F. Köçərli adına Respublika Uşaq Kitabxanası Xalqa aşırımın o üzündəki həqiqəti
Yüklə 0,7 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
II aparıcı: - Fərman Kərimzadə maraqlı yazıçı olduğu kimi,
həyatda da özünəməxsus insan idi. Bütün ağlı, insanlığı, mənəvi gözəlliyi ilə Allah onu xoşbəxt yaratmışdı. Amma bu xoşbəxtliyin içində kənardan heç kəsin görmədiyi, duymadığı bir dərd vardı... Yurd həsrəti, vətən dərdi. I aparıcı: - Doğrudan da, Fərman Kərimzadənin ədəbi taleyi ilə şəxsi taleyi arasında qəribə bir oxşarlıq vardı. Əsrlər boyu xalqının başına gələn dərdlər, faciələr, bəlalar onun da taleyindən yan keçməmişdi. XX əsrdə ən faciəli tarixini yaşayan Vedi və vedililər dəfələrlə məkrli erməni siyasətinin 25 qurbanı olub, deportasiyaya məruz qalıb. 1948-ci ildə başlanan deportasiyada onun da nəsli, el-obası sürgünlərə, səs-küysüz soyqırımlara düçar oldu. Fərman Kərimzadə də bu taleyi yaşadı. Ancaq illər keçsə də Vedini unuda bilmədi. Ağrı dağının ağrılarını ürəyində daşıdı. 1988-1989-cu illərdə Vedinin qara günləri yenidən başladı. Bu dəfə dərd batmanla gəldi. Bu dəfə Vedidə bir nəfər də azərbaycanlı qalmadı. II aparıcı: - Fərman Kərimzadə vətənini çox sevirdi. Bu özgə bir sevgi idi. Bəlkə ona görə də xalqının başına gələn fəlakətlərin kökünü keçmişdə axtarırdı. O illərdə Fərman Kərimzadə Vedibasarın sözə qarışıb qələmlə döyüşən sərkərdəsi, başındakı tüstü-dumanı ilə elə bil Ağrı dağının özü idi. Vedinin adı çəkilən kimi gözündə yaş gilələnir, dilindənsə ürəkləri titrədən bayatı qopurdu: Vedinin yanı dağlar, Ürəyi, canı dağlar, Burda bir el var idi, Siz deyin, hanı dağlar?! Çox az adam bilir ki, bu bayatının müəllifi Fərman Kərimzadəd ir. O, yazıçı olmamışdan əvvəl rəssam idi. I aparıcı: - Hanı qəbirlərin, Sarı Dolama? Onlar ki, əbədi yatmalıydılar. Hər vaxt yuxumuzda minib atlara İqlimdən-iqlimə çapmalıydılar. Yüklə 0,7 Mb. Dostları ilə paylaş:
|