Sədi Şirazi GÜLÜstan

 
25. Hekayət 
 
Bir əcəm şahı haqqında eşitmişəm ki, öz yaxın adamlarına belə 
deyirmiş: 
– Filankəsin maaşını ikiqat artırın, çünki o işə yanandır,  əmrə 
baxandır; başqaları isə eyş–işrətə alüdə olub xidmət göstərməkdə 
kanallıq edirlər. Ariflərdən biri bunu eşitdi, dərindən bir ah çəkdi. 
Dedilər: «Nə oldu?» 
Dedi: – Bəndələrin allah dərgahındakı mənzələsi də belədir. 
 
Şer 
 
İki səhər gedərsə şah yanına bir nəfər,  
Üçüncü gün yenə də şahdan mərhəmət görər.  
Ümid vardır dərgandan qayıtmazlar naümid,  
Allahına ixlasla ibadət eyləyənlər. 
 
Şer 
 
Böyüklük fərmanı qəbulda olar,  
Fərmanı tərk edən çox tez qovular.  
Hər bir kəs düzlüyə eyləsə adət,  
Tapar xidmətində böyük səadət. 
 
26. Hekayət 
 
Nağıl edirlər ki, zalım bir hakim zorla yoxsulların odununu ucuz 
qiymətə alıb, güclə varlılara baha qiymətə satarmış. Ariflərdən biri 
onun haqqında belə demişdir: 
 
Beyt 

 
60
 
İlansanmı, kimi görsən tez çalırsan onu sən,  
Ya bayquşsan harda olsan dağıdırsan təməldən?! 
 
Şer 
 
Əgər gücün çatırsa da bizlərə,  
Çata bilməz qadir, böyük allaha.  
Yer əhlinə sən belə zor göstərmə.  
Ta köylərə yüksəlməsin bəd dua. 
 
Hakim bunu eşitdikdə qəzəblənib haman adamı cəzalandırdı. Bir 
gecə mətbəxdən qığılcım keçib odun anbarına düşdü. Hakimin bütün 
var–dövləti yandı. Onun rahat otağı kül yatağına döndü. Təsadüfən 
həmin şəxs oradan keçirdi. Gördü ki, hakim yaxın adamlarına deyir: 
−
 
Bilmirəm bu od mənim sarayıma haradan düşdü? Arif adam 
dedi: 
–Yoxsulların ürəyindən yüksələn ahın odundan. 
 
Şer 
 
Yaralı ürəkdən sən qorx hər zaman,  
Ki, yara nəhayət olacaq əyan.  
Toxunma ürəyə, ona əl vurma,  
Unutma, bir ahla dağılar cahan.. 
 
Deyirlər ki, Keyxosrovun
35
 tacında yazılmışdı: 
 
Şer 
 
Uzun illər, ömrlər, gəlib gecər dünyadan,  
Tökülər üstümüzə torpağı çox ellərin.  
Babalardan bizlərə qalan bağlar, binalar,  
Gecəcəkdir əlinə gələcək nəsillərin. 
 
