a a l l i i d d ə ə Ş Ş ə ə r r i i f f o o v v a a 82
ruz qoyur, belə təşəbbüslərin tam mənasızlığını obrazların
dili ilə açıqlayır.
Ə. Əkbərin Murad obrazı və Anarın «Ağ qoç, qara
qoç» romanının əsas qəhrəmanı Məlik Məmmədli arasında
müəyyən paralellər aparmaq olar. Məlik Məmmədli üç
«ideal» ictimai və dövlət sistemi ilə qarşılaşsa belə, onların
heç birini daxildən qəbul edə bilmir. Ailəsindən və yaşadı-
ğı doğma Bakısından ayrı düşmüş Məlik iztirab çəkir.
Aqşin Yeniseyin «Göləqarğısancan»
48
romanı əsas
qəhrəman Əlinın yeniyetmə yaşında doğma xalasıyla gü-
nəbaxanlıqda törətdiyi əməllərə görə kənddən qovulan, şə-
hərdə uğursuz reket jurnalistliyi ilə məşğul olan, kəndə qa-
yıdıb ailə həyatı quran, kasıbçılıq üzündən murdar olmuş
heyvan cəmdəklərini satmaqla məşğul olan, qocalığında
gözləri tutulan bir insanın həyat tarixçəsidir. Leş Əlinin bu
«sənəti» atadan oğula keçərək oğlu Qozbel tərəfindən da-
vam etdirilir. «Göləqarğısancan» əsərinin qəhrəmanı əsə-
rin bir yerində atasının ölümündən sonra doğulan uşaq ki-
mi təsvir edilir. Daha sonra isə əsərdə Leş Əlini atası həki-
mə aparır. Əsərin əvvəlində «evləndirilən» qəhrəman son-
ra subay, anası ilə yaşayan qəhrəman kimi təsvir edilir.
Postmodernizmin qeyri-müəyyənliyə can atdığını nəzərə
alaraq, bunlar yazarın məsuliyyətsizliyi kimi deyil, «müəl-
lif amneziyası» kimi qəbul edilə bilər. Bu baxımdan, Aq-
şin Yenisey qeyri-müəyyənliyi mərkəzi anlayışlarından bi-
rinə çevirir.
Leş Əli öz həyatını mənasız qəbul edir, bu da postmo-
dernə xas absurd və xaosun varlığın aparıcı faktorları kimi
qəbul edilməsindən irəli gəlir. Alkoqola uğramış Əli si-
48
Yenisey A. Göləqarğısancan. Bakı, Qanun, 2009.
