SƏTIRLƏRIN ÖLÜMÜ
Dünən Moskvadan yaslı və gözlənilməz bir xəbər gəldi: Saşa Orlov vəfat edib.
Birdən-birə elə bildim ki, yazılarımda sətirlər öldü.
Birinci dəfə idi mən bu cür hiss keçirirdim. Saşa ilə birlikdə Moskvada üzbəüz
otura-otura, Bakı ilə Moskva arasında məktublaşa-məktublaşa, telefonlaşa-
telefonlaşa dönə-dönə üzərində işlədiyimiz ayrı-ayrı cümlələr yadıma düşdü. O,
neçə illər idi ki, mənim yazılarımı tərcümə edirdi və mən istəyirdim ki, bu cümlələr
rus dilində də Azərbaycan dilində olduğu kimi səslənsin – eyni çalarları ilə, sözaltı
mənaları ilə, hətta eyni ritmi ilə səslənsin. Saşa çal saqqalını, həmişə pırpızaqlı
saçlarını qarışdıra-qarışdıra əlindən gələni əsirgəmirdi.
Və indi mənə elə gəldi ki, rus dilindəki kitablarımda o cümlələr öldü.
Sətirlərin bu ölümünü təkcə ruhən yox, az qala, cismani hiss etdim.
Və o kitablarda bir yetimlik duydum.
31 may 1981.
Bakı,
Dostları ilə paylaş: | 
