ifadələrindən də az istifadə edir. Bu zaman belə təəssürat yaranır ki, fikirlər qeyri-
ixtiyari deyilib və müəllim şagirdlərin fikrini cəlb edə bilmir.
İkinci vasitə səsdən istifadədir. Müzakirə zamanı müəllimin səs tonu mövzu
haqqında fikir və düşüncələri üzə çıxarmağa zəmin yaradır, bu,
şagirdlər
tərəfindən də hiss olunur. Müəllimin səsi dərsin gedişatında lazım olduqda
dəyişməli və onun fənnə dair münasibətini ifadə etməlidir.
Monoton səs
entuziazmı ifadə etmir. Əksinə, dərslərinə maraqla yanaşan müəllimlər sinifdə
daha canlı görünür, təəccüb, kədər, sevinc və digər
hislərini səsləri ilə bildirir,
materialı təcrübələri ilə əlaqələndirərək özlərinin də həmin material və
çalışmalara maraq göstərdiyini şagirdlərə çatdırırlar.
Təşəbbüskarlığı ifadə etməyin üçüncü yolu duruş və jestlərlə əlaqədardır. İşinə
peşəkarlıqla
yanaşan müəllimin çevik, düzgün duruşu var və danışığı əl- qol
hərəkətləri ilə uyğunluq təşkil edir. Bəzən bir məqamı
vurğulamaq, hər hansı
forma və ya istiqaməti göstərmək üçün bədən hərəkətlərindən yararlanmaq
fayda verir. Müəllimin peşəsinə həqiqətən marağı varsa, işini sevirsə, duruş və
jestləri bunu sübut etməlidir.
Dostları ilə paylaş: