Seçilmiş əsərləri
Yüklə 2,94 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
XOŞBƏXTLIK HAQQINDA
Bu qış Bakıda qış olmadı, adı oldu: yaz da əvvəlcə çox tez gəldi, fevralın axırları idi, ağaclar göyərmişdi, amma sonra küləklər başladı, yağışlar başladı və belə məlum oldu ki, soyuqlar hələ qabaqdaymış və yazın beləcə yarımçıq qalması, qırılması, sonra ortada bu cür yerində sayması adamı lap sıxırdı; bir tərəfdən də Bakının asfalt küçələri, maşınları, səs-küyü... Haradasa təbiət tamam azaddı: nə asfaltlıdı, nə səs-küylüdü, nə də qayğılarla doludu.
Fikrət Qoca və Ishaq Ibrahimovla birlikdə Bakıdan bir az kənarda, Qaradağ tərəfdə dəniz kənarına getdik. Küləkli bir gün idi. Uşaqlar velosipedlə bura gəlirdi, qarmaq atırdı, balıq tuturdu. Biz də özümüzlə qarmaq götürmüşdük və əsl naşı balıqçılar kimi, qarmaq atıb balıq gözləyirdik. Balıq yox idi; yəni bizim üçün, biz balıqçılar üçün balıq yox idi. Birdən qarmaqlardan birinə bir xul keçdi və bu cıqqılı xul balığının sevinci bizi dünyanın yeddinci qatına qaldırdı. Sən demə, xul da balıq imiş... Bir neçə dənə xul tutduq və hər bir xula da beləcə sevindik. Sonra dənizin o azadlığından, sahilin o təmizliyindən və genişliyindən, o xul sevincindən ayrılıb Bakıya qayıtdıq və gecə mən bu xul sevinci barədə fikirləşəndə haçansa eşitdiyim bir əhvalat yadıma düşdü. ...Bir kişinin on uşağı var idi və bu on uşaqla, arvadla birlikdə balaca bir daxmada yaşayırdı; o qədər darısqallıq idi ki, kişi daha dözə bilmirdi; axırda bir dəfə bir təpəyə qalxdı və əlini göyə qaldırıb Allaha dedi: – Ya Allah, bu nə müsibətdi bizim başımıza açırsan?! Hərgah sən bu uşaqlara bir qarış da artıq yer verməyəcəydinsə, niyə onları dünyaya gətirirdin? Axı, belə bir darısqallıqda yaşamaq mümkün deyil! Dünyada məndən bədbəxt adam yoxdu! Məni xoşbəxt et, yerimi genişlət bir az! Göydən bir səs gəlmədi. Kişi kor-peşman daxmasına qayıtdı və gördü ki, daxmada... bir eşşək var. Yekə, canlı bir eşşək idi. – Arvad, bu nədi belə? Heyrətdən kişinin gözləri kəlləsinə çıxmışdı. – Kişi, bu eşşəyi indicə bir mələk gətirdi və dedi ki, Allah-taalanın əmri belədi ki, bu eşşək bu daxmada, bizimlə bir yerdə yaşamalıdı. Yazıq arvad eşşəyə baxdı, kişiyə baxdı və için-için ağlamağa başladı. O gündən o eşşək həmin daxmada qaldı. O gündən on uşaq, kişi, arvad və həmin eşşək bir yerdə yaşamalı oldu. O gündən həmin kişi gecə-gündüz Allaha yalvardı ki, onları bu yekəpər eşşəkdən xilas etsin, bu yekəpər eşşəyi bu daxmadan götürsün. Bu münval ilə ay keçdi, il dolandı və nəhayət, bir gün Allah kişinin sözünü eşitdi: axşam kişi evinə qayıdanda gördü ki, həmin yekəpər eşşək daha yoxdu. Mələk gəlib eşşəyi aparmışdı. Kişi gecə-gündüz Allaha şükür elədi. Kişi on uşağı və arvadı ilə birlikdə həmin daxmada şad-xürrəm yaşamağa başladı.
411
Kişi dünyanın ən xoşbəxt adamı idi, çünki canı eşşəyin əlindən qurtarmışdı və genişlik-bolluq idi... ...Insan çox naşükürdür.
Yüklə 2,94 Mb. Dostları ilə paylaş:
|