Qamusi TÜRKİ ŞƏMSƏDDİn sami etimolojiK İŞ aparan həSƏNBƏy hadi 2008 TƏBRİZ

ufantı qırıntı. oğuntu. oğuntu. qırıntı. talaş. dalaş. talaz. dalaz. - parça ufantısı. əkmək ufantısı.

ufaraq kiçikcə.

ufatmaq oğalatmaq. xırda xaşlamaq.

uf püf !. əəh. ağrını, irgən duyusun, bezginliyi, bıqqınlığı, usanmağı, yorqunlu doyqunluğu göstərir. - nə ağır qoxu, uf !. - bu nasıl iş, uf aman. - uf tanrım, nə güclük bu işim.

uflamaq üfləmək. usanıb bıkıb, uf, of demək.

uq uğ <> oq <> oğ: yol. çat. çar. çarp. çart (çapr).

uqab qara quş. tavşancıl.

uqdə bügü. bükü.

uqdələşmək ağdalaşmaq. quyuqlaşmaq. bəkişmək.

uqdələştirmək aqturmaq. ağdurmaq. quyuqlaştırmaq. bəkiştirmək. ağdalaştırmaq.

uqlamaq uğlamaq. uğuldamaq. quğuldamaq. uğ edmək. kufuldamaq. - qulağım uğuldayır.

uqraq fırlaq. çıxar. (# çıxmaz). - yoluz uğraq olsun.

uqrama uğrama. qəza. düş. xəta.- bir düş ora. - ayda neçə kərə bizə düşür.

uqramaq uğramaq. 1. (keçirkən: yol üstü) yoxlamaq. keçmək. dəğmək. ilişmək. - axşam bir bizə uğrayın. 2. keçmək. - yollar tehrana təbrizdən uğrur. 3. fırlamaq. çıxmaq. - gözlərim dışarı uğradı. 4. qazanmaq. mütəla olmaq. - şeh yerdə durmaqla bir neçə xəstəlik qazandı.

uqraş uğraş. savaş. ğoğa.

uqraşdırmaq uğraşdırmaq. 1. baş qatmaq. məşqul edmək. - uşağ işləri bizi çox uğraştırdı. - onu uğraştırmayın, qoyun işinə baxsın. 2. nərsə ilə, kim ilə deytirişmək. - yarışçıları axşamacan uğraşdırdılar.

uqraşıq uğraşıq. götür qoy. məşquliyyət.

uqraşmaq uğraşmaq. üzərinə düşmək. qoyulmaq. məşqul olmaq. oynaşmaq. məşqul olmaq.
- hançı bir işlə uğraşmaq: yerləşmək. qapılanmaq. kullanmaq. qayınmaq. qulluğlanmaq.
- nərseylə uğraşmaq: talmaq. dalmaq. - siz öz işizə dalın. - bu ara yazıya çox qoymuşuq. - gündə üç saat tar çalmağa qoyuldu.

uqraşsız uğraşsız. gücsüzlük. işsizlik. məşquliyətsiz.

uqraştırmaq uğraştırmaq. əngəlləmək. oyalamaq. məşğul etmək.

uqratmaq uğratmaq. 1. çattırmaq. vardırmaq. iliştirmək. - ora gedən olsa bizədə uğratın. - oracan gəttid, yalnız sizə uğratamadıq. 2. soxmaq. bəddəmək. tutturmaq. giriftar edmək. - başımı bəlaya uğratdım.
- bir iş tapıb uğratmaq: qapılandırmaq. hançı bir işə qoymaq. yerləşdirmək. kullatmaq. qayırmaq. qayrıtmaq. qulluğlamaq. xidmət vermək.

uqri uğri. oğri. əğri. sapa.

uqrı uğrı. uğur. 1. yol. cizgi. xədd.- gün uğrusu: gün yolu. günün çıxandan batana qədər keçdiyi yol. - saman uğrusu: saman yolu. 2. əsər.

uqrulamaq uğrulamaq. oğurlamaq: keçərkən yol azınmaq. bir yoldan keçərkən, başqa nərsənin yolun tutmaq. yol üstünə varmaq. azınmaq. çarpmaq.

uqrunda uğrunda. yolunda. içün. - oğul içün. - yurd içün.

uquka oku. oxu. anlayı.

uquldamaq uğuldamaq. uğlamaq. quğuldamaq. uğ edmək. kufuldamaq. - qulağım uğuldayır.

uqur uğur. uğrı. 1. yol. cizgi. xədd.- gün uğrusu: gün yolu. günün çıxandan batana qədər keçdiyi yol. - saman uğrusu: saman yolu. 2. əsər. 3. attım. atım. ayaq. şans. meymənət. - atım gətirən: şans gətirən. - atımlı: {1. şanslı. 2. yeriyən. attım atan. ilərləyən. 3. davamlı. paytalı. payıdar.} - xoş gəldiniz atım gətirdiniz. - atımlı: - ayaq çəkən: dalı oturan. yanaşmayan.
- uğur sanıcı: xeyir sanıcı: uğurçu. xeyirdah. {# kəm sanıcı: pisikçi. pis düşünən. bədxah).
- axşamlar uğurlu: axşalarız xeyr ola. - uğur ola: uğur gələ: xeyr olsun: xeyirli olsun.

uqurçu - uğurçu: uğur sanıcı: xeyir sanıcı: xeyirdah. {# kəm sanıcı: pisikçi. pis düşünən. bədxah).

uqurlanmaq uğurlanmaq. qutlanmaq. xoşbəxt olmaq.

uqurlu uğurlu. əziz. saygıdəğər. onuq. yağlı. xeyirxah. xeyirli. məsud. bərəkətli. yumli. yümli. - çox yağlı kişidir.

uqursuz uğursuz. məşum. yümsüz. saqarlı. nəs. mənhus. qutsuz. qutuz. qarabet. mənhus. namüarək. meymənətsiz. yoxluğa uğayan. yox olmalı. bataq. batmalı. umsuz. umutsuz. qurtarılmaz. əkşi. əksi. tərs. zidd. mənhus. iyi getməyən. yatlı. yadlı. yatlu. məş'um. - əksi iş. - əkşi durumda. - əkşi görüşlər. - uğursuz: düz daban.

uquş uğuş. tayfa. oğuş. soy.

uquşlu uğuşlu. oğuşlu. tayfalı. qohumlu. elli.

ul ula. zəncir.

ula ul. zəncir. ulu. uca. ataq. hündür.

ulaka bəlgə. qırda. əlamət.

ulaq 1. yaxın. qərib. əl çatar. qərib. - əl ulağı: yadımçı. 2. müttəsil.

ulama uzanan sim, nərsə uzadı. alonj. əkləmə. rabit.- ulama yonca: yerə sərilib sürünən çeşiti.
- ulama yonca.

ulamaq < oğlamaq. ağları bicləmək. ağacların biclərin qırmaq. ulumaq. ürümək. hürümək.

ulam takım. bölüm. əl. qol. dəsd. - ulam ulam: bölük bölük. takım takım. əl əl. qol qol. dəs dəs.

ulan 1. uzun. silsilə. 2. zəncirli. müttəsil.

ulanmaq 1. zəncirlənmək. sarılmaq. sarınmaq. 2. uzanmaq.

ulanma sarılma. bağlanıb zəncirlənib uzadılma. uzanma. sarılma. təsəlsül. ittisal.

ulanmış yörqəyək.

ulaş toxun. bitiş. vəsl. ittisal.

ulaşdırı ulaşıq. dalbadal. bitqiş. yetqiş. müttəsilən. peyvəsdə.

ulaşdırmaq tapşırmaq. isal edmək.

ulaşı çattırı. irtiş. yetşiri. bulduri. göndəri. götüri. nəql. isal. görüş. qavuş. qovuş. çatışı. yetişi. mulaqat.

ulaşıq ulaşdırı. dalbadal. bitqiş. yetqiş. müttəsilən. peyvəsdə.

ulaş 1. qavuş. bitişmə. bitişiklik. ittisal. 2. vəslət.

ulaşmaq görüşmək. qavuşmaq. qovuşmaq. çatışmaq. yetişmək. mulaqat edmək.

ulaşmış düçar. düşmək durumu. düşmüş. çatmış. varmış. düşgün. mübtəla. giriftar.

ulatı böyütü. təkbir. öğüş. təqdis

ulatmaq böyütmək. öğmək. tə'zim edmək. təqdis edmək:

ulayıcı ipi çəkib, əğiri çilə yapan işçi.

uldımaq yalın ayaq nalsız qalmaq. ayağı ya -ralanmaq. ayağı aşınmaq.

ulduq yalın ayaq. olduq. nalsız. yalın ayaq.

ulduz - dolaş ulduz koması: gəzən, səyyar ulduz yığını.

ulıtmaq əğdirmək. bükdürmək.

ulqatmaq öqnəmək. öngnətmək. öğünətmək. ağırlamaq.

ulmaq 1. ərpimək. əprimək. əriyəcək. dağılacaq duruma gəlmək. əsqiyərək yıpranıb yırtılmaq. 2. olma. çanaq. təsti. çömlək.

ulmaqa ulmak. olma. çanaq. təsti. çömlək.

ulnatmaq altını üstünə gətirərək düzəlttirmək. çəvirtmək.

ulta olta (< ulamaq: uzatmaq. çatıdırmaq). başı qıynaqlı, at qılından, naylondan olan balığ avqarı. balığ qullabı.

ulu abın. aban. avan. yüksək. ali. ali. tansıq. tənsix. ula. uca. ataq. hündür.
- ulu orta: açıqda açığa. doğrudan doğruya.

uluca hörmətli. sayqılı. sayaq. ululuğa yaxın. saygıdəğər.

uluq - altın uluq taqa: som sırmalı taqa. qızıl sırma ilə işlənmiş parça topu.

ululamaq böyütmək. ağırlatmaq. tə'zim edmək. ikram edmək.

ulular başıqlar. başlar. başlıqla. ruəsa. rəislər.

Ulum bilim. bilgi.

ulumaq ulamaq. ürümək. hürümək.

ulun təmrənsiz ox. - ulunluq ər: təmrənsiz. oqları yələksiz kişi.

ulus millət. - ulus ellərə, el oymaqlara, oymaq uruqlara bölünür.
- bir ulusun bənzər tikələri, bölükləri: oymaq.

uluşmaq bağrışmaq.

ulvan ögənmə. fəxr.

um yuvarlaq. gəmiyin, nərsənin girdə yumarlaq yuvarlaq başı.

umac 1. alacaq. ümid. təmə'. 2. im.

umacı uma. umma. xuxu. xoxan. cocuqları qorxutmaq üçün xiyalı, adı var özü uox varlıq. ummacı. qonculus. qərə qonculus. yabanı qul. xoxan. qəbirdən çıxan ölünü andıran şəbəh. vampir.

umaq 1. sevimli. istəkli. 2. tabu. 3. ümid. 4. qudrətli olmaq. gücü yetmək.

uma umma. umacı. xuxu. xoxan. cocuqları qorxutmaq üçün xiyalı, adı var özü uox varlıq

ummacı umacı. qonculus. qərə qonculus. yabanı qul. xoxan. qəbirdən çıxan ölünü andıran şəbəh. vampir.

ummaq bəkləmək. - sizdən bunu bəkləməzdim.

umma umu. 1. ümid. 2. fal. 3. bəkləmə. gözləmə. 4. inanma. 5. zənn.

umma umut. umu. ümüt. uma. umacı. xuxu. xoxan. cocuqları qorxutmaq üçün xiyalı, adı var özü uox varlıq

ummul umulan. gözlənən. - ummul iyiliklərə çatdıq. - hər kiməsnənin ummulun çatdıran bayat.

