II
Günorta rəssam Ə. Behkalamın emalatxanasına gedəndə Berlin divarı boyunca
xeyli addımladıq və mən tez-tez ayaq saxlayıb o divara çəkilmiş şəkillərə baxırdım.
Divarın o tərəfi Şərqi Berlin idi. Kənardan da Brandenburq qapıları görünürdü.
Yadıma gəlir, iki il bundan əvvəl orada (o tayda!) dayanıb bu tərəfə baxırdım...
Eyni bir şəhəri – Berlini bütöv görmək üçün iki dəfə uzun səfərə çıxmaq
lazımmış...
Birinci dəfə Bakıdan Moskvaya, Moskvadan da Şərqi Berlinə uçmuşdum və
oradan piyada gəzə-gəzə bura gələ bilmək əvəzinə, buranı görmək üçün ikinci bir
marşrut lazım imiş: təzədən Bakıdan Moskvaya, Moskvadan Dyüsseldorfa,
Dyüsseldorfdan da Qərbi Berlinə.
Yadıma gəlir, orada əsgərlər şübhə ilə, daxili bir gərginliklə mənə baxırdı,
ətrafda var-gəl edirdi, barmaqları da sinələrindən sallanmış avtomatın tətiyi
üstündə...
Burada isə heç kim yoxdu. Almaniya Demokratik Respublikasına qaçmaq
istəyirsən? Qaç! Xoş gəldin!..
Uşaqlar, həvəskarlar, peşəkarlar, bacaranlar və bacarmayanlar sonu görünməyən
o Berlin divarına rəngbərəng, cürbəcür şəkillər çəkiblər: gülməli heyvanlar,
təlxəklər, güllər-çiçəklər... Amma bu dəm mənə elə gəlir ki, o heyvanlar, o təlxəklər,
o gül-çiçək, hətta o rənglər də – qırmızı da, yaşıl da, göy də, çəhrayı da əslində bir
matəm içindədi...
Görəsən, elə bir vaxt gələcəkmi bu divar sökülsün? Yoxsa, bu Berlin divarında
bir zindan əbədiliyi var?
2 iyun 1989.
Qərbi Berlin.
Dostları ilə paylaş: |