Sirenleri çalarak köşeyi iki lastik üzerinde döndüler.
Rüzgâr Montag'ın saçlarını arkaya doğru savuruyordu. Bu gece evinde geçenleri düşündü.
Öfkelenmekten ne zaman vazgeçebilecekti? Ne zaman olayları sakin bir tavırla karşılayabilecekti?
— işte gidiyoruz!
Montag, başını kaldırıp baktı. Şimdiye
kadar Beatty, arabayı hiç kullanmamıştı,
ama bu gece
kullanıyordu. Salamandrayı virajlarda ustaca idare ediyordu.
— işte dünyayı mutlu kılmak
için yine gidiyoruz, Montag.
Beatty'nin tombul yanakları fosforlu fosforlu parıl-dıyordu,
— işte geldik!
Salamandra birden durunca adamlar neredeyse üst üste yığılıyordu. Montag, parmaklarıyla soğuk
demirlere sarılmış düşünüyordu.
Yapamam. Nasıl yapabilirim? Bu yeni işi nasıl yapabilirim, haksız yere bu evi nasıl yakabilirim ?
Bu eve
giremem.
Beatty, rüzgârın yönünü kontrol ederek Montag'ın dirseği dibinde bitiverdi.
-— Haydi, Montag.
Adamlar, lastik çizmeleriyle örümcekler gibi sessizce koşuştular.
Nihayet Montag, gözlerini kaldırıp arkasına döndü.
Beatty, dikkatle yüzüne bakıyordu.
— Bir şeyin mi var, Montag? Montag sakin sesle:
— Neden benim evimin önünde durduk?, diye sordu.
— 105 —
do
PARLAK ALEVLER
Bütün evlerin ışıkları yandı ve caddede kurulan karnavalı seyretmek için kapıları açıldı,
Montag ve Beatty, gözlerini eve dikmiş bakıyorlardı.
Biri kuru bir zevkle, diğeri şaşkınlıkla bakıyordu.
Biraz sonra alevler bu evden de gökyüzüne doğru yükselecekti.
Beatty:
— Eh,
nihayet becerdin, dedi. Montag güneşin çevresinde uçmaya çalıştı ve kantlarını yaktı, şimdi bu iş
Dostları ilə paylaş: 