umsanmaq umunmaq. ummaq. ümid edmək.

umsuz umutsuz. bataq. batmalı. qurtarılmaz. yox olmalı. yoxluğa uğayan. uğursuz.

umu umma. 1. ümid. umut. umma. ümüt. 2. fal. 3. bəkləmə. gözləmə. 4. inanma. 5. zənn.

umulan ummul. gözlənən. - ummul iyiliklərə çatdıq. - hər kiməsnənin ummulun çatdıran bayat.

umulmaq bəklənmək. gözlənmək.

umulmaz bəklənməz. gözlənməz.

umursanmaq önəmsəmək. önəm vermək. əhmiyət vermək. - işi anlattımda, umursanmadı. - kəndivi umursanmadan, başqasın umrsanma.

umut etmə umunc. umma. ümid.

umut umu. umma. ümüt.

umutsuz umsuz. bataq. batmalı. qurtarılmaz. yox olmalı. yoxluğa uğayan. uğursuz.

umutsuz ümitsiz. qınıt. üzük.

un - un aşı: buğra. buqrağanı.
- un ufaq: oğuq.

unaş uyuş. onaş. saziş. qəbul.

unqundal₈ Kas boya. mat (boya). şavsız. bulaşιq. veyran.

unquş unğuş. uyquş. onğuş. süzüş. düzüş. axınc. axış. axınş. tənqiş. təngəş. uyqun. mutabiq. muvafiq.

unta pudr.

unufaq un ufaq. yuxar. yox kimi. incə. incə ufaq.

unutqa talqın. dalqın. alıq. ağlı başında olmayan. gic. - elə o dalğın kişidir. - dalğın uşaq. - oğlunu itirməsi, onu dalğına saldı. - dalqınlığı burax qıl, ayaq üstündə durqıl.

unutqanlıq talqınlıq. dalqınlığ. alıqlıq. giclik.

unutmaq atlamaq. üstündən keçmək. salmaq. arxada qoymaq. ardamaq.

unutulmaq atlanmaq. salınmaq.

unutulmuş atıq.

ur 1. <> vur. (vurma, çırpma, güc, yel etgisin göstərir). şiş. bez. tütə. bez. ət xal. 2. səngər. sığnaq. xəndək. - ur qazmaq: səngərə, qalıya girmək. 3. pərdə. hayil. qoyma aralıq. - gövdədə oluşan sarqıq şiş, ur: tobra. torba.

ura 1. vuracaq kimi durmaq. - ura durmaq: qalxmaq. hazır durmaq. 2. hura. səs verib qalxışma. 3. sınırda im olaraq qoyulan, vurulan təpələr.
- ura, xəndək yapmaq: qazmaq. oramaq. uramaq.

uralamaq düzəltmək. qoyarlamaq. miyzanlamaq.

uralanmaq düzənlənmək. qoyarlanmaq. miyzanlanmaq.

uramaq oramaq. 1. vurmaq. qırmaq. oraqlamaq. 2. qazmaq. ura, xəndək yapmaq. 3. ölçüb biçmək.

uras uruş. zərbə.

urat orat. qırqın.

uratmaq oratmaq (< ur. vur. ura. uraq. oraq).oraqlanmış kimi qılmaq, qırmaq. vurub yıxmaq. dibdən qaldırmaq.

urbəy urxan. qala, səngər başçısı. bəkçi.

urçın örçin. ip nərdivan.

urçin sancaq. quyu. qəza. tuman: tümən. (< tuqman. tuqan < tuq).

urçuq vurulan, qurulan nərsə.

urdurmaq öldürmək. həlak etdirmək. söküb dağıtmaq. qarətləmək.

urğun 1. vurğun. vırqın. bəla. - urğuna düşmək. yaralı. vurulmuş. - urğunlar: yaralılar. 2. düçar. girifdar. - sevgi urğunu. 3. yara. - yəhər urğunu. 4. pinə. qabarcıq. - başmaqçının əli gəzən urğununa tutulur. 5. sürgün avı. geyik sürüsün ortalayıb olunan av. - urğun avı. 6. kəsəl. ağrı. - soğuq urğunu: soğuq dəğmə. 7. (urğun avında olduğu kimi) qumarda döğrənin tam parasın toplamaq. - urğuna raslanmaq.

