Penelopia

Kötü Düşler
Ç lem n en berbat günler başlıyordu, öyle çok gözyaşı döktüm k
esk masallardak g b ırmak ya da pınar olup akacağım sandım.
Yalvarıp yakarmama, adaklar adamama, önsez ler me kulak
vermeme rağmen kocam ger gelmek b lm yordu. Bu da yetmezm ş
g b Telemakhos da bana buyruklar yağdıracak yaşa gelm şt .
Yaklaşık y rm yıldır konağı tek başıma çek p çev r yordum, ş md de
oğlum kalkmış Odysseus’un oğlu olarak erk n göstermek, d zg nler
el ne almak st yordu. Sofada olay çıkarmakla başladı şe, Tal pler n
karşısına öyle düşünces zce d k l yordu k canından olab l rd . Bütün
del kanlılar g b b r serüvenden ötek ne atlıyordu gözü kapalı.
Çok sürmed , babasından haber almak umuduyla bana danışmaya
gerek görmeden b r gem ye atlayıp tüydü. Ben h çe saymıştı, fakat

---

bu konuya fazla kafa yoramazdım, gözde h zmetç ler m haber
yet şt rmekte gec kmed ler, Tal pler oğlumun atıldığı çılgınlığı
öğrenm ş, yolunu bekley p dönerken onu öldürmek üzere pusu
kuracak b r gem gönderm şlerd peş ne.
Bu düzen öğrenmeme haberc Medon’un yardım ett ğ doğru, tıpkı
şarkılarda söylend ğ g b . Ama ötek h zmetç ler çoktan
fısıldamışlardı kulağıma. Şaşırmış görünmel yd m, yoksa k m n
tarafında yer aldığı bell olmayan Medon kend b lg kaynaklarım
olduğunu anlardı.
Pek , doğal olarak b raz sarsıldım, kapı eş ğ ne kapaklandım,
ağlayıp dövünmeye başladım, bütün h zmetç ler m -on 
k
gözbebebeğ m ve d ğerler - de feryatlarıma katıldılar. Oğlumun
g d ş n bana b ld rmed kler , onu durdurmadıkları ç n onları
azarladım, derken kart tavuk Eurykle a araya g rd , oğluma yardım
ed p suç ortağı olduğunu açıkladı. İk s n n benden saklamaya karar
vermeler n n tek neden n n ben üzmek stemed kler olduğunu
anlattı. Sonunda her şey y olacak, d ye ekled , tanrılar b zden
yanaydı.
Her şey daha da can sıkıcı b r hal alınca, su b r k nt s ne
dönüşmemeye özen göstererek el mden geld ğ nce ağladıktan sonra,
uykuya dalab l yordum neyse k . Uyuduğumda da düşler
görüyordum. O gece b r sürü düş gördüm, yaşayan k mseye
anlatmadığım ç n bunların h çb r kayda geçmed . B r tanes nde,
Odysseus’un kelles koparılıyor, beyn n Tepegözler y yordu; b r
başkasında, gem s nden suya atlıyor, çıldırtan ezg ler söyleyen
Se ren’lere doğru yüzüyordu, sesler tıpkı h zmetç ler me benz yordu,
ama onu parçalamak üzere kuş pençeler n çoktan uzatmış
bekl yorlardı; başka b r nde, güzeller güzel b r tanrıçanın koynunda
sev ş rken pek mutlu görünüyordu. Derken o tanrıça Helena’ya
dönüştü ansızın; kocamın çıplak omzunun üstünden ben süzerken
dudaklarına p s b r gülümseme yayılmıştı. Bu sonuncusu tam b r
karabasandı; uykumdan uyandırdı ben , Morpheus’un gönderd ğ
uydurma b r düş olması ç n yakardım, boynuz kapısından değ l de
f ld ş kapısından gönderm ş olmasını d led m.
Yen den uykuya daldığımda en azından tatlı b r düş görmey
başarmıştım. Bunu başkalarına da anlattım; belk s z n de kulağınıza

---

gelm şt r. Ablam İphth me -benden çok büyüktü, onu doğru dürüst
tanımıyordum b le, evlen p uzak llere gel n g tm şt - geld odama,
durdu yatağımın başında, Athena gönderd ben d ye anlattı, tanrılar
ben m acı çekmem stem yorlardı çünkü. Telemakhos’un sağ sal m
ev ne döneceğ n haber verd .
Odysseus’la lg l sorularıma, d r m yoksa ölü mü olduğuna, yanıt
vermek stemeden gözden kayboluverd .
Tanrıların acıma son vermek stemeler masal aslında. Dalga
geç yorlar ben mle. Başıboş b r köpek olsam, sonra taşlansam ya da
kuyruğumun ucu tutuşturulsa ne yazar, yeter k onlar eğlens nler.
Onlar hayvan et yle, kem kle beslenmezler, acılarımızla beslenmeye
bayılırlar.