Seçilmiş əsərləri
Yüklə 2,94 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
MƏN YAMAN QOCAĞAM
Nigar həyətdə çox atıldı-düşdü, qaçdı, tərlədi, ona soyuq dəydi, xəstələndi. Yalçın dedi: – Gördün, Nigar, adam özünü tərlətməz... Çünki adama soyuq dəyər, xəstələnər. Günay da başını tərpətdi, yəni ki, düzdü, Yalçın düz deyir. Axı, Günay hələ danışa bilmirdi, neyləsin? Yalçın dedi: – Günay, sən böyüyəndə, həyətə düşəndə, çox qaçıb özünü tərlətməzsən... Hə? Günay başını tərpətdi, yəni ki, hə. Yalçın atıla-atıla dedi: – Gördün, Nigar! Biz özümüzü tərlətməyəcəyik! Biz xəstələnməyəcəyik! Günay da əlini-əlinə vura-vura atıldı-düşdü, birdən... gurup!... dəydi yerə. Günay istədi bərkdən ağlasın, amma bu vaxt qapının zəngi çalındı. Yalçın qapıya qaçdı. Günay da tez qapıya tərəf baxdı. Gələn Dədə idi, Günayın, Yalçının, Nigarın babası. Yalçın dedi: – Dədə, Dədə, biz özümüzü tərlətməyəcəyik, Günay da, mən də xəstələnməyəcəyik! Nigar bizdən böyükdü, amma özünü tərlədib, xəstələnib! Dədə dedi: – Eybi yox, daha Nigar da bundan sonra özünü tərlətməyəcək, xəstələnməyəcək. Yalçın Nigara baxdı: – Hə, Nigar? Günay da Nigara baxdı, istədi o da desin ki, «Hə, Nigar?», amma təkcə bunu dedi:
387
– I-ı-ı... Nigar başını yastığın üstündə yavaş-yavaş tərpətdi, yavaş-yavaş da dedi: – Hə... Dədə bazardan Nigar üçün qıpqırmızı gilənar alıb gətirmişdi. Anası gilənarı yudu, boşqaba yığıb Nigarın çarpayısının yanındakı balaca kətilin üstünə qoydu. Dədə dedi: – Nigar, gör nə qəşəng gilənardı, ye. Nigar yavaş-yavaş dedi: – Istəmirəm, Dədə... Dədə dedi: – Sən bir bax, gör nə dadlıdı... Dədə gilənardan birini götürüb Nigarın ağzına qoydu. Yalçın da, Günay da Nigara baxırdı. Nigar yavaş-yavaş dedi: – Day istəmirəm... Acıdı... Dədə dedi: – Gilənar acı deyil, Nigar, sənin ağzın acı olub. Xəstələnmisən, ona görə ağzın acılaşıb. Keçib gedəcək. Yalçın gilənara baxa-baxa, udquna-udquna Nigarın lap yanına gəldi. Günay da Yalçının yanına gəldi. Yalçın soruşdu: – Gilənar acıdı, Nigar? Nigar yavaş-yavaş dedi: – Hə...
Yalçın gilənarın birini ağzına qoyub dedi: – Hə, acıdı... Sonra bir gilənar da yedi: – Hə, acıdı.... Sonra bir gilənar da yedi, bir gilənar da yedi, yedi, yedi: – Hə, acıdı, acıdı, acıdı... Yalçın gilənarların hamısını yedi qurtardı. Sonra Dədəyə baxdı, Nigara baxdı, sonra da Günaya dedi: – Gördün, Günay, gördün mən necə qoçağam?! Acı gilənarın hamısını yedim! Dədə ağzı-burnu qıpqırmızı gilənar şirəsinə bulaşmış Yalçına baxıb güldü. Nigar da Yalçına baxıb güldü. Günay da: – I-ı-ı – dedi, yəni ki, Yalçın, doğrudan da, sən yaman qoçaqsan! Lap qoçaq!..
Yüklə 2,94 Mb. Dostları ilə paylaş:
|