urğunluq vurğunluq. düşgünlük. ibtila.

urxan urbəy. qala, səngər başçısı. bəkçi.

urı gürültü. qığıkaş. hay küy. hayqırı. qıqı.

urılaşmaq bağrışmaq. çağrışmaq. orılaşmaq. orlaşmaq. urılamaq. urlaşmaq. yurlamaq.

urqançı örkənçi. qalın ip işləyib satan.

urqan örkən. qalın ip.

urqutmaq tulpamaq. - ağcı urkutmaq: dallamaq. budamaq. ağacın budaqlarının başların çırparaq böyüməsinin, ucalmasının önləmək.

urlamaq urılamaq. bağırmaq. ulumaq. orılaşmaq. orlaşmaq. urlaşmaq. yurlamaq. urlaşmaq bağrışmaq. çağrışmaq.

urlanmaq şişmək. qabarmaq.

urlı qursaqlı. ciqli. bezli. hər yanında şişi olan.

urluq mə'şuq. - o ikisi uruq urluqdular: aşiq mə'şuqdurlar.

urma 1. vurqu. vurma. qımıltı. tıpırti. oynama. xələcan. 2. basma. çaplanmış naxış. (# örmə: qabarıq naxış) urqu. uru. vurma. vurulmuş, çarpılmış, ayrılmış yer. - çayır urusu. - otlaq urusu. - özəl uru. 3. vurma. döğmə. tayaq. dayaq. çarpış. zərb. zərbə. - dayaq atmaq. - dayaq vurmaq. - dayaq qınatı: çubuq cəzası. - dayaqın qaytarmaq. - dayaq dayaq döğdülər: çoxlu çubuqlarla vurdular.

urparmaq ürpərmək. örpərmək. bezgənmək. qalxıb dikəlmək. dəri iğnə iğnə olmaq.

ursalamaq 1. soldurmaq. ölüşgətmək. pozmaq. əsgitmək. 2. vurmaq. bərələtmək. zədələmək. - yemişlər sandıqda ursallanıb. əzib yormaq. bıqtırmaq. incitmək. - bu sözlər məni ursaladı.

ursalamaq vursalamaq. vurub əzib yumşatıb, yıpratmaq. - bu kağazın qıraqları ursalanmış.

urs örs. sindan. zindan. ağraş üstündə dəmir döğülən dəmirçilik aracı.
- kiçik, biləyi, əl ursi: sava.

uruq 1. vuruq. ırıq. ılıq. ilik. boy. bölük. şö'bə. ırq. soy. döl. nəsil. 2. vuruq. vurqun. vurulmuş. düçar. girifdar. aşiq. - seviş uruqu. - ulus ellərə, el oymaqlara, oymaq uruqlara bölünür.

uru 1. dik. qalxıq. - quyruğu uru: uru quyruğ. əğərəb. 2. urma. urqu. vurma. vurulmuş, çarpılmış, ayrılmış yer. - çayır urusu. - otlaq urusu. - özəl uru. 3. yapı. bina. - daş uru: daşdan yapılmış yapı. - uru palçığı: samanlı çamır sıvı. 4. duvar. sədd.

uruqluq ipli. - uruqluq qova ipli kova.

urulmaq vurulmaq. 1. yaralanmaq. çarpılmaq. - ayağından urulmuş. 2. bir kəsələ tutulmaq. 3. aşıq olmaq. - qıza urulmaq. 4. əzilmək. bərələnmək. zədələnmək. - urulmuş yemişlər. 5. boşanmaq. atılmaq. - ox uruldu.

urum orum. örum. hörüm. təsdə. dəsdə. boyun_ka. tutamaq. sap. kəsim. - bir örüm ot: bi örum ot. bir oraqta biçilən ot

urundalamaq yerləştirmək. qoymaq. təxsisləmək. seçmək.

urunmaq vurunmaq. öz özünü döğmək. tutulub kədərlənmək. mütəssif olmaq. peşmanlamaq.

uruş uras. zərbə.

uruşmaq təpişmək. itişmək. birbirin təpələmək. savsaşmaq. savaşmaq.

us 1. ədəb. 2. yavaş. həlim. 3. ağıl. - us dəğəri: ağılsızlıqla olunan bir işdən qıyın, cəza çəkib uslanmaq.
- uz uza, us usa gətirtmək: uzlaşdırmaq. uylaştırmaq. barıştırmaq.

usanc ( s <> t ) utanc. 1. bıqış. beziş. 2. tənəffür. 3. məlal.

usancaq utancaq. tutuq. utancaq. üşəngən. ürkək. qapanıq. çəkingən. məhcub. - çox qapanıq kişidir.

usancaqlıq utancaqlıq. tutuqluq.

usanclı utanclı. usanmış. bıkmış. turğun. durğun. yorqun.- onun durğunun görməmisən.

usandıran usandırıcı. usdıran. bıqdıran. bıqdırı. bezdiri. bezdirən.

usandırıcı usandıran. usdıran. bıqdıran. bıqdırı. bezdiri. bezdirən.

usandırmaq uyutmaq. can sıxmaq. - onun uzun danışığı məni uyutdu.

usanılmaq bıqılmaq. bezgilmək. bezginmək. bezikmək. bıkınmaq. didinmək. tirtinmək. hösələdən gedmək. - işlərdən nə tez usanılmışsan.

usanış utanış. bıkındı. turğunluq. durğunluq. yorqunluq.- onun bir durğunluğu vardır.

usanmaq utanmaq. bıqışmaq. bezişmək. gücənmək. sıqılmaq. sıxılmaq. həya edmək. aymaq_cığa. çəkinmək. açınmamaq. bezginmək. bezikmək. bıkınmaq. didinmək. tirtinmək.
- ayman: çəkin. - aymanmadı: çəkinmədi.
- sıxılmaqsızında söylüyor. - sıxılmadan gözün yumdu ağzın açdı.

usanmış bezgin. üzgün. bıqmış. mə'yus. usır. bezar. bıkır. bıkmış. utanclı. usanclı. bıkmış. turğun. durğun. yorqun.- onun durğunun görməmisən.

usda çəpər. mahir.

usdalıq çəpərçilik. məharət. mahirlik.

usdıran usandırıcı. usandıran. bıqdıran. bıqdırı. bezdiri. bezdirən.

usır usanmış. bezar. bıkır. bıkmış.

usqük < yüksük. yüklənmiş olan. hamil.

uslaq ussaq. uslu. ağıllı. mətin. vüqarlı.

uslanmaq 1. huşlanmaq. ağıllanmaq. öğrəşinmək. tərbiyətlənmək. 2. yumşanmaq. - onu uslatan olursa, siz olursuz ancaq.

uslanmaq turulmaq. durulmaq (< durmaq). yaramazlığı, bulantılığı keçmək.

uslatmaq 1. huş qoymaq. ağıl qoymaq. öğrətmək. bilik, aqahlıq öğrətmək. tərbiyətləndirmək. 2. yumşatmaq. - onu uslatan olursa, siz olursuz ancaq.

uslı uslu. uslaq. ağıllı. mətin.ıslı. ədəbli. yumşaq. mülayim. həlim.

uslu - uslu durmaq: yaramazlıq edməmək.

usluc usluca. ağıllı. olduqca yumşaq. həlim.

usluca usluc. ağıllı. olduqca yumşaq. həlim.

usluluq usulluq. yavaşlıq. təənni. düşünmə.

usluş anaç. anaş. kökəş. kötcük. başıc.

usrıq uyuqlayan adam.

ussaq uslu. uslaq. ağıllı. mətin.

