Piyəruna sıxani

 
Üzüm halaldır, yoxsa haram? 
Bazarda  mollanm  üzüm  aldığını  görən  Qulu  soruşur:  – 
Molla  əmi, sən  bilən üzüm  halaldir,  yoxsa  haram?  Molla deyir 
ki, halaldir. Niyə haram olsun ki… 
- Yaxşi, əgər üzüm halaldırsa, bəs suyu niyə haram sayılsın? 
Molla nə cavab verəcəyini bilmir. Onun gözünü döydüyünü 
görən Qulu: 
- Molla əmi, icazə ver, mən deyim. 
- Buyur! 
- Mənə elə gəlir ki, suyunu içib ayaq üstə durana| kimi ha-
laldır. Yıxılandan sonra haram (Bax: Ə: 8).  
 
Möytab
1
 
Nəcəfalı  Möytob  qe  tənbələ  ödömin  bire.  Ba  xuba  havo 
mıxısd. Bı vorişi mı güfdi ki, in havoyiş nə beşdan ki kosibimu-
na sozim  
Sıxana ba ru güfdürəgor bire. Bı Löyij Ə, Höc Dadaşlıhon 
yeki bire numi Höci bire. Bafanund ki qe əsboz bire. Ye səri be 
yi,  ə  Qərəboğ,  ə  Qazax  xüsusi  əs  uvordən  birun.  Hə  yəhəri  rə 
qiyməti çan sato əsə bə qiyməti bı. Ve küçə bə əs bənişdəni hiç 
kəsə nə midi. Güzət mısoxd ki, həmmeyi vaxsı ben salom tı, sər 
ləmunu. Yo yiş ki,  çunun  əsə  ve küçə  col  mısoxd ki, həmeyi  ə 
tərsi  ba  xuna  mıdarafd.  Ye ruz  Nəcəfalı  Möytob bə  küçə  bəbi-
ran. Bə diran ki, Hoci avoz umoran ve təkəbbüri. Nəcəfalı Möy-
                                                
1
 Tat dilində tənbəl deməkdir. Əlavə edək ki, vaxtilə Lahıcın Hümmət Bəşir 
və Nəzər Əliheydar kimi də məzə açan söz sahibləri olub. 

---

 
 
55 
tobeş  bə  zir  qultuği  ye  gılımi  bə  birən.  Umoran  pöyisdan  bə 
mingəh küçə və gılımeş  vodoran bə püşö əs.Voyəşdan bafan bı 
Hoci ki, tı cığbacığ bırafdəni. Man bı tərsi rənum ki,cığ mire ye 
tiketi bı dəs nə miyo. Firo hə ben sər gılım cığ bıra .  
Un Höci Savet hükuməti umora bədə, hər çiyişuna ə dəsi-
şiun usdorund. Kosib birund.  Höci rafd  bı  nəziki  Löyij  ye dihi 
bı numi Nonüc. A bareyiş ə kisneyi mırd, bafanund. 
Tərcüməsi: 
Nəcəfalı  Məhtab  çox  tənbəl  bir  adam  olub.Yaxşı  havada 
uzanıb  yatar, yağış  yağanda da deyərdi ki, bu  hava da qoymur 
ki, gedək kasıbçılığımızı eləyək. 
Məytab sözü üzə deyən idi. Hacı Dadaşlılardan Hacı adın-
da biri vardı, çox atbaz idi. Birbaş Qarabağdan, Qazaxdan at gə-
tizdirərdi. Elə üstündəki yəhər üç atın qiymətinə  idi. Küçədə at 
çapanda  heç  kəsi  görməzdi.  Küçə  ilə  elə  at  çapardı  ki,  camaat 
qorxudan evlərə  çəkilərdi.  Özü də gedəndə  gözləyərdi ki,  hamı 
ona salam  versin. Bir gün Məytab küçədə  imiş.  Görür ki, Hacı 
gəlir.  Məytabın  qoltuğunda  bir  kilim  varmış.  Məytab  gəlib  da-
yanır düz küçənin ortasında və  sərir xalçanı düz Hacının atının 
qabağına  və  qayıdır  Hacıya  ki,  sən  çox  “cırılırsan”,  elə  qorxu-
ram  ki, tikən ələ  gəlməz,  yaxşısı  budur ki, atdan düş elə  xalça-
nın üstündə “cırıl” ki, tikələrin ələ gəlsin. 
Həmin  Hacının  hər  şeyi  Sovet  hakimiyyəti  gələndə  əlin-
dən alındı və Lahıcın yaxınlığında Nanıc adında kənd vardı, or-
da acından öldü (S: 10; T: 2).  
 
 
*  *  * 
Möytab hərdən meşəyə gedib, odın gətirib satardı. Der, o 
çox tənbəl olıb, yuxudan qalxmırdı. Bir dəfə  atası gəlir, bir tə-
piy qoyur mına, der, ay bala dur get bir şələ odun gəti sat, çörəh 
pılı  alağ  da.  Durur  çıxır  çölə.  Baxır  görür  ki,  hərdən  bir,  bir 
damcı,  iki damcı  yağır. Deyir, bı  hava  da qoymiyacax bizi, ge-
dəh bir şələ odun gətirəh, dolanağ (S: 30; T: 1).