 
61
27. Hekayət 
 
Bir adam güləşməkdə  şöhrət tapmışdı. O, üç yüz altmış  fənd 
bilir, gündə bir fəndlə güləşirdi.  Şagirdlərindən birinə hüsn–rəğbət 
bəslədiyinə görə ona üç yüz əlli doqquz fənd eyrətdi. Ancaq bir fəndi 
cürbəcür bəhanələrlə geri salır, öyrətmirdi. Xülasə, oğlan gücdə, 
ustalıqda elə  məşhur oldu ki, onun qabağında heç kim dayana 
bilmədi. Hətta iş o yerə çatdı ki, o, bir gün hökmdar hüzurunda 
lovğalanaraq dedi: 
– Ustam ona görə  məndən üstündür ki, həm böyük, həm də 
mürəbbimdir. Yoxsa mən gücdə ondan əskik deyiləm, ustalıqda da 
ona bərabərəm. 
Bu söz hökmdarın xoşuna gəlmədi. Əmr etdi, usta ilə şakird gü-
ləşsinlər. Hündür bir yer düzəltdilər, dövlət başçıları, saray xadimləri 
və ölkə  pəhlavanları toplandılar. Oğlan qızmış bir fil kimi elə bir 
heybətlə meydana çıxdı ki, qabağında qurğuşun dağ olsaydı yerindən 
qoparardı. Usta başa düşdü ki, şagirdi gücdə ondan üstündür. Ona 
görə gizli saxladığı  fəndlə  şagirdi ilə güləşməyə başladı. Oğlan ona 
girişə bilməyib hirsləndi. Usta onu başı üstə qaldırıb yerə vurdu. 
Camaat içərisində hay–küy qopdu. Hökmdar ustaya xələt, bəxşiş 
verməyi  əmr elədi. Sonra oğlana acıqlanıb danladı ki, öz ustadına 
vəfasız çıxdın və etdiyin iddianı da başa çatdıra bilmədin. 
Oğlan dedi: 
–Ey hökmdar, o, pəhləvanlıqda mənə üstün gələ bilməzdi, bəlkə 
həyatı boyu məndən gizlətdiyi fənddən istifadə edib qələbə çaldı. 
Hökmdar dedi: 
–Demək, həmin fəndi belə bir gün üçün gizlədibmiş, zirək 
adamlar demişlər: «Dostu o qədər gücləndirmə ki, düşmənçilik 
fikrinə düşdükdə bir şey edə bilsin!». Eşitməmisənmi öz şagirdindən 
cəfa görmüş bir mürəbbi nə deyibdir? 
 
Şer 
 
Ya vəfa olmamış özü dünyada,  
Ya onu heç kəsə etmir zəmanə.  
Kimə öyrətdimsə ox atmağı mən,  
Axırda qəlbimi etdi nişanə. 
 

 
62
28. Hekayət 
 
Tərki–dünya bir dərviş səhrada tənha bir guşədə oturmuşdu. Bir 
padşahın yolu onun yanından düşdü. Qənaət mülkündə əyləşən dərviş 
əsla ona etina etmədi. Böyüklər adətincö hökmdar bu etinasızlıqdan 
hiddətlənib dedi: 
–Bu cındır keyinən tayfa eynən heyvan kimi şeydir, nə ünsiyyət 
bilir, nə insaniyyət. 
Vəzir dərvişə yaxınlaşıb soruşdu: 
–Ey qoca, dünya hökmdarı  sənin yanından keçir, nə üçün baş 
əyib nəzakət qaydalarını yerinə yetirmirsən? 
Dərviş dedi: 
–Hökmdara de ki, xidməti o adamdan umsun ki, onun şahdan bir 
gözətləməsi olsun. Onu da bilməlisən ki, hökmdar rəiyyəti qorumaq 
üçündür, nəinki rəiyyət əl bağlayıb, onun qabağında qurumaq üçün. 
 
Şer 
 
Padşah yoxsulun pasibanıdır,  
Nə qədər olsa da güclü hökmran.  
Qoyunlar çobanın malı deyildir,  
Qoyuna baxmaqçın qoyulur çoban. 
 
Şer 
 
Birisi olmuşdur bu gün namdar  
Başqası döyüşdə edir ahü zar.  
Sən bir an səbr eylə ta ki, bu torpaq,  
Udaraq onları etsin tar–mar.  
O zaman fərqlər qalxar aradan,  
Bilinməz kim quldur, kimdir hökmdar,  
Kim açsa ölünün qəbrini bilməz,  
Bu yatan fəqirdir, ya da bir kübar. 
 