usta ustad. çəpər. məəllim. göstərci. göstərən. mürəbbi. adistik. uzmanlık. mahir.
- ulqan, uca ustad: atabəy. əmir.

ustadanə ustayana. usta işi.

ustanmaq kibirlənmək. avurt satmaq. üzlənmək. şişinmək.

ustayana ustadanə. usta işi.

ustura usturə. utsara. 1. kərəy_ka. yüliqü. ülgük. saç tıraş edən. 2. kişilik. qaramanlıq. qəhrəmanlıq.

usturə ustura. utsara. kişilik. qaramanlıq. qəhrəmanlıq.

usul yavaş. - usullacıq: yavaşcana.

usulluq usluluq. yavaşlıq. təənni. düşünmə.

usum osom. yosom₉. bənzəş. qiyas.

uş uşt. köpəyi qoğmaq üçün deyilən söz. çıx çıx !. uş uş !. - uş köpək deməmək: it yerinədə qoymamaq.

uşaq gənc. bala. cocuq. cücə. şagird. - cocuq təpisinin yumşaq yeri: əngək. yafuq. bınğıldaq.
- doğuz balası: burtlaq.
- körpə uşaq: külük (< kövkül).
- ağ dombul uşaq: qartopu.
- tavla uşağı: tövlə işçisi. tövləçi.
- uşaqların başında çıxan çiban: suluq.
- uşaq qapan: böyü kərkəs (qara quş) ki cocuqları yaxalayıb qaldırar.
- doğuz balası: burtlaq.
- oğrət gəncin işətti.
- uşaqlıq edmək: bunqamaq. bunamaq. səfehləmək.

uşaqlıq şagirdlik durumu, dövrü.

uşdə iştə. bax. haza. - işdə o işdə bu. - işdə kağaz işdə qələm.

uşqun aşqın. keçi qulağı.

ut yapru. abrı. namus. heysiyyət. şərəf.

utamamaq boğaza durmaq: yaramamaq.

utanc ( t <> s ) usanc.

utancaq - utancaq: üzü yox. - yanıza gəlməyə üzüm yoxudu.

utancaq usancaq. tutuq. üşəngən. ürkək. qapanıq. çəkingən. məhcub. bısrıq. basrıq. ərincək. utanıq. məhcub. utanmalı. utana bilir.- çox qapanıq kişidir.

utancaqlıq usancaqlıq. tutuqluq.

utancaqlıq utanış. utanma. məhcubiyyət.

utanclı usanlı. usanmış. bıkmış. turğun. durğun. yorqun.- onun durğunun görməmisən.

utancsızlıq uyatsızlıq. güstaxlıq. üz. cürət. - bu qoduğda nə üz vardır.

utandırmaq alğatmaq.

utanıq utancaq. məhcub.

utanış usanış. bıkındı. turğunluq. durğunluq. yorqunluq. utanma. utancaqlıq. məhcubiyyət. - onun bir durğunluğu vardır.

utanma utanış. utancaqlıq. məhcubiyyət.

utanmaq əğilmək. ərimək. arınmaq. usanmaq. arlanmaq. gücənmək. sıqılmaq. sıxılmaq. həya edmək. - sıxılmaqsızında söylüyor. - sıxılmadan gözün yumdu ağzın açdı.

utanmamaq üz tutmaq. üzə qarşı sölüyə bilmək.

utanmaz əriməz. arınmaz. əğilməz. alınlı. üzlü. arsız. ədəbsiz. bədsiz. bağsız. har. uyatmaz. yırtlaz. qorxmaz. güstax. arsız. yartılmış. yırtılmış. sırtılmış. yırtıq. sırtıq. arsız. həyasız. alnın damarı çatlamış. üzü bərk. üzü bək. bulaqan. darqaşayıt. üzsüz. üzü bərk. arsız. - arsız üzsüz kişi.
- qatı üz: davul dərisi.
- yırtılmış cocuq.
- üzü bək: utanmaz. üzü tutar.