S S a a l l i i d d ə ə Ş Ş ə ə r r i i f f o o v v a a 58
ənənələrinin, psixologiyasının bədii inikası tarixilik
baxımından əhəmiyyət kəsb edir.
Postmodernistlər tarixi hadisələrdə subyektiv yozum-
larla fərqli izahların olduğunu iddia edirlər. Postmoderndə
fraqmentarlığın hökm sürdüyü yeni dünyada dəyişən fakt
və hadisələr özü öz içində yenidən yazan bir tarixdir. Post-
modern romanlarda tarixi qəhrəmanlar adi insanlara çevri-
lir. Postmodernistlər tarixdən ibrət almaq deyil, tarixin
özünü oyun materialına çevirmək məqsədi güdür. Volf-
qanq Velş özünün «Bizim postmodernist modern» (1987)
əsərində qeyd etdiyi kimi, «postmodernizm plüralizmin
əleyhinə olan hər şeyə qarşı yönəlib. O, monizm, unifika-
siya, totalitarizm, utopiya və despotizmlərin gizli formaları
ilə vidalaşır, əvəzində müxtəliflik və paradiqmaların rəqa-
bətinə keçir».
Müasir Azərbaycan ədəbiyyatında postmodern roma-
nın maraqlı nümunəsi Sabir Rüstəmxanlının «Göy Tanrı»
(2005) əsəridir. Bu romanın süjeti bizi türk xaqanlarının
idarə etdiyi dövrə, təkallahlığın din kimi çiçəklənməsi
dövrünə aparır. Türk xalqlarının dövlətçiliyinin inkişafında
əvəzsiz xidmətləri olmuş şəxsiyyətləri əks etdirməsinə
baxmayaraq, bu əsər klassik tarixi roman deyil. S. Rüstəm-
xanlı qədim türk mifologiyasını və yazılı mənbələri (o
cümlədən, Orxon - Yenisey abidələri) istifadə etməklə,
müasir türk dünyası qarşısında duran mifik keçmişlə bağlı
suallara cavab axtarır. «Göy Tanrı» – neomifoloji bədii
məkanda öz əksini tapmış türkdilli xalqların müasir prob-
lemləri haqqında olan bir əsərdir.
Postmodernizm romanında tarixi hadisələrdən bəhs
edərkən psevdosənədli romanlara da toxunmaq lazımdır.
Psevdosənədli romanlardan spesifik roman növü kimi da-