Hökmdar dərvişin doğru sözünü bəyənib dedi: 
–Məndən bir şey tələb et!  
Dedi: 
–Ey hökmdar, səndən tələbim budur ki, bundan artıq mənə 
 
63
əziyyət verməyəsən!  
Hökmdar dedi: 
 
–Mənə bir nəsihət ver! Dedi: 
 
Şer 
 
Qədrini bil əldə var ikən nemət.  
Ki, əl–əl dolanır bu mal, bu dövlət 
 
29. Hekayət 
 
Bir vəzir Zünnuni Misrinin
36
 yanına gedərək dedi: – Mənə bir 
xeyir–dua verin, gecə–gündüz  şah xidmətində qulluq edirəm, buna 
baxmayaraq əziyyət verməyəcəyindən arxayın deyiləm. 
Zünnun ağlayıb dedi: – Sən sultandan qorxduğun qədər mən 
allahdan qorxsaydım, onun ən sadiq adamları mövqeyinə qalxmış 
olardım.  
 
Şer  
 
Rahatlıq, əziyyət, ümid və qorxu,  
Olmasa yoxsulun nə dərdi vardı?!  
Allahdan çəkinib qorxsaydı vəzir,  
Şahdan çox hörmətə layiq olardı. 
 
30. Hekayət 
 
Bir padşah günahsız bir adamın öldürülməsini əmr etdi, günahsız 
dedi: 
– Ey hökmdar, mənə qəzəblənib özünə ziyan vurma, çünki cəza 
bir anda qurtarar, qanım isə əbədi olaraq sənin boynunda qalar. 
 
Şer 
 
Acılıq, şirinlik və yaxşı, yaman,  
Səhrada külək tək keçdi durmadan.  
Sitəmkar sandı ki, zülm etdi bizə,  
Biz dözdük, günaha batdı o nadan,  

 
64
 
Hökmdar onun nəsihətini bəyənib, ölümündən vaz keçdi. 
 
 
65
31. Hekayət 
 
Bir dəfə Nuşirəvanla vəzirləri mühüm bir məsələni müzakirə 
edirdilər və  hərəsi öz fikrini deyirdi. Şah da bir fikir dedi. Bozorc-
mehr də şahın fikrinə qoşuldu. Gizlində Bozorcmehrə dedilər:  
–Şahın fikrində  nə  məziyyət gördün ki, onu bu qədər ağıllı 
adamların sözündən üstün tutdun?  
Dedi:  
– İşin axırı məlum deyil, heç kəs də bilmir ki, kimin fikri doğru 
çıxacaq, kiminki yalan. Ona görə  şahın rəyinə qoşuldum ki, düz 
çıxmasa tərəfini saxladığım üçün qəzəbindən azad olam. 
 
Şer 
 
Kim şahın sözündə çıxartsa yalan,  
Yazar öz qətlinə əlilə fərman.  
Gündüzə gecədir desə şah əgər,  
Kərəkdir desinlər budur ay, ülkər. 
 
32. Hekayət 
 
Bir fırıldaqçı saçlarını  dərviş kimi hörərək həccdən gələnlərə 
qoşulub bir şəhərə daxil oldu. O, hacılarla birlikdə saraya gedib 
yazdığı bir qəsidəni hökmdara təqdim etdi. Hökmdar başqa  şairlər 
kimi onu da qəbul etdi, hörmət göstərib, çoxlu bəxşiş verdi. 
Təsadüfən hökmdarın həmən il dəniz səfərindən qayıtmış yaxın 
adamlarından biri hiyləgər dərvişi görüb dedi: 
–Mən bu adamı qurban bayramı günü Bəsrədə
37
 görmüşəm. 
Məlum oldu ki, o hacı deyildir. 
Başqa birisi dedi: 
–Onun atası Mələtiyyə
38
 şəhəri xristianlarındandır, bəs bu cənab 
necə seyid ola bilər?" 
Oxuduğu  şeri də  Ənvərinin
39
 divanında tapdılar. Hökmdar onu 
bu qədər yalan danışdığına görə döyüb qovmağı əmr etdi. O isə yal-
varıb dedi: 
–Böyük hökmdar, icazə ver bir söz də deyim, doğru olmasa, nə 
cəza versəniz layiqəm. 
Hökmdar dedi: 

 
66
–Nə söz deyəcəksən? Dedi: 
 
Şer 
 
Sənə qatıq versə bir qərib əgər,  
İki qab su olar, bir çömçə ayran.  
Düzünü istəsən, ərz edim sizə,  
Dünya görmüşlər də çox deyər yalan. 
 
Hökmdarı gülmək tutub dedi: 
–Ömründə bundan doğru söz deməmisən. Sonra əmr etdi hər nə 
istəyirsə ona verib xoşluqla yola salsınlar. 
 
33. Hekayət 
 
Nağıl edirlər ki, öz tabelərinə  rəhm edən və yoldaşlarına xe-
yirxahlıq göstərən bir vəzir var idi. Təsadüfən bir gün hökmdarın 
qəzəbinə  məruz qaldı. Dostları onu qurtarmağa çalışdılar, cəza 
məmurları mülayimliklə rəftar etdilər, mənsəb sahibləri isə hər yerdə 
onun yaxşı xasiyyətlərindən danışdılar. Nəhayət hökmdar onun 
təqsirindən keçdi. Arif bir şəxs bu hadisədən xəbərdar olub dedi: 
 
Şer 
 
Dostların qəlbini qazanmaq üçün,  
Ata bostanını satsan yaxşıdır. 
Xeyirxah insanın işi uğrunda,  
Var–yoxun sonuna çatsan yaxşıdır.  
Hətta pislərə də yaxşılıq elə,  
İtə də bir sümük atsan yaxşıdır. 
 
34. Hekayət 
 
Harunərrəşidin oğlanlarından biri hirslənmiş halda atasının 
yanına gəlib dedi ki, filan sərhənkin oğlu anamı söydü. Harun dövlət 
başçılarından soruşdu: 
–Belə adamın cəzası nədir? 
Biri öldürməyi, dikəri dilini kəsməyi, üçüncüsü isə qovmağı 
 
67
məsləhət gördü. Harun isə oğduna müraciət edib dedi:  
–Oğlum, mərdlik odur ki, bağışlayasan. Bağışlaya bilməsən, sən 
də onun anasını söy, lakin elə etmə ki, intiqam həddini aşsın, çünki 
belə olduqda biz müttəhim olarıq, o, müddəi. 
 
Şer 
 
O adam, mərd deyil aqil yanında,  
Ki, qızmış fillərə oxuya meydan.  
Bəli, mərd odur ki, düzlüyü sevə,  
Acıqlı zamanda deməyə hədyan. 
 
Şer 
 
Bir nadan, alimə eyib tutanda,  
O dözüb dedi: ey nöqsan göstərən!  
Çalışıb məndə çox nöqsan axtarma,  
Mən qədər bilməzsən nöqsanımı sən. 
 
 
35. Hekayət 
 
Bir necə böyük şəxslərlə gəmidə oturmuşduq ki, birdən arxadan 
gələn bir ğayığın çevrildiyini gördük. İçindəki iki qardaş burulğana 
düşdü. Böyüklərdən biri gəmiçiyə dedi: 
–Onların hər ikisini xilas et, hərəsi üçün sənə əlli dinar verərəm. 
Gəmiçi dərhal suya atılıb qardaşlardan birini xilas etdi. O biri isə 
boğuldu. 
Mən dedim: 
O biri qardaşın  əcəli çatmışdı, buna görə  də  gəmiçi onu tuta 
bilməyib, bunu xilas etdi. Gəmiçi güldü və dedi: 
–Orası elədir, ancaq birincini qurtarmağa mən özüm artıq səy 
göstərdim, çünki bir dəfə biyabanda piyada qaldığım vaxt o məni 
dəvəyə mindirib xilas etmişdi, o biri qardaşdan isə  uşaqlıqda qamçı 
yemişəm. 
Dedim: 
–Allah düzgün buyurubdur: «Yaxşılıq etsən də özünə qayıdar, 
pislik etsən də».  

 
68
 
Şer 
 
Bacardıqca heç bir qəlbə toxunma,  
Ki, bu yolda, unutma, var çox tikan,  
Yoxsulların hayına qal, sənin də,  
Başqasına işin düşər bir zaman. 
 
36. Hekayət 
 
İki qardaş var idi, biri şah sarayında xidmət edər, o, birisi isə öz 
zəhmətilə çörək yeyərdi. Bir gün varlı qardaş yoxsul qardaşa 
–Nə üçün şaha qulluq etmirsən ki, canını əziyyətdən qurtarasan? 
Qardaşı dedi: 
–Bəs sən nə üçün işləmirsən ki, qulluq fəlakətindən xilas olasan? 
Ağıllı adamlar demişlər ki, kəmərə  qızıl qılınc bağlayıb qul kimi 
durmaqdansa, öz yavan çörəyini yeyib evdə oturmaq yaxşıdır. 
 
Beyt 
 
İsti, qaynar əhəngi sən əllərinlə yoğursan,  
Xoşdur əli döşə qoyub şah önündə durmaqdan 
 
Şer 
 
Qiymətli ömrümüz buna sərf oldu,  
Ki, yayda nə yeyim, qışda nə geyim?  
Ey qarın, bir parça çörəyə döz ki,  
Qulluqda ikiqat olmasın belim! 
 
37. Hekayət 
 
Bir adam ədalətli  Ənuşirəvanın yanına gedib, xoş bir xəbər 
apardı: 
–Deyirlər ki, allah sənin filan düşmənini aradan götürdü: 
Ənuşirəvan cavab verdi: – Məni öz yerimdə saxlayacaqmı? 
 
Şer 
 
69
 
Düşmən ölümünə olmaram dilşad.  
Bizə də əbədi deyildir həyat. 
 

 
70
38. Hekayət 
 
Bir gün Kəsranın
40
 hüzurunda bir necə alim yığışıb məsləhət-
ləşdilər. Onların başçısı Bozorcmehr də orada idi. Lakin susur, bir 
kəlmə  də danışmırdı. Sükutunun səbəbini soruşduqda o belə cavab 
verdi: 
–Həkim yalnız xəstəyə  dərman verər. Görürəm siz sağlam 
məsləhət verirsiniz, odur ki, mənim danışmağıma ehtiyac yoxdur. 
Sözü təkrar etmək ağıllı adamlara yaraşmaz. 
 
Şer 
 
Əgər iş səs–küysüz düzəlirsə, mən,  
Qaçaram dil açıb bir söz deməkdən.  
Korun qarşısında görsəm quyu var,  
Bu zaman dinməsəm, çox günah olar. 
 
39.  Hekayət  
 
Harunərrəşid
41
 Misir ölkəsini aldıqdan sonra demişdi:  
–Misirdə allahlıq iddiasında olan bu tüğyançıların acığına bu 
ölkəni qullarımdan  ən alçağına tapşıracağam. Onun həddən artıq 
yaramaz bir zəncisi var imiş. Harun Misrin hökmdarlığını  həmin 
zənciyə tapşırdı. Deyirlər ki, zənci o qədər ağılsız imiş ki, bir gün 
Misir əkinçiləri onun yanına şikayətə gəlib, Nilin ətrafında əkdikləri 
pambığın vaxtsız yağmurdan tələf olduğunu söylədikdə, o demişdi:  
–Yun əkəydiniz.. 
 
Şer 
 
Biliklə artsaydı insanın varı,  
Acından ölərdi aləmdə nadan.  
Qanmaza o qədər dövlət çatır ki,  
Qalır bu əmələ yüz alim heyran. 
 
Şer 
 
Biliklə tapılmaz bəxtü səadət,  
 
71
Göylərin əmrilə verilir qismət.  
Dünyada hesabsız, bədbəxt, yazıq var,  
Alçaqlar hörmətli, aqil isə xar.  
Kimyagər evdə ölür acından,  
Tapır xərabədə xəzinə nadan. 
 
40. Hekayət 
 
Şahlardan birinə bir çinli kənizi gətirdilər; məst halda ona 
yaxınlıq etmək istədi. Qız mane olub müqavimət göstərməyə başladı. 
Şah qəzəblənib onu qara bir qula bağışladı. Qulun üst dodağı burun 
pərələrini aşır, alt dodağı döşünə düşürdü. Elə bədheykəl idi ki, Səxr 
cinni
42
 onu görsəydi uzaqdan qaçardı, qoltuğunun altında da çox 
üfunətli bir iy vardı. 
 
Beyt 
 
Əbədi tapmışdı dünyada ikmal  
Onda eybəcərlik, Yusifdə camal. 
 
Şer 
 
Belə çirkin yaranıbmı, görəsən, bir insan,  
Onu təsvirə ola dildə, qələmdə imkan.  
Qucağı, üzdən iraq, bir qatı murdardır ki,  
Onu mordad
43
 günəşi pak edə bilməz bir an. 
 
Deyirlər ki, bu zaman qara qulun şəhvəti çoşmuş, gözü qızmış, 
nəfsini saxlaya bilməyib qızın bəkarətini almışdı. Sabahısı gün şah 
qızı axtardı, tapa bilmədi. Əhvalatı danışdılar, qan bışına vurdu, əmr 
etdi qul ilə qızı bir–birinə bağlayıb qalanın kəlləsindən dərənin dibinə 
atsınlar. 
Xeyirxah vəzirlərdən biri baş əyib təzim etdi və dedi: 
–Şahın ömrü uzun, dövləti əbədi olsun, burada yazıq qulun gü-
nahı yoxdur, onun da başqa qullar kimi şahdan mərhəmət gözləməyə 
haqqı vardır. 
Dedi: – Bir gecə səbr etsəydi dünya dağılmazdı ki, mən ona kə-
nizin qiymətindən daha çox dövlət verərdim. 

 
72
Dedi: – Ey yer üzünün allahı, düz buyurdunuz, lakin: 
 
 
73
Şer 
 
Ciyəri təşnə olan çəşməyə çatdıqda məyər,  
Çəkinərmi dəli fildən, buna de kim inanar:  
Boş otaq, süfrə dolu, mədəsi boş bir dinsiz.  
Ramazandan
44
 çəkinib süfrədə heç ac oturar?! 
 
Bu lətifə  şahın xoşuna gəldi. Dedi: – Yaxşı, qulu sənə bağış-
ladım, bəs kənizi neyləyim? 
Dedi: – Kənizi də qula bağışla ki, onun artığı özündən başqa heç 
kəsə layiq deyil. 
 
Şer 
 
Pis yerə gedəndən sənə dost olmaz, 
Dostunu yaxşı seç və yaxşı tanı.  
Təşnənin ürəyi götürməz içsin  
Üfunət ağızdan artıq qalanı. 
 
41. Hekayət 
 
Rumlu İskəndərdən
45
 soruşdular: 
–Qərbdən Şərqə qədər uzanan bu ölkələri necə tutdun? Halbuki 
keçmiş hökmdarların ömrü, xəzinəsi, mal–dövləti səndən artıq olmuş, 
lakin sənin qədər fəthlər edə bilməmişlər. 
İskəndər dedi: 
–Səbəbi budur ki, hər ölkəni aldıqda camaatını incitmədim, şah-
larına hörmət edib, adlarını ehtiramla çəkdim. 
 
Beyt 
 
Onu böyük saymaz aqil olanlar,  
Ki, böyük kəsləri pisliklə anar. 
 
Şer 
 
Keçici hər bir şey, heç olur şəksiz,  
Təxt ilə bəxt və əmrlə kirdar.  
Pisləmə köçənin yaxşı adını,  

 
74
Ta sənin öz adın qalsın paydar. 
 
 
75
 
II FƏSİL 
 
DƏRVİŞLƏRİN ƏXLAQI HAQQINDA 
 
1. Hekayət 
 
Yüksək mənsəbli bir şəxs zahiddən soruşdu: 
–Adamlar filan abidin dalınca pis danışırlar, sən onun haqqında 
nə deyə bilərsən? 
Dedi: 
–Zahirində eyib görmürəm, batininə isə bələd deyiləm. 
 
Şer 
 
Hörmət et, hər zaman, yaxşı adam bil,  
Hər kimi çox sadə geyinmiş görsən.  
Batini dərk etmək bir müşkül işdir.  
Darğa tək hər evə daxil olma sən. 
 
2. Hekayət 
 
Gördüm bir dərviş üzünü Kəbənin
46
 astanasına sürtür və hey belə 
deyir: «Ey kərim allah, rəhim allah, sən özün bilirsən ki, zalim və 
cahillərdən nə xətalar baş verə bilər». 
 
Qitə 
 
Xidmətində müqəssirəm əfv et.  
Çünki yoxdur ümid taətdən,  
Tövbə eylər günah üçün asi,  
Arif üzr istəyər ibadətdən. 
 
Abidlər dualarının icrətini, tacirlər mallarının qiymətini istərlər. 
Mən isə nə dua etmişəm, nə mal götirmişəm, baş götürüb dərganına 
dilənməyə  gəlmişəm. Vəziyyətimə görə yox, ləyaqətimə görə 
mənimlə rəftar et. 
 

 
76
Şer 
 
Kəbənin önündə bir yolçu gördüm.  
Ağlaya–ağlaya deyirdi haman: 
«Demirəm qəbul et itaətimi,  
Lütf edib keç mənim günahlarımdan» 
 
Beyt 
 
Öldürsən ya bağışlasan mən dönmərəm astanandan,  
Üzü yola bir qulunam, əmrin nədir, nədir fərman? 
 
3. Hekayət 
 
(Bir dəfə) gördülər ki, Əbdülqadir Gilani
47
 (Allah ona rəhmət 
eləsin) üzünü Kəbə mehrabının xırda daşlarına sürtüb belə deyir: 
«İlahi, məni bağışla,  əzab–əziyyət verəcəksənsə, qiyamət günü kor 
elə ki, bağışlananları görüb utanmayım». 
 
Şer 
 
Hər səhər küləyi əsən zamanda,  
Torpağa üz sürtüb yalvarıram mən.  
«Ey səni heç zaman unutmadığım,  
Heç məni yadına salırsanmı sən?..» 
 
4. Hekayət 
 
Bir gün zahidin evinə oğru gəldi. Nə qədər axtardısa bir şey tada 
bilməyib gədərləndi. Bunu görən zahid, altındakı palazı  çəkib 
oğrunun yolu üstə atdı ki, əliboş qayıtmasın. 
 
Şer 
 
Eşitdim ki, allah adamı bir an,  
Düşmən qəlbini də sıxmaz heç zaman.  
Belə bir məqamə çata bilməzsən,  
Sən ki dostlarınla hey vuruşursan. 
 
77
 
Tərbiyət.  Sədaqət  əhlinin səmimiyyəti üzdə  də, dalda da eyni 
olar, naəhl adamlar isə üzdə sənə qurban olar, dalda isə eyib tutar. 
 
Beyt 
 
Zahirdə bir yazıq qoyuna oxşar.  
Arxada sanki bir quduz canavar 
 
Beyt 
 
Hər kim sənə özgənin eybini dedi, bişək  
Sənin də hər eybini başqasına deyəcək.