1. Dialektika və onun inkişaf tarixi. Dialektika yunan sözü olub, mənası mübahisə etmək deməkdir. Qədim Yunanıstanda dialektikanı mübahibə yolu ilə həqiqəti sübuta yetirmək sənəti hesab edirdilər.
Dialektika dünyaya vahid, qarşılıqlı əlaqəli bir bütövlük kimi yanaşan, onu əbədi dəyişmə və inkişafda götürən, təbiət, cəmiyyət və idrakın ən ümumi inkişaf qanunları haqqında fəlsəfi təlimdir.
Dialektika iki yerə bölünür: obyektiv və subyektiv dialektika. Obyektiv dialektika insan şüurundan asılı olmadan mövcud olan varlığın dialektikasıdırsa, subyektiv dialektika obyektiv dialektikanın insan, bəşəriyyət tərəfindən fərdi və ictimai şüurda əksidir.
Dialektikanın əsas prinsipləri bunlardır: hadisələrin ən ümumi qarşılıqlı əlaqəsi prinsipi, inkişaf prinsipi, obyektivlik prinsipi, tarixilik prinsipi, nəzəriyyə və praktikanın vəhdəti, həqiqətin konkretliyi prinsipi və sair. Dialektikanın tərkib hissələrini belə qruplaşdırmaq olar:
birincisi, dialektika təbiətin təkamülü haqqında fəlsəfi təlim kimi;
ikincisi, cəmiyyətin tarixi təkamülü haqqında fəlsəfi təlim kimi;
üçüncüsü, dialektika təfəkkürün formaları və qanunları haqqında fəlsəfi təlim kimi;
dördüncüsü, dialektika idrak haqqında, onun formaları və metodları haqqında fəlsəfi təlim kimi.
Buna əsasən demək olar ki, dialektika təbiət, cəmiyyət və insan təfəkkürünün ən ümumi qanunları haqqında təlimdir.
Dialektikanın funksiyaları bunlardır: dünyagörüşü funksiyası; ontoloji funksiya; qnoseoloji funksiya; məntiqi funksiya; metodoloji funksiya; uzaqqgörənlik funksiyası.
Dialektikanın üç əsas qanunu var:
1.Kəmiyyət dəyişikliklərinin keyfiyyət dəyişikliklərinə və əksinə keçməsi qanunu;
2.Əksliklərin vəhdəti və mübarizəsi qanunu;
3.İnkarı inkar qanunu.
Dialektikanın qanunlarının hər üçü vəhdətdə olub, onların birgə fəaliyyəti sayəsində predmet və hadisələr hərəkət və inkişaf edir. Dialektika qanunlarından hər biri eyni hadisə və prosesi müxtəlif cəhətdən səciyyələndirir.