdırıram
mənasını verir
) maddənin soyudularaq, və ya sıxılaraq qaz halından maye, və ya
bərk halına keçməsi deməkdir.
Yağış, qar, şeh və s. təbiət hadisələri kondensasiyanın nəticəsidir.
Məlumdur ki, kondensasiya
və ona əks olan proses, yəni buxarlanma
maddənin faza keçidləri nəticəsində mümkün olur.
Faza keçidləri müəyyən kiçik zaman ərzində baş verir və prosesin ilkin
mərhələsində nanozərrəciklər əmələ gəlir. Sonradan
bu zərrəciklər böyüyərək
mikroskopik obyektlərə çevrilir. Məhz ilkin mərhələdə faza keçidlərini
“dondurmaqla” nanozərrəciklər almaq mümkündür.
Füllerenləri, karbon nanoborularını, nanoklasterləri də kondensasiya hadisəsi
ilə almaq olar.
Bu cür texnologiya epitaksiya adlanır.
Epitaksiya (yunanca “epi”-üzərində və “taxis”-yerləşmək, ardıcıllıq) bir
kristal üzərində digər kristalın istiqamətlənmiş (nizamlanmış) ardıcıl
olaraq
yığılması, çökdürülməsi deməkdir.
Epitaksiya prosesini həyata keçirən ən müasir üsul
molekulyar-şüa
epitaksiyası hesab olunur. Bu üsul ilə öncədən hazırlanmış və təmizlənmiş altlıq
üzərinə ayrı-ayrı atomlar seli yönəldilir. Atomlar selinin sürəti isə bir-birindən asılı
olmadan tənzimlənir. Altlığın səthinə çatan atomlar müxtəlif cür və müəyyən
qayda ilə düzülərək (nizamlanaraq), bizə lazım olan quruluşlar yaradır.
Molekulyar-şüa epitaksiyasında buxar selinin sürətini aşağıdakı tənliklə
hesablamaq olar:
2
Burada p
e
-buxarın tarazlıq təzyiqi, S
e
-selin çıxdığı deşiyin sahəsidir.
Beləliklə,
çökdürülmüş komponentlərin sayını ancaq bir parametri – temperaturu dəyişməklə
tənzimləmək olar.
Lazım olan atomların epitaksiyasını həm maye, həm də qaz fazasında yerinə
yetirmək mümkündür.
Epitaksiya prosesi, əsasən, ayrı-ayrı kristalların bir-birinə
birləşməsi və sonda bütöv səthin əmələ gəlməsi ilə nəticələnir. Müasir epitaksiya
metodları bir neçə (hətta bir!) atom qalınlığında laylar almağa imkan verir.
Epitaksiya
üsulundan mikroelektronikada, kvant elektronikasında və
hesablama texnikasında geniş istifadə edirlər.
Məhz müəyyən qanunauyğunluqla sadədən mürəkkəb quruluşun yaranma
prosesi
öz-özünə qablanma və ya yığılma adlanır. Bu termini elmə ilk olaraq
alman alimi Herman Hakan gətirmiş və ona belə tərif vermişdir:
Dostları ilə paylaş: